Het is echt ongelooflijk hoe onze prachtige sport hard zijn ondergang tegemoet gaat. En dat die ondergang direct wordt veroorzaakt door een totaal gebrek aan leiding en visie op bestuurlijk gebied.

Ik zie net weer een filmpje van een lossing van een ZLU vlucht vanuit st Vincent waar de tranen van in je ogen schieten. Gewoon duizenden duiven lossen op een parkeerplaats waar auto’s staan geparkeerd van shoppende mensen op enkele meters van de duivenauto’s. We zijn nog niet uitgepraat over de belachelijke achterlijke lossing (met dramatische afloop )van verleden jaar vanuit Narbonne of we krijgen dit weer op ons netvlies.

En zo gaat het maar door in alle facetten van de duivensport. Hoe leuk is het nog om duiven te houden als je in onze regio woont? Nou als je een programma speler bent en niet in de regio Gouda woont is er geen reet meer aan!!

Gisteren hebben we de eerste jonge duivenvlucht gevlogen vanuit Lennik en dan zou toch voor iedereen duidelijk moeten zijn hoe de duivensport werkelijk gegroeid is tot de meest oneerlijke sport die er is.

Al heb je de beste duiven van de wereld, je bent in onze regio gewoon volstrekt kansloos. Als je commentaar levert (zoals ik al jaren doe) dan krijg je vaak kritiek( meestal van grote onbenullen) met een strekking van “dan moet je maar harder vliegen of je kan niet tegen je verlies).

Ik zal vandaag daarom eens een ander voorbeeld nemen en hopelijk zullen er mensen zijn die hier over nadenken. Enkele jaren terug kwamen er in onze club in Lekkerkerk een paar nieuwe leden bij. Vader en zoon Wim Seton en hun vriend Lahib Farid kwamen bij ons in Lekkerkerk met jonge duiven spelen.

Zij zijn een samenwerkingsverband aan gegaan met het Belgische kweekcentrum Flanders Collection.

Een professionele aanpak op het gebied van het jonge duivenspel gebaseerd op de beste Belgische snelheidsduiven. We praten hier dus over drie Hollandse duivenspelers die hun sporen meer dan verdiend hebben in combinatie met de beste Belgische snelheidsduiven. Deze week hadden ze in de club 138 duiven ingekorfd en ze maken een geweldige uitslag. Hun duiven kwamen als een trein naar huis en bij de eerste 20 prijs duiven zitten slechts 3 duiven van andere liefhebbers en dat tegen 544 duiven.

En dan blijkt weer hoe de duivensport hier al jaren is vervormd tot een gedrocht waar alle vormen van een mooie sportbeleving verdwenen zijn. Wat zien we in groot verband als we hun naam opzoeken?

Er waren 4050 duiven ingekorfd in onze kring Gouwe en Ijssel. En we vinden L&W Flanders op prijs 238 en dan heeft één liefhebber van club 1714 er al 78 in de klok. We zien dat er bij de eerste 100 duiven maar liefst 87 prijzen uit één club staan. (club 1714).

Ik ga niet uitgebreid in herhaling vallen maar dit is weer eens het overtuigend bewijs wat er hier wekelijks gebeurt in onze competitie maar niet echt opvalt doordat de impact niet zo groot is als op een kort vluchtje met jonge duiven.

Wat kunnen bestuurders hier aan veranderen waardoor de sport voor iedereen weer wat eerlijker wordt?

Zo snel mogelijk alle auto’s van afd.5 om laten bouwen tot automatische lossen. (Alles tegelijk los).

Want als duivenclubs wekelijks (zoals nu) als eerste los gelaten worden en het duurt ruim een halve minuut voordat de laatste los gaan, dan is dit voor mij een grove vorm van concours vervalsing!!!

