We zijn een weekje verder en wat voor een weekje, het huis waarin ik woon staat nu rondom in de steigers en met veel respect heb ik naar die steigerbouwers gekeken, gewoon heel zwaar werk. Maar de Arbo greep in en de jongens hebben nu prachtig licht aluminium materialen alleen nu dragen ze er vijf keer zoveel mee dus  Arbo ????? Timmerman is bezig  en een ploeg schilders dus druk druk druk rondom het huis. Ook deze week een dame over de vloer die kwam inmeten voor het energie label en een projectleider van de corporatie die alles een goed kwam opnemen en bekijken. Daarnaast ben ik zelf ook begonnen om de tennisbaan achter het huis weer helemaal netjes te maken dus ,druk ,druk ,druk.

Ook deze week de nodige strontkarren die me wilde overrijden op social media moeten ontwijken en dat is redelijk gelukt maar de meeste karren waren gevuld met een overgewicht aan jaloezie dus feitelijk moet ik er maar geen aandacht aan schenken , jammer genoeg zit mijn karakter zo niet in elkaar en loop ik mezelf vaak in de weg.

De duivensport staat hier op het laagste pitje , nog steeds geen vluchten vanwege de vogelgriep, manden staan allemaal schoon in de schuur en er zou echt iets waardevols moeten gebeuren wil ik die weer tevoorschijn halen. Taartvluchten ? Nutteloos allemaal één nacht mand terwijl er enkele vluchten hadden moeten komen met twee dagen mand om deze jongen nog iets te leren. Nee ik heb me er in wezen in berust dat het seizoen klaar is.

Vandaag wel wezen kijken bij mijn volgens sommige Noord Koreaanse mattie in Reeuwijk, gelijk aan hem gevraagd of hij die nationaliteit bezat maar dat bleek net als de mijne gewoon de Nederlandse te zijn dus waar die onzin vandaan komt in de duivensport begrijp ik niet ehh of ,,ja,, toch wel, zat op één van die overladen karren. Mijn mattie is volgens mij het beste hok met duiven in Nederland, en zijn enige antwoordt op zijn succes is ,,goede sterke duiven,, moet je hebben, deze goed lezen en africhten. Hij vloog dus vandaag Ouievrain met 36 duiven mee en draaide er daarvan  in Gouwe IJssel 34 in de prijzen en zijn eerste maakte er nog een showtje van om een dikke 20 seconden rondjes te draaien. Op Pont ste Maxence waren er 191 mee en werden in afdeling 5 een flink aantal (152) in de prijzen gepakt met 9 duiven in de kop.  Ik zal wel weer voor Koreaan worden uitgemaakt en dat boert me niks want wat ik vandaag zag met die andere liefhebbers die ook aanwezig waren dwingt gewoon heel veel respect af, chapeau.

Ook bericht van uit de andere club waar ik geïnformeerd had of er eventueel bezwaren zouden zijn als ik er mij zou aanmelden. Het antwoord was duidelijk en eerlijk, moet mij gewoon netjes als lid gedragen en dan zijn er geen bezwaren die een aanmelding in de weg staan. Wel was de vraag waarom ik mijn oude club ging verlaten.

Ik heb niks tegen mijn oude club, zelfs veel respect voor mannen als Jaap, Ed  en Dries. Mannen waar je voor de volle 100 % op aan kan. Met sommige anderen had ik het vaak moeilijker maar zelf ben ik ook niet de makkelijkste. Maar de laatste tijd escaleerde het af en toe bijna en moest ik mij inhouden en snel naar huis. Zo wil ik mijn hobby niet beoefenen , ik wil er plezier in houden. Concurrentie ? Hoe zwaarder hoe liever, boert me niet , weet allang dat ik goede duiven bezit maar zelf vaak wat/te laks ben. Dus echt geen rancune tegen mijn club waar ik nu nog lid ben maar zie het gewoon als vlucht om escalaties te voorkomen, die zijn nergens voor nodig in de duivensport en is ook de hobby niet waard . Dus deze kogel is door de kerk al zal er nog wel het één en ander geregeld moeten worden.

