Kiespijn, je kan het inderdaad missen. Afgelopen weken behoorlijk last gehad, vorige week zo erg dat ik flink aan de Paracetamol was. Iets wat ik verafschuw, geen rotzooi in mijn lijf. De relevantie van het bestaan van deze pilletjes werd me nu wel duidelijk. Lang verhaal kort, afgelopen dinsdag eindelijk geholpen aan het probleem, na een paar dagen was het weer "rustig" in de bovenkaak. Eigen schuld, ik had eerder moeten bellen, beter naar mijn lijf moeten luisteren.

Wat ik ook mis als kiespijn zijn de vele duivengroepen op Facebook. Sinds ik die in de ban deed is het een stuk rustiger mijn duivenwereld, ben ik in staat om veel beter gefundeerde meningen te vormen. Natuurlijk, ik heb veel links met mensen op hetzelfde Facebook, natuurlijk komt er soms nog wat voorbij aan gekrakeel, maar het is nu te behappen en zelfs te begrijpen. Informatie krijg je in het huidige tijdperk overal vandaan, missen doe je dus niets.

Er is flink discussie gaande over vliegprogramma's, concepten, opeens lijkt iedereen het beste idee voor 2020 te hebben. Positieve daarvan is dat het toont dat er in ieder geval betrokkenheid is. Wat opvalt is dat er veel uiteenlopend is, vooral de start van het jongen seizoen is een heikel punt.


Voor mij is er minder belang, jongen richt ik zelf af, jaarlingen worden op het programma gespeeld ter opleiding. Een aantal midfond vluchten op donderdag inkorven voor de broodnodige ervaring van het eten en drinken in de containers vind ik altijd een pré. Verder is het wat het is, de voor mij belangrijke vluchten zijn in juni en juli, lijkt me dat er dan toch genoeg gelegenheid is om de ervaren duiven de broodnodige wedstrijd kilometers te geven.

Een paar punten die ik toch mee wil geven aan diegenen die hier beleid over moeten maken: het aantal vluchten vind men over het algemeen te veel. Zorg dat we voor de jongen eerst wat vluchten op een kortere afstand voor rayons (tot 150 kilometer) inroosteren. In Friesland in 2018 is dit uitstekend bevallen. Dan half juli met de hele afdeling lossen, als officiele kick-off voor het jongen seizoen. Dat gaf heel wat minder ellende, minder duiven werden verspeeld en een goede deelname tot het einde van het jongen seizoen. Als er dan toch zolang met jongen wordt doorgespeeld: wat is de relevantie dan nog van de natour?

Voor het Noorden nog een tip: Limoges valt als eerste overnachting te vroeg, gewoon laten vallen, er blijven dan nog 6 vluchten over die er niet om liegen. Drie blokken van twee weekenden en daartussen een weekend om ff niets te doen of wat kilometers programma te trainen. Lijkt me best ideaal. Wil je meer spelen, of toch iets mee hebben in de weekenden dat er geen NPO middaglossing is? Speel dan dagfond of ZLU, die kan je door het hele land inkorven. Graag niet lopen klagen over kosten aub, dat heb je zelf in de hand. Er is niemand die zegt dat je met manden vol duiven naar het lokaal moet.

Jongen africhten is dit jaar super verlopen. De eerste groep was al klaar, de tweede groep is in week 37 maar liefst 4 keer over het IJsselmeer gegaan twee blokken van twee dagen. Na de zaterdag even gerust te hebben, op de zondag nog een ritje van ruim 100 kilometer als finale africhting. Duiven supergezond, we verliezen er slechts eentje van de 17. Er kan dus veel in september en vooral met gezonde duiven.

Alleen de laatjes moeten nog op de een of andere manier. Voor goed africhten moeten ze toch ook (bijna) dagelijks los kunnen. Lastig is het nu al om de duiven in de ochtend te laten vliegen, bij vertrek naar het werk  's ochtends is het al weer schemerig, 's Avonds tekort tijd voor donker om wegtrekkende duiven de kans te geven weer thuis te komen. Dit is in de voorjaar en zomer maanden al lastig, de reden waarom ik best wat duiven rond het hok kwijt raak.

Duiven ruien als gekken, gaat prima op de standaard variamax met 20% gerst en elke dag wat verse mineralen. Was het niet de "Klak" die zei dat de duiven gewoon hetzelfde voer moesten hebben het jaar rond? Ze moeten in ieder geval hebben wat ze nodig hebben en niet teveel, dan gaat het allemaal prima!