Al heb je de beste en snelste duiven van de wereld en je komt 30/35 seconden later uit de mand dan kun je misschien die bevoorrechte duiven nog zien vliegen maar je komt meters te kort om nog dezelfde snelheid te kunnen maken. Natuurlijk komen er steeds allerlei drogredenen aan te pas om te voorkomen dat de grote voordelen die enkele invloedrijke liefhebbers nu hebben komen te vervallen.

Een van deze bevoordeelde liefhebbers die voor een Belgische duivenkrant schrijft beweert dat automatisch lossen er voor zorgt dat duiven in de onderste manden op de grond worden geslagen tijdens het lossen.

Een ander kul verhaal, door de hoofd convoyeur verteld, dat het ombouwen 25.000 euro per auto moet gaan kosten en dat dit op het bordje van de liefhebbers terecht komt. En dat hij een groot tegenstander is van ombouwen omdat dit automatisch lossing systeem altijd hapert.

En de laatste actie om dit ombouwen te verhinderen hoorde ik van onze afdeling voorzitter.

We wachten met ombouwen tot de auto’s worden vervangen. Mijn commentaar hierop is: Elke vlucht die nu wordt gespeeld en voordeel oplevert voor één club moet onder alle omstandigheden worden voorkomen. Verdeel dan tot het zover is de manden van club 1744 over de hele auto. En breng de duivensport weer terug waar hij hoort. Wij hier in de regio voelen allemaal dat we wekelijks ter opluistering mee mogen doen!

En als je een paar honderd duiven inkorft en kwaliteit hebt kun je dan evengoed mooie uitslagen neerzetten als je duiven over de auto verdeeld zitten en dan verdien je respect. Iets wat ik al lang niet meer voel voor deze bevoorrechte liefhebbers waar ik wekelijks een wedstrijdje mee speel en dan begin met een 10-0 achterstand. Respect wat ik wel voel voor mijn clubgenoot Jan Ouwerkerk de 83 jarige kampioen van altijd, die deze week met de oude en jonge duiven de 1e prijs pakt!

Na een dag uitstel vanwege het slechte weer werden de duiven in St. Vincent zondagmorgen om 08.00 uur gelost. Onderweg was de wind overwegend ZW matig tot krachtig. Vanwege de krachtige wind konden we rekenen op een snelle vlucht. De eerste melding in Nederland kwam uit Zeeuws-Vlaanderen waar Martin de Poorter uit Sluis die op 18.57 uur klokte. Nog geen 15 minuten later werd de eerste duif bij IFC Zeeland geklokt, waar de Gebr. Dingemanse hun goede spel op Barcelona voortzetten op St. Vincent. De 4-jarige doffer 19-1703057 drukte 19.11.40 uur af en realiseerde als enige duif bij de IFC Zeeland een snelheid boven de 1400 m.p.m. Deze kras weduwnaar had zich op Pau’23 ook al knap getoond met een 10^e prijs op 241 duiven bij de IFC Zeeland en ook in 2022 vloog deze kanjer mooie prijzen op Pau en St. Vincent ZLU. Als we naar de afstamming kijken zien we langs moederskant het eigen soort met sterk presterende duiven in de lijn en aan vaderskant Batenburg x Van Dommelen. Het goud bij IFC Zeeland (en een vaasje bij de ZLU) dus voor Kees en Leo Dingemanse. Het zilver was voor Herman Calon die weliswaar binnen 2 minuten na de winnaar klokte maar ruim 14 km. korter speelt en dus wat snelheid betrof behoorlijk inleverde. Hij meldt dat weer wel de 3^e duif, die uiteindelijk goed is voor de 5^e prijs. Patrick Hermes draait 2 duiven binnen 3 minuten pakt daarmee het brons en plaats 4. Opvallend is verder dat de top drie de enige zijn die 2 duiven in de top tien weten te klokken, de Gebr. Dingemanse pakken namelijk ook nog prijs 8.