Tot de volgende rondom,

Kees Commijs Postduivencoach

Dat doen we op dit moment (achter de feiten aanlopen) met de jonge duiven en dat is moeilijk weer recht te trekken.
Net als verleden jaar lopen we dus met onze jonge duiven weer net achter de feiten aan!
Verleden jaar werden onze duiven na de 2e vlucht besmet met iets waar we nog niet achter zijn en liepen we, toen ze opknapten, steeds achter de markt aan.

De laatste vlucht jonge duivenvlucht was het probleem opgelost maar toen trad de “Wet van Murphy”in werking en terwijl ons blauwe strik duivinnetje als een raket uit de lucht kwam vallen op een moment dat er in Zuid-Holland amper of geen duiven waren,verscheen er uit het niets een ooievaar en die begon enkele meters boven ons hok tergend langzaam rondjes te draaien. Even later voegde zich er nog een ooievaar bij en voordat die weer waren vertrokken waren er echt minuten voorbij en toch won ze nog de 42e prijs in de afdeling.

Dit jaar zijn er verschillende factoren die de geschiedenis van verleden jaar laten herhalen. De belangrijkste factor is mijn inziens de 1e drama training inkorving vanuit Duffel waar we meer dan de helft van onze jonge duiven op kwijtraakten. Nadien kwamen er elke week wel enkele duiven terug maar die terugkomers zagen er soms niet uit. Van broodmager tot onder allerlei vettigheid en soms stinkend en te smerig om aan te pakken. Ruim zulke duiven maar eens op, dat kan en wil ik niet, maar ik heb ook geen ruimte om deze duiven allemaal ergens apart te zetten. Dus hebben we alles gewoon in het hok laten zitten en ja dan beginnen net de 1e jonge duiven vluchten. Eigenlijk een onmogelijke opgave maar je kunt niet anders.

Twee weken terug de duiven gescheiden en de puntjes op de i gezet. Vooral de jonge duivinnen begonnen goed te trainen. En als die om 7.00 het hok uit spetteren zijn ze bijna een uur weg en soms zelfs nog veel langer.

De gezondheid zit dus wel goed maar de aansluiting met de top is er niet en dat is weer hetzelfde patroon als verleden jaar.
We blijven onze jonge duiven gewoon de laatste jonge duivenvluchten doorspelen als is het alleen maar voor de ervaring die ze volgend jaar hard nodig hebben.
En hopen maar dat er nog een form fee langs komt en we nog een mooie uitslag kunnen neerzetten.

Die vraag stel ik mezelf dit keer op papier, maar die vraag hoorde ik gisteren ook in de club gewoon aan tafel.
“Gewoon mee blijven geven” zei Henk, met een lachend gezicht (waar ik toch ook flink wat frustratie door heen zag). “Zodat we volgend jaar weer wat goede jaarlingen op het oude duivenhok kunnen plaatsten” ging hij verder.

En dat is ook mijn gedachte Henk,gewoon ervaring op laten doen en verder wekelijks proberen je niet te ergeren aan de uitslagen. Als ik naar alle andere afdelingen kijk dan zie ik gelukkig nergens dit toch werkelijk belachelijke fenomeen, dat we hier in Zuid-Holland zien groeien. Natuurlijk vind je best wel ergens iemand die 100 jonge duiven meegeeft, maar nergens zijn er zoveel hokken die meer dan 100 duiven meegeven en hokken die zelfs wekelijks boven de 200 duiven meegeven en die hun duiven daardoor allemaal groepsgewijs thuis krijgen.

