Beste supporters en donateurs,

                                                                          29 – 08 -2024

Vorige maand heb ik jullie geïnformeerd over de stand van zaken m.b.t. de Stichting Behoud Duivensport. Hierbij een update.

Ik heb de huidige stand van zaken puntsgewijs hieronder samengevat:

1.       Inmiddels heeft de stichting een bankrekening geopend bij de ABN-AMRO bank. Zoals eerder beschreven heeft dat veel voeten in de aarde gehad. De bankperikelen zijn hiermee nog niet ten einde, want het bestuur heeft nog geen toegang tot de rekening. Hopelijk lost de bank dit snel op.

2.       We moeten dus nog even geduld hebben voordat we van start kunnen met bijvoorbeeld het aanschaffen van petten als promotiemateriaal c.q. relatiegeschenken zoals aangekondigd. Ook kunnen we alle schenkers van een financiële donatie niet bedanken, omdat we niet weten wie er tot nu toe een bijdrage heeft overgemaakt, tenzij de donateur ons hierover heeft bericht. Dus hierbij bedanken we iedereen die al een donatie heeft overgemaakt!

3.       De huisstijl waarmee de stichting naar buiten toe zal worden gepresenteerd is inmiddels wel gereed en de eerste brieven aan een aantal dierenzaken/duivensportwinkels zijn verstuurd. Tot nu toe is hierop door 1 dierensportzaak positief op gereageerd. Hopelijk volgen er meer.

4.       De komende periode zullen nog meer potentiële donateurs worden benaderd onder de bedrijven die inkomsten genereren met de duivensport.

5.       Inmiddels hebben we nu ruim 350 supporters die op enigerlei wijze steun aan de stichting verlenen. Hieronder zijn 136 donateurs die een bon hebben geschonken voor de veiling, die begin december zal worden gehouden, op de veilingsite Pigeoncom van de gebroeders Hendriks. Daarnaast hebben 9 donateurs een financiële bijdrage toegezegd en/of overgemaakt.

6.       Marten van Urk heeft toegezegd voor de webhosting te gaan zorgen. Binnenkort zal de stichting dan ook een eigen mailadres hebben.

7.       Martin Kwakernaat en ik zullen binnenkort met elkaar om de tafel gaan zitten om de ruwe plannen voor de website verder uit te werken.

8.       Met Marten van Urk zijn de ideeën uitgewisseld over het opzetten van een Kennisbank. Hij zal daar op korte termijn een ruwe opzet voor maken.

9.       Het is uit de reacties op de vorige nieuwsbrief wel duidelijk geworden dat met het opzetten van een vraagbaak in een grote behoefte zal worden voorzien. De meeste vragen die ik de afgelopen weken kreeg waren over deze vraagbaak/helpdesk. Voor het bemensen van deze vraagbaak hebben Peter Crans en Cees Nagel zich opgegeven en zelf zal ik als achtervang fungeren als bepaalde vragen naar specialisten moeten worden doorgeleid. Daarnaast hebben zich al meer supporters aangeboden die wel een rol willen spelen op de achtergrond.

10.   De voorbereidingen voor het opzetten van een landelijke mentorenpool met het aanstellen van 2 mentoren voor elk van de 56 rayons zijn gestart. Er hebben van de supporters zich  tot nu toe ongeveer 60 vrijwilligers gemeld om als mentor een beginnend liefhebber te ondersteunen. De komende periode zal ik inventariseren in welke rayons voldoende en in welke rayons nog geen kandidaten zijn. Vooral in afdeling 9 zijn nog wat lege vlekken op de kaart. Dus welke supporter uit afdeling 9 wil een beginnende liefhebber of herstarter wegwijs in de duivensport maken? Ik hoor het graag.

Onderstaand de eerste 145 bonnen schenkers en donateurs. Mocht u iemand missen waarvan u zeker weet dat deze ook een bon wil schenken of eventueel een financiële bijdrage wil leveren, laat het mij dan even weten dan neem ik contact met hem of haar op.

Stand van zaken bonnenschenkers en donateurs – Marathon - 28 augustus 2024 – 63 x

Stand van zaken bonnenschenkers en donateurs – Programma - 28 augustus 2024 – 73 x

Donaties – 28 augustus 2024 – 9 x

Vandaag konden we genieten van een mooi razendsnel jonge duiven vluchtje vanuit Pointoise 360 km.