Van de 33 deelnemende liefhebbers wisten er 23 één of meerdere duiven in de prijzen te klasseren. Uitblinkers (1:4) op St. Vincent waren H.M. Calon 4/6 en L. van Schouwen 2/3, beiden dus een score van 67% prijs. A.J. Maljaars met 56% prijs (5/9) en P.A.C. Hermes met 50% prijs (3/6).

16 juli 2023 St. Vincent – 183 duiven – 33 deelnemers – IFC Zeeland:
1, 8 Gebr. Dingemanse; 2, 5 H.M. Calon; 3, 4 P.A.C. Hermes; 6 Ab van de Linde;
7 Bruggeman-Zegers; 9 A.J. Maljaars; 10 Cees Joosse.

IFC Zeeland
Jaap Bruggeman

Om 07.00 uur werd het startschot gegeven voor de vlucht der vluchten Barcelona. Met een ZO-wind en oplopende temperaturen vertrokken de 204 bij IFC Zeeland ingemande duiven in het grote peloton. Na zware koersen in de voorgaande jaren kon 2023 wel eens een “snelle” worden. Dat werd bevestigd door de meldingen in Frankrijk, waar de snelste een vitesse-achtig snelheid van 1266 m.p.m. realiseerde. Duidelijk was ook dat door de wind de snelste duiven aan de kust zaten. ’s-Avonds kwamen er geen duiven meer door in Nederland. Walter van de Meulen wist om 05.21 uur als eerste een duif te melden, gelijk ook goed voor de nationale overwinning. Voor de eerste melding bij IFC Zeeland moesten we wachten tot 08.06 uur toen oud nationaal winnaar van Barcelona (2000),  Marco Houtekamer, als eerste een duif kon begroeten. Het was de vierjarige duivin 19-3901712, die vertrokken op een jong van 8 dagen als eerste op de klep viel. Ze was enorm fel op haar jong en zat vrijwel hele dagen in haar broedbak. Marco had haar ook verwacht en haar daarom bovenaan de lijst gezet. Als we naar de afstamming kijken mag het ook eigenlijk niet verbazen, gekweekt uit 2 Van der Meulen duiven, die in 2018 zijn aangeschaft. Haar halfbroer (zelfde moeder) was als 2^e getekende ook als 2^e thuis en goed voor de 8^e prijs bij de IFC Zeeland. Het zilver was voor zo’n andere Barcelona-specialist, Joost Corré die na het verliezen eerder dit seizoen van bewezen Barcelona duiven toch weer een nieuwe favoriet heeft voor de klassieker en zilver pakt in 2023. Theo Post is een nieuwe naam voor IFC Zeeland maar met het brons en 100% prijs weten we gelijk dat we met hem rekening moeten houden

Van de 42 deelnemende liefhebbers wisten er 29 één of meerdere duiven in de prijzen te klasseren. Uitblinkers (1:4) op Barcelona waren Theo Post met 100% prijs (2/2); A.J. Maljaars met 75% prijs (3/4); S. Dijkema met 62,5% prijs (5/8); Comb. Krijger en Zn. met 60% (3/5). Een score van 50% prijs werd behaald door Comb. F & J Provoost (1/2); L. van Schouwen (1/2); Simon op ’t Hof (2/4); J.C. Hoek (1/2); Comb. Zegers-Bruggeman (1/2); T. Radings (1/2).

7 juli 2023 Barcelona – 204 duiven – 42 deelnemers – IFC Zeeland:
1, 8 M.J. Houtekamer; 2 Joost Corré; 3 Theo Post; 4 Falco Schoemaker; 5, 7 Gebr. Dingemanse;
9 Comb. Franse; 10 Comb. Krijger en Zn.

IFC Zeeland
Jaap Bruggeman

De winnares met jaar jong.