Ieder normaal denkend mens zal begrijpen dat er tegen groepjes duiven met dezelfde bestemming niet te vliegen valt. En zeker niet als die ook nog eens als eerste wekelijks gelost worden. Wat er nu plaats vindt heb ik jaren terug al voorspeld. Diegene die jaren terug met 100 jonge duiven speelde en door numeriek overwicht alles overheerste en toen gezien werd als een uitzondering heeft nu zelfs meer dan 200 jonge duiven mee.

Andere liefhebbers zagen destijds namelijk ook wat voor grote voordelen er aan groot numeriek overwicht zaten en gingen dit gedrag kopiëren. Gevolg, ondanks dat er ook in Zuid-Holland best wat duiven zijn verspeeld kijk je werkelijk je ogen uit hoeveel duivenliefhebbers er zijn die nu nog steeds boven de 100 jonge duiven inkorven. En aangezien er best wel een kostenplaatje aan inkorven van zoveel duiven hangt komen er ook meer specialisten die alleen met jonge duiven spelen.

In krimpen aan de Lek hebben ze nu een lid die alleen met jonge duiven speelt en wij in Lekkerkerk hebben er ook één bij gekregen die alleen met jonge duiven speelt. In krimpen a/d Lek korfde die jonge duivenspecialist 152 jonge duiven in voor de eerste vlucht en vloog hij de 1e 24 prijzen en bij de eerste 60 prijsduiven had hij er 54. Bij ons in Lekkerkerk korfde de jonge duiven specialist de eerste vlucht 137 jonge duiven in. Daar viel de overheersing gelukkig nogal mee.

Dit fenomeen gaan we nu steeds meer krijgen ,totale overheersing van het jonge duivenspel door specialisatie. Ik durf te stellen dat alleen het kostenplaatje wat hier aan hangt voor 98 % van de liefhebbers gewoon niet op te brengen is. En dan heb ik het nog niet over de tijd die er in gaat zitten. De liefhebbers die nu met meer dan 200 duiven vliegen kweken er vaak meer dan 300.

Kortom ik benijd liefhebbers in andere afdelingen die nog gewoon de 1e 100 duiven in hun afdeling verdelen over 50 liefhebbers. Hier in Zuid-Holland rayon oost vliegen 2 liefhebbers gewoon samen bijna 50 prijzen van de 1e 100 in de afdeling (en beginnen met de eerste 7 ) en dat tegen bijna 10.000 duiven.

En dan ook nog even over mijn eigen duiven. Dat de motivatie voor dit spelletje niet hoog ligt moge duidelijk zijn. Maar we blijven duivenliefhebber tot op het bot en hopen op de wat verdere vluchten toch nog wat te kunnen laten zien. Onze duiven kwamen prima, maar hebben 14 dagen stil gezeten en dat is niet bevorderlijk voor de prestaties. Een week overslaan is voor een jonge duif funest. We hadden het plan om onze duiven afgelopen woensdag een lapje te geven maar de regen verhinderde dat en toen zijn ze zomaar de mand in gegaan. Ze gingen prima de mand in en trainde echt goed maar kwamen niet goed op de uitslag. Eigenlijk heel logisch en was te verwachten.

Wat opviel, de jonge duiven hadden extreem dorst en zaten daarna behoorlijk lang in elkaar. Ze gingen prachtig weg en als je dan dat spul na thuiskomst ziet zitten, dan denk je wel een waar ben ik eigenlijk mee bezig.
We hopen in ieder geval op betere tijden en we vertrouwen er op dat die betere tijden er ook zullen komen.