De duiven hebben vandaag weer wat ervaringen op gedaan, mede door een nachtje extra mand.

Onze duiven kwamen heel mooi en goed verzorgd terug van hun Franse avontuur. Jammer dat die hoge snelheid er ook voor zorgt dat duiven er makkelijk langs vliegen en dan uit het Noorden tegen de fikse wind in terug moeten vliegen.

Het was vandaag ook een prachtige vlucht voor de jonge duivenspecialisten die ze in groepjes thuis kregen. Hier hebben we ook weer genoten maar op een andere manier. Het was aan de duiven te zien dat ze blij waren om weer thuis te zijn na drie nachten mand.

Er vlogen op een gegeven moment wel 12 jonge duiven rond die onderling een wedstrijdje schoon vliegen op de wind hielden en totaal geen behoefte hadden om te landen. En waar we: Pascal, Jochem en ondergetekende toch ontzettend van hebben genoten .

Geen druk op de ketel om te moeten presteren is ook best eens leuk. Jammer dat we een paar gewonde duiven thuis hebben gekregen en er op dit moment nog 3 ontbreken.

We hadden donderdag een aantal duiven thuis gehouden omdat die hun 5^e pen net hadden gegooid en er waren dus 57 jonge duiven ingekorfd.

Hopelijk krijgen we nog een paar mooie pittige vluchten op de laatste wat verdere jonge duivenvluchten. Ik ben er van overtuigd dat onze duiven dan ook nog aan de kop kunnen vliegen omdat de duif als individu dan centraal staat.

Dat zagen we verleden jaar ook op Melun en op Sens toen we op deze laatste verdere vluchten de 1^e prijs pakten voor de specialisten. We hopen in ieder geval op nog 3 mooie jonge duivenvluchten waar een beetje gewerkt moet worden en waar goede duiven (die nog een beetje in de veren zitten) hun kwaliteit kunnen tonen.

We hebben vandaag een rondje België gedaan. We kregen afgelopen week twee berichten van gewonde jonge duiven die op straat opgeraapt waren door particulieren in België. Ik voorzie mijn duiven altijd van een telefoonringetje en dan krijg je automatisch ook vaker bericht. Ik probeer dan ook altijd om mijn dieren weer thuis te krijgen.

Vandaag kon ik dus vroeg op stap richting België, op de terugreis hebben we ook nog even een bezoek gebracht aan vriend Geert en dat was ook weer reuze gezellig. We hadden dit weekend twee vluchten Nat Issoudun en Morlincourt voor de jonge duiven.

De jonge duiven zijn dit jaar niet verduisterd, dus zit er wat ons betreft geen competitie drang op en gaan ze gewoon wekelijks mee om ervaring op te doen. Dat bevalt overigens prima. Ze krijgen geen medicatie en we proberen ze met enkele bijproducten simpel gezond te houden. Tot nu toe lukt dit goed en de jongen komen goed naar huis.

Dan de oude duiven ,we hebben geprobeerd om een mooie uitslag neer te zetten op deze laatste prachtige vlucht. Het viel ons wel op dat er bijzonder weinig duiven werden ingekorfd voor deze Nationale vlucht.

We hadden er 27 mee waaronder 18 duivinnen die nog goed in de pennen zaten. Diegene die regelmatig mijn stukjes leest zal het opvallen dat mijn duiven altijd goed trainen. Deze week echter niet zoals ik gewend ben. De duivinnen waren veel te weelderig en luisterden niet goed meer. Dan liet ik de doffers maar los en het hele spul liep dan samen naar binnen. Woensdag de hele dag samen met broedschotel, tabaksstelen, en een bad en zo de mand in.

Ze stonden er verder prima op en we hoopten toch op een goede uitslag. Het was niet echt slecht, in ons inkorf lokaal waren 141 duiven ingekorfd en spelen onze duiven 3-10-21-23-26-29-31-32-36-39-45 niet echt slecht maar wel typerend voor de laatste 2 jaar op deze locatie. Met duivenweer niet echt slecht maar in groot verband is het huilen met de pet op.

Verleden jaar dacht ik dat het aan het verduisteren lag en nu kan ik niet anders dan toegeven dat de absolute kop de laatste 2 seizoenen hier gewoon niet meer lukt. Wat kunnen we hier aan doen? Ik heb me suf geprakkiseerd en er zijn 2 grote verbeterpunten waar Jochem al jaren op hamert.