Tot de volgende!




www.postduivenblog.nl

Wat wil het dier? Wie dagelijks met dieren werkt, leert ze écht kennen. Deze week: de duivenmelker en de duif.

De duiven van Gert Jan Beute. Foto’s Sake Elzinga

Her en der ligt een veertje, maar verder zijn de tuintegels van De Duiventil – een royaal hoekhuis in het Drentse Wilhelminaoord – brandschoon. „Een postduif laat nooit of te nimmer een poepje vallen terwijl hij vliegt”, zegt duivenmelker Gert Jan Beute stellig. Zijn vriendin Petra, recentelijk vanuit Den Haag bij hem ingetrokken: „Mensen denken dat duiven vies zijn. Dat dacht ik óók toen ik nog in de stad woonde.” Gert Jan: „Maar postduiven behoren tot een heel ander ras dan stadsduiven. Heel slim zijn ze ook. Zo was er laatst een wedstrijd vanuit Barcelona – op 1.310 kilometer vliegen hier vandaan – en na een dag was nog vrijwel geen enkele duif binnen. De Telegraaf schreef al dat duizenden duiven het loodje gelegd hadden, maar ik zei: rustig nou. Het is slecht weer, dus die vogels zijn ook niet gek. Die gaan ergens zitten en dan eten ze op hun gemak een maïsje, een piertje, een wormpje... En jawel, een paar dagen later waren ze bijna allemaal weer thuis.”

Petra zwaait met een vliegenmepper. „Als-ie te veel praat dan geef je hem hier maar een mep mee hoor.” Urenlang kan Gert Jan over zijn duiven praten. Over zijn prijsduif Hibiki, die door een roofvogel werd gegrepen. Over Black Lola, die na een aanval door een sperwer een flinke hap uit haar schouder had. En natuurlijk over De Vechtmachine, „misschien wel de beroemdste postduif ter wereld. Hij is tien jaar oud en heeft nu al meer dan 500 nakomelingen die een eerste prijs hebben gewonnen.”

Zo’n 18.000 duivenhouders zijn aangesloten bij de Nederlandse Postduivenhouders Organisatie. Gert Jan: „Op donderdag of vrijdag korven we de duiven in, en dan worden ze opgehaald door een vrachtwagen die ze naar de wedstrijdlocatie brengt – vaak ergens in België of Frankrijk. Als de weersvoorspellingen gunstig genoeg zijn, worden ze allemaal tegelijkertijd losgelaten: de korven zijn gekoppeld aan een atoomklok. De duif die het snelst thuis is krijgt 1.000 punten. „De vrachtwagen is van alle luxe voorzien: airconditioning, drinkgoten, inkepingen zodat de lucht niet te droog wordt...”

Duiven navigeren deels op de zon en deels op het aardmagnetisch veld, zegt Gert Jan. „En de laatste twintig kilometer op herkenning.” Petra, lachend: „Ik wil graag andere gordijnen, maar dat mag niet...” Verdwaalt een duif onverhoopt toch, dan kan hij door een postduivenkoeriersdienst worden thuisgebracht.

Jonge duiven laat Gert Jan eerst een paar weken lang trainingsvluchten maken rond het huis. „Met etenstijd fluit ik ze naar binnen.” Hij haalt een scheidsrechtersfluitje tevoorschijn. „Van jongs af aan weten ze dat dit eten betekent: bij het fluitsignaal geef ik ze een pinda.”

Zijn kooi nooit meer uit

In de postduivenwereld is Gert Jan een beroemdheid. Hij schrijft columns, verkoopt postduifverzorgingsproducten – van voedingssupplementen tot badzout. „Met eucalyptus, zodat hun reukorgaan niet verstopt raakt.” 40.000 volgers heeft Gert Jan op Instagram. Op uitnodiging vloog hij naar Saoedi-Arabië om sjeiks de fijne kneepjes van het duivenhouden bij te brengen. „Er gaat veel geld om in de duivensport. Laatst nog is een Belgische duif aan China verkocht voor ruim 1,2 miljoen euro. Die wordt alleen gebruikt om te fokken, want hij zal z’n kooi nooit meer mogen verlaten. Z’n interne GPS staat tenslotte nog op België geprogrammeerd, dus die zou in China de weg kwijt raken.” Zelfs voormalig bokskampioen Mike Tyson ging bij Gert Jan in de leer. „Ik heb Mike geleerd hoe hij een duif het beste op kan pakken. Met de kop naar je toe, en de pootjes tussen je wijs- en middelvinger geklemd. Mike deed het eerst wat te ruw. Rustig aan, zei ik toen. Een duif is geen beest, het is je vriend.”