Slotakkoord op Perpignan voor Sander Dijkema

Weliswaar een dag later dan gepland blijkt ook de slotkoers op Perpignan weer een pittige te zijn. De 215 duiven van de IFC kregen (net als de rest overigens) om zaterdagmorgen om 07.30 uur de vrijheid en hadden onderweg met een lichte tegenwind uit het noordoosten te maken. Alle voorspellingen ten spijt kwamen bereikten alleen 14 Franse duiven hun thuisbasis. Op zondagmorgen kon het lange wachten beginnen en tot verassing van alleen klokte Ad Fortuin om 07.53 uur in Nederland eerder een duif dan in België, goed voor de nationale winst. De duiven kwamen traag af want zijn 2^e duif, twee uur later scoorde nog de 3^e nationaal. De eerste melding bij de IFC kwam van Chris Paauwe die zijn 1^e getekende om 11.28 uur klokte. Als twee melding verscheen Sander Dijkema op het scherm met zijn 2^e getekende om 11.35 uur. Sander vliegt echter ruim 7 km. verder dan Chris en dus kaapte hij met 2 m.p.m. verschil het goud weg voor Chris. Zilver dus voor Chris Paauwe. Eric Dek klokt om 11.57 uur zijn 1^e getekende en legt daarmee beslag op het brons. De koers stond maar liefst tot 20.18 uur open, terwijl op dat moment zowel nationaal als internationaal de prijzen nog niet waren verdiend. Van de 29 deelnemende liefhebbers wisten  er 23 één of meerdere duiven in de prijzen te klasseren. Maar hoe zwaar de koers ook is, wekelijks weten liefhebbers prima te presteren. Een 100% score was er voor Cees Joosse met 2/2 en L. van Schouwen met 3/3. Comb. Krijger & zn. met 4/6 en Aart Jan Maljaars met 2/3 scoorden beiden 67% prijs. Chris Paauwe behaalde een prijspercentage van 60% (6/10) en een 50% score was er voor respectievelijk Sander Dijkema (2/4); Joop Duinkerke (2/4) en Joost Corré (2/4). Als IFC Zeeland kunne we terugkijken op een fabelachtig seizoen 2022, met o.a. 2 nationale overwinningen van de Comb. Verhagen-Buyl op Agen jaarlingen en Chris Paauwe op Narbonne. Verder werden er door meerdere liefhebbers de nodige vaasjes binnengesleept.  

6 augustus 2022 Perpignan – 215 duiven – 29 deelnemers – IFC Zeeland:

1 S. Dijkema; 2, 7 Chris Paauwe; 3 Eric Dek; 4 Martin van Nieulande; 5 H. Lindenberg;
6 Cees Joosse; 8 Falco Schoemaker; 9 Joost Corré; 10 Joop Duinkerke.

IFC Zeeland
Jaap Bruggeman

Dit weekend was het dan weer zover (voor ons), de laatste oude duivenvlucht van het jaar 2022.
Op het vliegprogramma stond Argenton maar dat werd Chateauroux. We hadden onze duiven op nest gebracht om te proberen om op deze laatste vlucht nog een mooi resultaat neer te zetten.

De duiven zagen er werkelijk schitterend uit en we waren vol vertrouwen. De duiven zaten allemaal op het einde van hun broedcyclus en wat moet je dan nog meer.

We begonnen s’morgens met de jonge duiven die niet echt lekker naar huis toekwamen .We zaten verleden week echt heel vroeg maar deze week gewoon te laat. Eigenlijk ook niet heel vreemd want er komen bijna dagelijks jonge duiven terug met en zonder chipring ,sommigen zijn weken onderweg geweest om thuis te komen. En sommigen zijn zo mager als brandhout en hebben weet ik wat allemaal meegemaakt. We laten ze dan maar gewoon bij de rest en geven ze wat tijd om te recupereren. Dat deze “ thuiskomers ”niet bevorderlijk zijn voor de algehele conditie van de koppel jonge duiven moge duidelijk zijn.

Vanaf volgende week gaan we weer meedoen en daarom hebben we vanmorgen de boel gescheiden en een geel pilletje op gestoken. We zullen proberen om de laatste jonge duivenvluchten nog een mooi resultaat neer te zetten.