Punt 1 is de bouw van het hok. Ons hok is toen we hier kwamen wonen heel snel gezet en als fundering zijn er balken op de grond gelegd , daar is de boel op gebouwd. De grond hier is laagveen en dat gaat na enkele jaren gewoon fout. Soms als het regent staat er volop water in de ren dan staat het water ook tegen de bodem van mijn hok. En op die bodem ligt de mest die door de roosters valt.

Jochem loopt al jaren te klagen dat dit bizar stinkt en dat dit funest is voor de duiven. De laatste 2 jaar is ons hok echter extreem gezakt en het water komt steeds verder omhoog.

Hij is er van overtuigd dat dit de oorzaak is en vergelijkt dit hok altijd met Berkenwoude en daar heeft hij gelijk in. Dat hok was 10 keer droger op de vloer waar de mest lag. Dan hebben we nog een punt 2 en dat zijn muizen. Dit hok is gebouwd van oude bouwkeet schotten waar overal gaten in zitten van leidingen. Er is geen schot of er zitten gaten in en in die gaten wonen muizen. Zo simpel is het en die krengen zijn niet uit te roeien. Ik heb enkele jaren terug Corona gehad en sindsdien ruik ik bijna niets meer maar Jochem en sommige bezoekers attenderen me er vaak op, ze ruiken “muis”.

Hoe kunnen we dit oplossen? Eigenlijk is er maar één oplossing en dat is de hele boel afbreken en een nieuw hok zetten. Hoog en droog en uit de natte veengrond en vooral muisvrij. Een grote actie waar we goed over na gaan denken. Maar zo door gaan is geen optie. Ik doe mijn duiven zwaar tekort en daar ben ik me van bewust. Er gaat in ieder geval wat gebeuren! Of stoppen of nog één keer opnieuw starten met een goed droog en muisvrij hok.

.

.

Gezocht compagnon of iemand die interesse en een hart voor duiven heeft
om samen nog enkele jaren met de duiven te kunnen spelen in goed overleg .
Liefst in de buurt of in Peel en Maas Limburg.
Indien interesse graag een mailtje naar ; Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
 

Gisteren vlogen onze jonge duiven een prachtige vlucht vanuit Niergnies, een 217 km. De duiven werden (mijn inziens) een beetje gewaagd maar vakkundig gelost om 9.20.

We hadden ook nog 23 oude duivinnen mee die in het ritme moesten blijven voor volgende week (Issoudun). Dat maakte dat we vrijdag met maar liefst 87 duiven naar het lokaal moesten. Gelukkig was Pascal weer terug van vakantie en samen hadden we die klus zo geklaard.

Zaterdagmorgen was het moeilijk vliegweer voor onervaren duiven dus we hadden we het idee dat de oude ervaren duiven zo thuis zouden zijn en de jonge duiven een zware dobber zouden krijgen.

Nico en Pascal waren er ruim op tijd en we verwachtten de duiven zo rond kwart voor twaalf. Er was weinig te zien in de warme vochtige lucht toen er even over half 12 een duif als een raket bij buurman Arie op het hok viel. Arie had geen oude duiven mee dus dat was heel apart dat zijn jonge duif voor de 23 oude ervaren duivinnen van ons vloog.( Arie zijn duif was achteraf de snelste in de hele regio).

Maar het werd nog vreemder toen er na 6 minuten wachten een paar jonge duiven bij ons vielen voor dat er één oude duif was. Jonge duiven die voor de 3^e keer van hun leven in de mand zitten vliegen hier voor alle oude duivinnen die wekelijk mee zijn geweest.( ???)

Soms snap je er even niets van!! De duiven kwamen goed naar huis en de oude duivinnen kwamen ook verder perfect en waren zo thuis. Het bleek achteraf een prachtig toch maar toch enigzins moeilijk vluchtje te zijn geweest. De ervaren jonge duiven bij de specialisten waren dan ook zo thuis.

Hier liep het allemaal niet zo vlot maar wel gestaag. Met afslaan zo rond 14.00 uur moesten we er nog 11 en daar waren we heel blij mee, op 3 na zijn die de rest van de zaterdag naar huis gekomen. Vanmorgen rond 7 uur kwam nummertje 62, dus nu nog 2 te gaan.

Voor niet verduisterde jonge duiven komen onze jonge duiven perfect naar huis en elke week meer ervaring is een groot winstpunt. Geen spanning meer op de ketel gewoon leren en ervaring op doen.