Gert Jan gaat de duiventil in. Een riante kooi leidt naar het ‘kweekhok’. Hier zitten de fokduiven, veelal ex-vliegkampioenen. Aan wedstrijdvluchten doen vooral jonge duiven mee. „De eerste drie jaar zijn ze op hun best.” Hij tilt De Vechtmachine liefdevol op. „Kijk wat een baasje. Letterlijk een doorbijter: toen hij klein was hapte hij met z’n snavel zo in het velletje tussen mijn duim en wijsvinger, en hij liet niet meer los.” Gert Jan zet zijn leesbril op. „Hij is voor 25.000 euro verzekerd, maar hij is mij emotioneel veel meer waard. Moet je die prominente neuswrat zien, en die mooie ogen. Rondom de pupil een beetje geel, en dan die roodbruine iris... Hoe bruiner de iris, des te beter een duif tegen de zon kan. En verder let je er natuurlijk op of-ie een beetje helder uit z’n ogen kijkt – slimme duiven hebben vaak wat kleinere pupillen – en of-ie goed gebouwd is. Sterke borstspieren, korte schoudertjes zodat de vleugels dicht tegen het lijf liggen.”

Of-ie het in zich heeft

Per jaar krijgt Gert Jan tienduizenden postduiven in handen. „Ik vergelijk mezelf soms met Anky van Grunsven: als die een paard ziet, weet ze ook meteen of-ie het in zich heeft om kampioen te worden.” Op zijn eenentwintigste was hij de jongste duivenkeurmeester van Nederland. „Toen nam een van de postduivenartsen me apart: jongen, er is ook meer dan alleen postduiven, je bent teveel postduif...”

„Ik was een nakomertje. Mijn vader had een dierenspeciaalzaak en kort voor mijn geboorte was hij net begonnen als duivenmelker. Als kind werd ik niet in de box gezet maar bij de postduiven.” De hobby van zijn vader was niet altijd makkelijk: „Als de duiven terugkwamen van een wedstrijd moesten ma en ik hurken onder het raam, om ze niet te laten schrikken. Dat soort dingen zijn onzin, weten we nu. Er is zoveel veranderd... Ze hebben ook geen gummiringetje meer om hun poot, maar een chip. Die wordt afgelezen door een computer zodra ze hun hok binnenvliegen, tot op de duizendste seconde nauwkeurig.”

Gert Jan kijkt op z’n horloge: vijf voor half vijf. Tijd om de duiven in te korven die morgen een wedstrijd vliegen vanuit België. „Ik ga nu naar ze toe. Even met ze praten om ze rustig te krijgen.” Vanuit het hok klinkt zijn stem: „Kom jongens, we gaan weer lekker vliegen!”

Door opname,s in ziekenhuis van beheerder site www.duivenvariaa.nl  zijn er winnaars van “De Luchtpost” en “De Reisduif” in Aalten niet op site vermeld deze gaan we vanaf nu als nog vermelden.

Beheer site

Châteaudun 8-6-2019:     Gerrie en Marja Rave 2e in de C.C. van een stormachtige Châteaudun

Kasteel van Châteaudun

Het Kasteel van Châteaudun was vier eeuwen lang een van de vier vaste verblijfplaatsen van de graaf van, de eveneens bekende losplaats, Blois. 
De imposante cirkelvormige toren is aan het einde van de 12e eeuw gebouwd en heeft een hoogte van 31 meter met een doorsnede van 17 meter.
De afstand tussen het kasteel van Châteaudun en Aalten meet zo’n 570 kilometer, die onze sportduiven op één dag overbruggen. Dat is zeker vandaag niet onmogelijk, gezien de stevige zuidwester die er staat.
Van onze Aaltense clubs waren er 93 duiven in concours. De lossing vond om 10:00 uur plaats.
Geholpen door de zuidwesten wind komen de duiven, ondanks het bewolkte stormachtige weer met buien en windstoten, toch aan een gemiddelde snelheid van circa 115 km/uur! Over een dergelijke afstand is dat best snoeihard te noemen.