Op de vorige column over het onderwerp “Succes in de duivensport” kreeg ik een tiental reacties. Feitelijk kwamen al deze reacties op hetzelfde neer en het trefwoord in deze reacties was het woordje “meer”. In de ogen van deze liefhebbers doet een kampioen meer dan zij zelf willen of kunnen. Kampioenen steken er meer geld in, steken er meer tijd in, hebben meestal meer duiven, hebben meer ruimte, zien meer aan de duiven, weten meer dan zij over duiven, voer, ziekten, medicijnen en supplementen, willen meer bereiken en hebben daar meer offers voor over. Een aantal van hen gaf ook aan dat ze daarom niet zoveel kunnen met reportages over kampioenen. Ze lezen liever artikelen over liefhebbers waarin ze zichzelf herkennen. Hopelijk zullen ze in de hoofdpersoon van deze column iets van zichzelf herkennen en deze column wel met plezier lezen.

De 71 jarige Jan Bos uit Boelenslaan zit inmiddels 60 jaar in de duivensport en is in Friesland en ver daarbuiten een bekende naam. Hij is als jonge jongen in de duivensport gerold omdat drie ooms met duiven vlogen in Houtigehage en Boelenslaan. Destijds was er in Houtigehage nog een grote club met 46 vliegende leden afkomstig uit beide genoemde dorpen die aan elkaar grenzen. Tegenwoordig wonen er nog maar 4 duivenliefhebbers en de club is al jaren geleden opgeheven. Jan is lid in Drachten en speelt in rayon D waar hij vanaf het begin tot de betere spelers behoort. Voordat afdeling Friesland 96 werd opgericht was hij ook al jaren bij de kampioenen van afdeling K te vinden, met name op de vitesse en midfond. Een mooie herinnering bewaart Jan onder andere aan het winnen van de zogeheten Repumavlucht met jonge duiven. Op deze vluchten waren destijds grote prijzen te winnen zoals ondermeer een auto. Zijn zoon speelde destijds als jeugdlid en had op het hok van Jan zijn eigen duiven. Deze duif van zijn zoon was helaas niet voor de auto gezet waardoor deze aan zijn neus voorbij ging. Maar het winnen van een dergelijke aansprekende vlucht is op zich natuurlijk ook al een hele belevenis.

Jan heeft 18 meter hok verdeeld over 6 afdelingen. Hij speelt de laatste jaren met een vliegploeg van alleen 24 doffers op weduwschap op de vitesse, midfond, jonge duiven en natour. In het verleden werd ook totaal weduwschap gespeeld en ook op de dagfond meegedaan. Ook werd in het verleden voor het generaal kampioenschap gespeeld. Maar Jan doet het nu wat rustiger aan, wat niet wil zeggen dat hij ze alleen nog maar voor de liefhebberij heeft, want hij is nog steeds fanatiek en wil als hij meedoet ook winnen. Maar hij wil ook niet meer dag en nacht met de duiven bezig zijn. Jan; “Meer duiven en meer disciplines spelen brengt ook meer werk met zich mee. Ik vind het wel goed zo. 24 duiven inkorven vind ik meer dan genoeg. De duivinnen worden alleen op de natour gespeeld.”

Jan heeft de afgelopen jaren een eigen stammetje opgebouwd met aan de basis duiven van Pieter Veenstra, Joop Koch uit Eindhoven en Dirk van Dijck (B). De meeste duiven gaan in hun afstamming terug naar een doffer van Bareld Nijboer (de 77 die een 1e, 6e en 10e NPO heeft gevlogen) en een duivin van Pieter Veenstra (dochter van de Golden Wing). Daarnaast zijn er nazaten van de Kanibaal en de Rambo van Dirk van Dijck die een inbreng in de stam hebben. Er wordt door Jan wel wat werk van de kweek gemaakt, hetgeen inhoudt dat stambomen goed worden bestudeerd en er ook veel aan familiekweek wordt gedaan. Jan bezit 10 koppels kwekers waarvan voor eigen gebruik 2 rondes worden gekweekt. Als er meer wordt gekweekt is dat voor de verkoop wanneer er vraag is naar jongen uit bepaalde koppels en een enkele keer nog wat zomerjongen voor eigen gebruik uit een bewezen koppel.