We hebben natuurlijk een beetje toekomst gericht gekweekt en van één koppel ben ik zeer gecharmeerd. Dat koppel is bedoeld voor de ochtend lossingen. Ik heb er 4 gekweekt waarvan er één afgevallen is door een ongeluk. De andere 3 spelen we mee en wat leuk is ze waren alle 3 thuis toen we nog zeker 70 duiven moesten krijgen.

Ben benieuwd of dit zo door gaat maar met dit enigszins moeilijke weer is dit zeker een goed voorteken. De vader van dit koppel is de “Marseille” van Johan Vink en de moeder is een dochter miss U x 539. Zelden zulke fijne duifjes gezien.

Woensdag gaan we inkorven voor de laatste klassieker “Issoudun” en dan zit het oude duivenseizoen er weer op en komt er weer wat rust in de tent. We hopen nog een mooi ploegje duiven te kunnen zetten maar dat zullen hoofdzakelijk duivinnen zijn. De doffers zijn te ver in de rui. We gaan het zien. Hopelijk wordt het een mooie afsluiter van het seizoen 2024!

In deze serie columns spreek ik met liefhebbers die in dubio staan om wel of niet door te gaan met de duivensport. Waarom worstelen ze met dit dilemma en wat zijn hun beweegredenen om de knop vooralsnog toch niet om te draaien? Wellicht hebben ze tips voor liefhebbers die met dezelfde omstandigheden te maken hebben, om hun geliefde hobby te kunnen blijven beoefenen. Deze keer bezocht ik de 45 jarige Roland Echten uit Zuidwolde. Roland, die met duiven is opgegroeid, begon vanaf zijn 11e jaar interesse in de duiven van zijn vader te krijgen. Tot 2015 vloog hij in combinatie met zijn vader. En inmiddels is Roland zo’n kleine 6 jaar zelfstandig actief in de duivensport.

Samen met zijn vader zijn er in het verleden mooie successen behaald waaronder diverse teletekst noteringen en kampioenschappen op de marathons. Maar de mooiste ervaringen zijn toch die van afgelopen jaar van St Vincent en Perigueux. Op St Vincent klokte Roland op een afstand van 1154 kilometer om 05.16 uur in de vroege ochtend zijn driejarige lichtkrasdoffer de 660. Deze heeft de hele nacht doorgevlogen, wat resulteerde in de 1e plaats in afdeling 10 tegen 417 duiven en de 3e plaats nationaal in sector 4 tegen 1081 duiven. Van het gehele concours tegen 10.326 duiven betekende dit de 38e plaats. Hiermee was het de vroegste duif met de verste afstand. Wat het voor Ronald extra mooi maakte is dat deze doffer ook al 2 x de schoonste doffer van de tentoonstelling in de club is geweest. Dus mooi en goed gaan samen bij deze duif. Een andere mooie ervaring van dit seizoen was de thuiskomst van zijn 381 ‘s avonds om 21.39 uur van de ochtendlossing vanuit Perigueux. Deze vloog daarmee de 11e nationaal op een afstand van 934 kilometer tegen 3313 duiven. Roland; “Ik ben een groot liefhebber van ochtendlossingen. Helaas hebben we die hier in het noorden niet veel. De spanning van wel of niet een duif door krijgen en er dan uiteindelijk toch eentje draaien op zo’n afstand. Dat vind ik supermooi!!”

Roland geniet het meeste van de verzorging en de omgang van en met zijn duiven. Gevraagd naar waarom hij al meerdere malen op het punt heeft gestaan om te stoppen met de duivensport, geeft hij aan dat dit vooral te maken heeft met het gebonden zijn en de vele verplichtingen die aan het spelen met de duiven zijn verbonden. Roland; “Duivensport is soms moeilijk te combineren met mijn werk als buschauffeur (onregelmatige diensten) en mijn andere interesses/hobby's. Dit jaar heb ik daarom ook geen jongen gekweekt. Dat werd mij allemaal net iets te veel. Behalve gek op duiven, ben ik ook gek op muziek. Ik speel zelf ook gitaar en vind het daarnaast leuk om met regelmaat naar een concert, festival en muziekoptredens te gaan. Ook sport ik graag. Ik vind het belangrijk om sterk, vitaal en gezond te blijven. Ik doe aan crossfit, hardlopen en badminton.”