Van Fay-aux-Loges waren het Marja en Gerrit Rave die de overwinning boekten en dat zelfde geldt vandaag voor de vlucht vanuit Châteaudun.

een welverdiende roos voor Marja: 2e in de Achterhoek van Châteaudun

Eerste wordt hun vierjarige doffer de ‘761’, die zich om 14:54 uur op het hok in Bredevoort meldt.
De ‘761’ is een uitstekende dagfondvlieger, die al meerdere overwinningen op de dagfond boekte. Nu is hij ook de 1e in het N.I.C. van “De Blauwe Doffer” in Lichtenvoorde, tegen 308 duiven!
Van de 10 duiven van Gerrit en Marja vinden we er 3 op de uitslag terug. De 3e plaats is een prooi voor hun ‘921’.

Tonnie Knippenborg

Hemmie en …

Tweede van Châteaudun worden, net als vandaag van Etroeungt, Knippenborg & Zn., met hun 2-jarige ‘747’, die in het N.I.C. op de 4e plaats prijkt.
Hemmie en Tonnie hadden 3 duiven bij de eerste 9 (2e, 8e en 9e)! Een keurige prestatie. 

Verder vinden we op de uitslag Vincent de Harder (4e en 7e met 15/6), Loedi Rave (5e …. beterschap!), Jos de Beukelaer (6e en ook nu weer een goed resultaat op de dagfond) en Gert&Janni Visser (10e).

ConcoursCombinatie De Achterhoek
In de Achterhoek zetten Marja en Gerrit Rave een fraaie prestatie neer: 2e en 14e van 613 duiven.
Knippenborg & Zn. zijn hier 13e.

Afdeling 9 – Zuid
In Zuid tegen 2.422 duiven vliegen Gerrit en Marja de 36e en 114e prijs en Knippenborg & Zn. de 100e. Ook dat mag uitstekend genoemd worden.

Afdeling 9 Oost-Nederland
Er werden in de afdeling 5.902 duiven bijeen gebracht voor Châteaudun.
Gerrit en Marja Rave vinden we hier op de 132e en 534e stek en Hemmie en Tonnie Knippenborg op de 398e. 