De oude duiven werden vroeg gelost en over de weersomstandigheden viel niets te klagen. Overal prachtig zonnig weer en een Noordoosten windje. Alles was dus aanwezig om een mooie afsluiter te mogen ervaren. Rond 15.00 werd er op de poortdeur geklopt en toen ik ”Wachtwoord” riep, kreeg ik als antwoord “Haring met uien” en toen ik de poortdeur opende stond daar Ron Kooyman samen met Pascal van Wijngaarden.

Ron had een flinke bak met haringen meegenomen en dat doet hij altijd als hij bij ons komt letten. Hij is de vaste wekelijkse letter van Cees en Pascal maar als die hier komen kijken dan komt Ron vaak mee. Ron is een duivenmelker in hart en nieren maar heeft het zelfde beroep als Appie Dunnink en dat gaat niet samen met duiven spelen. Ron kwam als jong ventje in de jaren 70 al bij mij in Ammerstol duiven letten. Zijn grote favoriet op mijn hok was een temperamentvolle blauw gehamerde doffer die hij zelf de naam “De havik”had gegeven.

Wekelijks zat deze doffer in het snuitje van de uitslag. Aan het eind van het seizoen korfde ik hem in voor Bergerac (ik dacht in 1979).Het werd een hele zware editie en hoewel Ron al bij het krieken van de dag bij me was, kwamen er nergens duiven door. Hij had met zijn moeder afgesproken dat hij kwart over twaalf thuis moest zijn om te eten. Hij woonde op een paar minuten afstand van mij en sprong om tien over twaalf op de fiets. Om kwart over 12 viel de “Havik”en speelde een knal vroege nationale prijs en om half een was Ron weer terug. Ik zie nog zijn gezicht voor me toen ik vertelde dat hij net weg was toen “de Havik”arriveerde. Wat baalde hij dat hij zijn “Havik “niet had zien vallen. Niet te bevatten dat dit voorval al weer ruim 40 jaar geleden plaats vond.

Jochem ,Pascal,Ron en onder getekende hadden onder toeziend oog van Lida (die niets van haring moet weten) het grote bord met haring zo weggewerkt. En zo rond een uur of vier begonnen we serieus de lucht af te turen. We zagen niet veel actie en het was stilletjes in de lucht. Toen de klok richting vijf uur tikte werd het duidelijk dat het een hele pittige vlucht zou gaan worden.

Het op nest brengen aan het eind van het seizoen gaat altijd gepaard met overvloedige pennen rui. Zodra ze gaan broeden zijn er duiven die ondanks bijlichten( en stukjes van de pennen bijten )gewoon pennen gaan gooien.

Ik verduister mijn duiven niet (maar trek 2 pennen in Februari en Maart) en dan wordt het altijd spannend of ze de laatste vlucht gaan halen. Er waren er al behoorlijk veel die te ver in de rui waren en die niet mee konden. En ook behoorlijk wat twijfelaars( wat pennen rui betreft) die we wel hebben ingekorfd. Gelukkig waren er ook een paar bij die hun 3e pen hadden gegooid en verder stabiel ruide.

Op deze duiven moesten we kunnen rekenen. En dan na een lange stilte komt er een flits tussen 2 huizen door en voor we het door hadden stond daar onze 2e getekende “Hannah”weer voor ons neus.”Hannah” speelde als jonge duif al twee 1e prijzen en is als 3 jarige duivin absoluut één van onze beste duiven. Dit jaar speelde ze ook al een 10e NPO op Vierzon tegen 15.991 duiven en op de midfond kan ze ook met de beste mee. Een toppertje die volgend jaar op het kweekhok komt samen met een andere 3 jarige duivin( kleine Mirjam) die verleden jaar ook op Vierzon de 4e NPO speelde tegen bijna 8000 duiven.