Nu het dit jaar zo goed gaat op de marathons geeft dit Roland uiteraard weer nieuwe energie om er met de duiven een schepje bovenop te doen. Roland; “Duivensport is en blijft natuurlijk een mooie bijzondere hobby!! En een hokje met mooie/goede duiven wegdoen is hartstikke zonde en vind ik moeilijk om over mijn hart te verkrijgen. Dat gaat dan vooralsnog ook niet gebeuren. Ik probeer naar manieren te zoeken om door te gaan, maar het blijft lastig en is een hele uitdaging. Maar sowieso kweek ik volgend jaar weer jonge duiven. Het zou ook mooi zijn als ik met iemand in combinatie zou kunnen vliegen. Je hebt dan meer vrijheid, voor een weekendje weg of een vakantie en kunt toch je plezier behouden in de duivensport.”

De oorzaak waarom Roland heeft overwogen om met de duivensport te stoppen is feitelijk dezelfde als die van Ben Snijder vorig jaar. Dit betreft de factor tijd. Duivensport is een tijdrovende hobby, zeker als je nog in het arbeidsproces zit en naast de duivensport ook andere verplichtingen en interesses hebt. Ik zie dat ook bij andere jongere liefhebbers veelal met een gezin en opgroeiende kinderen. Een combinatie vormen en de taken verdelen zou voor velen van hen een goede oplossing zijn. Ook Roland gaf aan dit voor hem wel een optie is. Roland; “Volledige toewijding voor onze sport is een kwaliteit. Ik heb respect voor hen die deze kwaliteit bezitten en het op kunnen brengen om zoveel tijd en energie in hun duiven te stoppen. Ik vind dat zelf moeilijk en heb daarom ook bewust voor de marathon gekozen. Zodoende hoef ik uiteindelijk de focus alleen maar op een paar vluchten per jaar te leggen. Want wil je goed presteren moet je veel tijd in de verzorging van je duiven steken. Duiven die veel aandacht krijgen presteren beter dan wanneer je nauwelijks tijd voor ze hebt. Zo moeten ze in staat worden gesteld om goed en voldoende trainen voor de vlucht. Daarnaast moeten ze tot in de puntjes worden verzorgd. Het mag ze aan niets ontbreken. Dat laatste is bij mij ook zeker niet het geval. Ik bezuinig absoluut niet op goed voer en ze krijgen met regelmaat vers grit en verschillende soorten mineralen. De medische begeleiding bestaat alleen uit de verplichte entingen en af en toe een geelkuur. Wanneer ze iets zouden mankeren zou ik uiteraard wel naar een dierenarts gaan.”

Het duivenmelkersvirus is hardnekkig en er wordt vaak gezegd, dat wie er eenmaal mee besmet is, er nooit meer van afkomt. Ik denk en hoop dat dit ook voor Roland zal gelden. Mijn inziens moet de duivensport het van zulke relatief jonge knapen hebben. Zij zijn nog bezig met de toekomst, terwijl de gemiddelde duivensporter van 70 jaar en ouder zich daar niet of nauwelijks meer mee bezig houdt. Ik vroeg Roland hoe hij hier tegenaan kijkt. Roland; “Ik denk dat als we de duivensport willen behouden voor de toekomst, we ons het beste kunnen richten op de leeftijdscategorie van 30/40 jaar. Onze vereniging heeft er de afgelopen 3 jaar een paar nieuwe liefhebbers uit die leeftijdscategorie bijgekregen. Die worden bij ons goed opgevangen en gecoacht. Met als gevolg dat zij nu al mooie resultaten boeken. De club vaart wel bij deze jonge, vitale en enthousiaste nieuwelingen. Ze hebben een positieve mind-set en zitten vol ideeën. Activiteiten om nieuwe leden voor de duivensport te werven zullen daarnaast ook gericht moeten zijn op mensen die al affiniteit met dieren en de natuur hebben. Die zijn gemakkelijker over te halen om een paar duiven bij huis te nemen. Al zou dat in eerste instantie alleen maar hobbymatig zijn, zijn dat toch potentiële duivenmelkers als ze met de postduivensport in contact komen.”

Tot slot geeft Roland aan dat begeleiding van beginnende duivenliefhebbers naar zijn mening van groot belang is. "Zelfs goede ervaren duivencoaches maken nog regelmatig fouten. En wie het allemaal wel weet in de duivensport? Zeg het maar! Maar dat houdt het natuurlijk ook interessant en verrassend.”