Duivensport is een tijdrovende sport. Om aan de absolute top mee te draaien moet je naar mijn mening tegenwoordig bijna dag en nacht met de duivensport bezig zijn. Ik vroeg Jan of hij deze mening deelt. Jan; “Zo denk ik er ook over, maar omdat je al zo lang meedraait en een dagje ouder wordt, wordt het fanatisme wel minder. Maar ik wil nog altijd graag mee doen voor de eerste plaats op de uitslag. Als dat niet meer lukt, dan stop ik ermee, want de tweede viool spelen is niets voor mij. Duiven aanhouden puur voor de hobby, dus alleen genieten van het rond de deur vliegen en het van de vlucht zien thuiskomen, past niet bij mij. Duiven opwachten zonder de spanning van de wedstrijd, nee toch?! Dan ga ik liever vissen.”

Met de bovenstaande uitspraak zullen sommige lezers waar ik reacties van ontving zoals beschreven in het begin van deze column, zich vast niet kunnen vinden. Voor hen zal het zien thuiskomen van de vlucht en de dagelijkse verzorging van de duiven wel voldoende kunnen zijn. Het ambitieniveau is nu eenmaal niet bij iedereen even hoog en dat is maar goed ook. Het is precies zoals Cor Walda in de vorige column ook al aangaf; “Een ieder moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt.” Zo denkt Jan er ook over. En ook zijn ambitie heeft beslist zijn grenzen zoals hij hiervoor al aangeeft. Ik denk ook wel dat er een grote groep liefhebbers iets van zichzelf zal herkennen in de manier waarop Jan duiven houdt. Dat hij met zijn eenvoudige manier van duiven houden prestaties levert zoals een paar weken geleden het 1e grootmeesterschap met 21 van de 23 in de punten in het rayon beginnende met de 2e, 3e. 8e en 9e plaats, kan een stimulans zijn voor degenen die ook niet alle puntjes op de i willen en kunnen zetten.

En wat is dan die eenvoudige manier van duiven houden volgens Jan?

Het hok
“Mijn hok heb ik een kleine 40 jaar geleden zelf getimmerd en in al die jaren heb ik er eigenlijk weinig aan veranderd. Het hok was meteen goed. Het staat op het zuidoosten. Er liggen Hollandse dakpannen op en de verluchting heb ik destijds zelf uitgedacht. Eenmaal per jaar wordt het hele hok schoongemaakt en ontsmet. De wanden en de vloer worden met bleekwater schoongeboend en de vloer wordt met de brander droog gebrand. De zolder van het hok wordt dan met de stofzuiger uitgezogen. Ik heb geen verwarming of andere poespas in de hokken.”

De verzorging
“De duiven komen alleen ’s morgens los. Vroeger was dat twee keer per dag en ze presteerden niets beter dan met één maal per dag trainen. Voor wat betreft voeren ben ik in die 40 jaar een paar keer van merk gewisseld. De meeste merken voer zijn tegenwoordig goed. Ik zie en voel wat en hoeveel ze nodig hebben. Ze krijgen net zoveel voer als ze nodig hebben en toch blijft er nooit een korrel voer liggen. Je moet dat aanvoelen. Bij mij krijgen ze voldoende goed voer, grit en mineralen, maar verder niets. Systemen met een afgemeten hoeveelheid voer en elke dag iets in het water zijn aan mij niet besteed. Ik heb mijn eigen systeem dat ik al 40 jaar hanteer en waarvan ik niet afwijk. Ik doe alles op gevoel. Ook als er iets aan mankeert zie ik wel wat er aan hapert zoals bijvoorbeeld coli bij de jongen en dan gebruik ik wel medicatie. Maar verder gebruik ik alleen medicatie als de dierenarts dit adviseert omdat ze iets onder de leden hebben. Ik observeer de duiven dagelijks en ben er zeer alert op wanneer er een duif “dik zit”. Die gaat meteen apart of er uit en bij meerdere gevallen zal ik beslist een dierenarts inschakelen. Trainen doen duiven als ze gezond zijn zelf, dus bij mij geen gedwongen training en geen vlag. Wel jaag ik de jonge duiven wel eens op als het me te lang duurt voordat ze in de lucht staan en wegtrekken. Zowel de ouden als de jongen worden bij aanvang van het seizoen 2 x gelapt c.q. opgeleerd en verder wordt er nooit gereden met de duiven.”