“Hannah zag er prachtig uit en er was niet aan te zien dat ze zo’n zware klus had geklaard. En dan moeten we 12 minuten wachten en valt onze beste jaarling duivin die haar 13e prijs wint dit jaar en 5 minuten later een andere top jaarling duivin die tijdens haar 3e vlucht tijdens de lossing op de grond is gekletterd en pimpel paars de volgende dag thuiskwam. En na weken thuis nu ook al weer 8 mooie prijzen speelt. Dan komen de duiven heel stroef naar huis en zien we al gauw dat er ook bij zijn die echt teveel pennen hebben gegooid. Alles bij elkaar een wat tegenvallend resultaat (We hadden er meer van verwacht) maar moeten het er mee doen.”Hannah”vliegt een keurige 35e NPO tegen 3931 duiven en de 1e in de club en 2e in het rayon ,daar zijn we tevreden mee.

We gaan ons vanaf nu bezig houden met de jonge duiven en gaan proberen die aan de praat te krijgen volgende week.

AD FORTUIN, STRIJEN VLAMT MET GOUD EN BRONS OP NATIONAAL PERPIGNAN!

.


.

.


.

.


.

.


.


.

.


.

Chris Paauwe triomfeert op Narbonne in het NIC, Nationaal en Internationaal!

Tot ieders verrassing kregen de 26.149 duiven in Narbonne op de voorziene dag de vrijheid, ondanks een regen/onweer zone in Midden Frankrijk. De eerste melding kwam notabene uit België en met 7 duiven uit Frankrijk en 3 uit België waren er ’s-avonds dus maar 10 gemeld. Het was iedere liefhebber duidelijk dit was een loodzware klus voor onze duiven. Op de avond van de lossing was Chris Paauwe nog onderwerp van gesprek in het lokaal, een goed seizoen maar veel minder dominant dan voorgaande jaren. Ahum, ik weet niet of hij het gehoord heeft, maar de volgende dag heeft hij dat euvel even rechtgezet. Om 06.51 uur wist Chris namelijk zijn eerste duif van de 345 deelnemende duiven bij de IFC Zeeland te klokken. De winnaar was een jaarling, niet alleen goed voor de 1^e bij de IFC maar ook nationaal de winnaar en 3^e internationaal gemeld, maar dan weer wel de 1^e jaarling en dus ook Internationaal winnaar bij de jaarlingen! En of het niet genoeg was klokt hij ook zijn 2^e duif, goed voor plaats 2 bij de IFC en nationaal plaats 11. Over fondcoryfeeën gesproken plaats nummer 3 is voor Sander Dijkema, die zich dit jaar als een komeet bij de nationale fondtop meld, en ook op deze vlucht weer een vaasje binnen harkt met plaats 20 nationaal. Een pittige koers dus die pas eind van de zaterdagmiddag lokaal werd afgesloten, terwijl het nationaal en internationaal nog open stond. Bij velen waren er nog lege plaatsen op het hok, die gelukkig in de dagen daarna langzaam weer gevuld werden door duiven die hun thuishonk weer bereikten. Maar zwaar of niet ook nu waren er weer liefhebbers die wisten uit te blinken, zoals vader Hans en zoon John Lindenberg die respectievelijk 56% (5 vd 9) en 67% (16 vd 24) prijs vlogen. Een soort die de zware fond aan kan dat mag duidelijk zijn. Prima prestaties met 50% prijs waren er verder van Comb. Krijger & Zn. (1 vd 2); Joop Duinkerke (4 vd 8); Cees Joosse (2 vd 4); Comb. Zegers-Breen (1 vd 2); L. van Schouwen (1 vd 2).

29 juli 2022 Narbonne – 345 duiven – 38 deelnemers – IFC Zeeland:

1, 2, 7, 10 Chris Paauwe; 3 S. Dijkema; 4 H. Lindenberg; 5 J.C. Hoek; 6 J.J. Lindenberg;
8 A.J. Maljaars; 9 Gebr. Dingemanse.

IFC Zeeland
Jaap Bruggeman