Een sportduif verbruikt redelijk wat zuurstof tijdens de vlucht, dat ten koste gaat van zijn prestatieniveau. Bijvoorbeeld, naast het zichzelf warm genoeg houden als de voorjaarslucht nog koud is. Immers, zuurstof is de grootste brandstichter bij het verteren van opgeslagen voedingstoffen. En de warmte die hierbij vrijkomt bestaat uit koolzuurgas. Dus zuurstof is indirect belangrijk om ze warm te houden. Plus, de zuurstofdeeltjes in het bloed wisselen op hetzelfde moment de bloedeiwitten af. Ik bedoel, wanneer ingeademde zuurstofdeeltjes de bloedsomloop binnen komen, kunnen tegelijkertijd de koolzuurgasdeeltjes worden uitgeademd. Op die manier ontstaat een in en uit ademen cyclus, waarmee het bloedeiwit schoon blijft.
Zuurstof, kent nog een iets andere rondgang. Namelijk, het prikkelen van de glucose en vetvertering. Alleen, dat mag niet al te snel en rigoureus gebeuren, want anders krijgt een duif last van een soort van caisson of decompressieziekte. Zoals bij duikers die te snel omhoog komen in het water. Gelukkig is het longsysteem van duiven zo gevormd dat het niet echt kan plaatsvinden. Maar elke onnodige verstoring, na een te snelle zuurstof rondgang in de bloedsomloop. Gaat ten koste van de nodige stabiele luchtdrukverschillen, tussen binnenin en van buitenaf een duif. Het proberen vertragen hiervan kan via stikstofhoudende producten. Onder andere, vitamine C en E. Dus in de aanloop naar een vlucht is het niet verkeerd om afwisselend een van deze beide vitamines toe te voegen aan het voer of drinkwater.