Tot slot wil Jan nog aangeven dat wanneer de duiven het niet zo doen als dat je zou willen, je altijd eerst bij jezelf te rade moet gaan. Wat heb je gedaan of juist niet gedaan en wat heb je gemist bij de observatie van je duiven? Jan; “Je kunt aan je duiven zien of ze goed in orde zijn. Aan de manier van vliegen en het gedrag op het hok. De duiven moeten levendig zijn. Zijn ze niet in orde zal je op tijd moeten ingrijpen. Maar ook al heb je ze in topconditie ingekorfd zijn er nog altijd zaken waarop je zelf geen invloed hebt zoals de invloed van de wind en de ligging van jouw hok ten opzichte van de trek van de duiven.”

ALLERLEI TUSSEN BARCELONA EN ST. VINCENT.

.

Op Barcelona viel alweer de eer te beurt aan Ruud Vermaat uit Driehuis om de gebruikelijke WCS controle bij de mogelijke winnaar te mogen uitvoeren. Na een ritje van bijna 2 ½ uur heen bereikte hij Sirjansland, bijgevoegd de leuke eerste opnames van de nationale overwinnaar Walter.

.


.


.

Controle van de voetring !

.


.
De uitgelezen code van de winnende duif !!

.

Gezien hun afstand mogen zij niet meedoen aan het
internationaal gebeuren georganiseerd door de KBDB.

.


.

Duivenliefhebber Aimé De Jaeger (Aalter, BE) mocht op dinsdag 27 juni 100 kaarsjes uitblazen. Zijn droom om als 100-jarige deel te nemen aan de internationale vlucht uit Barcelona is nog geen twee weken later de volgende mijlpaal die hij mag ronden!

.


.

St. Vincent staat op de inkorfstaat.

.


.

Onze Franse organisatie CIF, korft ook weer graag in op deze vlucht. Het zijn de mensen die wij tegenkomen als we PIPA opstarten om het verloop van de vluchten te volgen.

.


.


.


.

De communicatie onder de verantwoordelijken inzake de lossing is vrij goed, maar van P.r. inzake het promoten van een vlucht hebben zij geen kaas gegeten zou men in Nederland zeggen. Geef mij dan maar Colombe Joyeuse , info in beeld en geluid van de 1e tot de laatste minuut.

.


.