Omelet met spek voor de Gebr Dekker op Arras en Orleans
Laatste inkorfavonden. Sommigen hebben er genoeg van en zijn blij. Anderen zouden nog wel kunnen. Aan de toog. Het gaat over DNA gecertificeerde duiven. Hoe betrouwbaar is dat ? Freddy de Mul had er ervaring mee. Zijn koningskoppel heeft DNA afgestaan. Het gros van de toog had er geen ervaring mee maar begrijpt nu dat het betrouwbaar is. Een dierenarts is betrokken en het DNA wordt veilig opgeborgen bij derden. Papier is gewillig, DNA is bindend blijkt. Interessant. Tijd ook weer om te gaan sorteren. De gebr Dekker gaan terug naar 30 vliegkoppels als ik het goed begrepen heb. Op eigen hok mag bijna alles blijven. Alles is al bijna leeg en we zijn nieuwsgierig of de jonge die af en toe eens een kopprijs vloog zich zullen profileren in 2020. Er waren ook ZLU/Marathon duifjes die gewoon 1 op 10 vlogen en op de midfond jong 4 keer prijsvlogen. Worden dit dan ook automatisch de betere marathon duiven ? Standaard wordt er geoppert dat prijsvliegen voor dit soort duiven als jong te verwaarlozen is . Ben benieuwd. Ook aan de toog: 5 oktober. De evenementen commissie is zeer tevreden met de geleverde kwaliteit. “Nog nooit zoveel duiven gehad uit provinciale overwinnaars “ werd er tevreden uitgelegd. Ging het wat minder dit seizoen ? , ik zou zeggen sla uw slag op 5 oktober. Voorbeelden te over van mensen die iets kochten op de goede doelen verkoping die er goed mee waren. Nu naar de concoursen.
Arras 14/09/2019. Zon, zachte O-N-O wind. 117 duiven in concours ingebracht door 13 liefhebbers die nog eenmaal zich onsterfelijk wilden maken. Oude en jongen tegen elkaar. Ook altijd interessant. De tijd tikte door tot op 09:15 uur toen konden de vrachtauto’s hun lading lossen. Een mooier slot konden we niet wensen. De tijd tikte door , de meters daalden. 1308,326 meter/min werd de winnende tijd. De gebr Dekker sloegen wat eieren in de pan en het werd weer een hagelbui van jewelste . Ze vlogen zich weer het snot voor de ogen. De 400 uit 2018 ging voorop en pas op de 9e plaats kon Ridderhof en Zoon de reeks een halt toeroepen. Het was weer die dekselse “960” van de combinatie R en Zoon die het antwoord vond. Maar even terug naar de Dekkers. We vinden hen ook op de 12e, en 20e plaats. Oh denkt u, de mannen hebben altijd veel duiven mee. Nou ik zie er 20 ingekorft staan en daarachter 13 dus 13 vd 20. Ook met kleineren aantallen krijgen we een pak rammel toch ? Tamara van de combinatie mag ook tevreden zijn . Ook een 11e en 16e en 19e stek en 10 vd 19. Gewoon weer ouwerwets goed. De Combinatie schenkt iets geweldig goeds. Ze hebben een speciaal koppel samengesteld. Ze las even voor vanaf de mobiel wat de ouders gepresteert hadden. Om koude rillingen van te krijgen. Tamara houdt de boel scherp in de gaten. “Ze appte”op Orleans . P&S , jullie 2e duif was toch die van ons ? Gelijk had ze. 5 oktober, knoop het in je oren. Op de 13e plaats vinden we de combinatie Roegiest-Visser, Het werd 50% prijs 1 vd 2. Fons en Ronald Bouchaut hebben de duifjes wederom in orde. 14e en 15e stek. Roger de Schoolmeester hengelde de 17e en 18e plaats binnen. Verder opvallende speler was John Dieleman met 2 vd 4. Ook hij mag zeggen dat 2019 een vette stap vooruit was. Met Arras werd het natour seizoen afgesloten. Op 19 oktober zullen we de kampioenen huldigen. Zij verdienen uw applaus.
Orleans 400 km ver Nog 12 deelnemers die 181 duiven bij elkaar sprokkelden. De eerste duiven werden gemeld. Zat in Axel. Het werd nog even wachten voor de Sluiskilse reisduif leden. Tot de app gaat blijf je hopen op die eerste prijs. Dan gaat de app. Gebroeders Dekker hebben gedraaid om 14:36:29. De “482” had zich gemeld. 2e app, zelfde liefhebbers. Het ging zo vijf keer door. Om moedeloos van te worden. Comb P&S sneed met een 6e plaats hun de pas af. Eventjes want de Gebr Dekker pakten ook de 7e, 8e en 10e stek . Nu ik toch bezig ben , de achtbaan denderde door met nog een 12e 14e,15e, 17e en 20e stek .27 vd 50 erin. Over kwaliteit verschil gesproken. De kruimels waren voor de Comb Peeman en Schaap. Naast de 6e stek werd het ook nog een 9e, 11e,13e, 19e stek en 17 vd 30. Zij vochten met Jan de Jonge om het midfond kampioenschap. Het werd dus tot de 15e plaats een om en ommetje met de Gebr Dekker. De rest van de club had toen nog geen veer thuis. Kan niet, mag niet. Het spijt me. Ridderhof en Zoon perste er een 16e ste en 18e stek uit. Drie spelers in de eerste 20, is te weinig mensen. Dat MOET anders volgend jaar. T de Bruijn vinden we nog met 50% prijs 2 vd 4. Met deze Orleans kon het midfond jong kampioenschap afgesloten worden. Nu een laatste dankwoord aan mijn trouwe lezers , ook zij die buiten onze vereniging meelazen. Mogelijk zien we elkaar op manifestaties of beurzen of verkopingen of tentoonstellingen. Het zal hopelijk toch wel ergens zijn ? Het sociale element mogen we niet vergeten. Tot volgende jaar bij leven en welzijn.
Ronald Peeman

Van een liefhebber...

Door Pieter de Zwart

Ik heb afgelopen jaar een voetring gekocht, waar ik veel plezier van heb. Voor mij een extra bijzondere duif. Ze heet Alie, vernoemd naar mijn tante Alie.
 
Drie jaar geleden is mijn Tante Alie omgevallen met de fiets. Uit onderzoek komt in eerste instantie niks, alleen een te hoge bloeddruk. Als die omlaag is en er meer onderzoek wordt gedaan, wordt er twee jaar geleden ALS geconstateerd. Hier heb ik het moeilijk mee. Vroeger fietste ze heel wat kilometers, nu zit ze in een rolstoel, dat doet me pijn als ik dat zie. Ik bezoek haar elke week op woensdagavond, samen met mijn vriendin, moeder en stiefvader. Dan heeft ze even een ander praatje dan alleen over haar ziekte.

De duif die ik Alie heb genoemd, heb ikzelf gekweekt met een geleende duif van een duivenvriend uit Rottum en het is prachtige duif geworden!  

Op de kleine foto zie je de duif die vernoemd is naar Tante Alie, samen met haar vriendje. Op de 2e foto sta ik met duif Alie.