Veel succes.
Hub Wetzelaer, Pr. ZLU vluchten

FOND IN HET GROENE HART

NIC DE SNELVLUCHT BODEGRAVEN

GERARD GRIFFIOEN WINT NA ST. VINCENT OOK CAHORS

Afgelopen weekend en de dagen ervoor was het zgn. hitteprotocol in werking getreden. Vooral op zaterdag waren tropische temperaturen verwacht door een zuidelijke stroming. Op de vlieglijn een lichte zuidenwind met volop zon en tempersturen zoals gezegd richting de 30 graden. Reeds om 11.00 uur werden de duiven voor de sectorvlucht Cahors gelost met een mooi concours in het vooruitzicht. Een enkele nachtvlieger daar gelaten viel de eerste duif in ons inkorfcentrum om 07.43 uur in Zevenhoven en wel bij Gerard Griffioen. De doffer met ringnummer NL-21-1220103 ging als 7^e getekende van de 10 ingekorfde duiven de mand en laat zijn baas – na de mooie overwinning op St. Vincent - opnieuw triomferen. Dat zijn duiven dit seizoen de goede vorm te pakken hebben blijkt wel uit de gedraaide serie op deze achteraf toch taaie Cahors. Naast de winst pakt hij ook de prijzen 6 en 8 van de top tien. Prijs twee komt 8 m.p.m. te kort voor de zege maar Paul v/d Boogaard uit Kamerik zit er ok weer bij, tijd 07.44 uur. Bert de Graaf uit Alphen a/d Rijn zit daar ook weer kort op – 07.48 uur – en wint prijs 3 en om 08.20 uur pakt hij ook knap prijs 4. Theo Wijfjes uit Nieuwveen klokt om 08.57 en resp. 09.13 goed voor de prijzen 5 en 7. Mario de Vogel uit Bodegraven wint prijs 9 en de Combinatie Schouten ( telkens goed op de uitslag ) pakt met slechts 4 mee zeer knap prijs 10. Mooie series waren er voor zoals gezegd voor Gerard Griffioen ( 7 v/d 10 ); Paul v/d Boogaard ( 7 v/d 12 ); Theo Wijfjes ( 12 v/d 27 ); Cees Polfliet ( 3 v/d 4 ) en Huub Kuyf ( 2 v/d 3 ). Sil van Vliet tenslotte durfde het aan om slechts 1 duif aan het concours te laten deelnemen, prijs 32 was het resultaat…..Tot de klok van 13.00 uur vielen de duiven vrij contant, maar daarna was het toch vooral de warmte die de duiven parten speelde. Om 14.38 uur kon het concours evenwel gesloten worden aan 746 m.p.m.

NIC de Snelvlucht Bodegraven, Cahors met 191 duiven door 17 liefhebbers.

De eerste 20 van de uitslag:

1-6-8-11-17 Gerard Griffioen ( Zevenhoven ); 2-13 Paul v/d Boogaard ( Kamerik ); 3-4-15 Bert de Graaf ( Alphen a/d Rijn ); 5-7-19 Theo Wijfjes ( Nieuwveen ); 9-18 Mario de Vogel ( Bodegraven ); 10 Combinatie Schouten ( Nieuwkoop ); 12-16 Pieter Vreeling ( Bodegraven ); 14 Cees Polfliet ( Moordrecht ); 20 Combinatie Rijneker ( Zevenhoven )

Henk Vink          

Ook in 2023 blijkt Pau een lastig station om te lossen. Na het uitwijken in 2021 en 2022 naar een andere lossingsplaats kon er, weliswaar een dag later dan gepland, eindelijk gelost worden voor de openingsklassieker uit Pau. Onder een brandend zonnetje en een NO-wind konden onze atleten om 07.20 uur aan de terugreis beginnen. Toen de eerste meldingen uit Frankrijk kwamen werd al snel duidelijk dat er ’s-avonds hooguit nog een witte raaf zou doorkomen. En aangezien de eerste meldingen allemaal aan de kust vielen lagen we als IFC Zeeland dezer vlucht vermoedelijk gunstig. De spanning steeg bij de 42 deelnemers van IFC Zeeland, welke samen 241 duiven voor Pau hadden ingemand. Op zondagmorgen kwam de eerste melding voor het IFC uit Westkapelle, waar de Comb. Verhagen-Buyl om 06.48 uur de 19-3904336 klokte, nationaal vermoedelijk goed voor prijs 29. Een goed half uur later klokte zijn hun en ook bij IFC tweede duif, de 17-3707282, welke notabene de vader is van de winnaar, nationaal goed voor vermoedelijk prijs 67. Over een goed lijntje gesproken. De winnaar is bovendien geen eendagsvlieg, want deze kras doffer op weduwschap eiste ook de winst op Pau (Mont de Marsan) in 2021. Comb. Franse wist beslag te leggen op plaats 3, goed voor het brons, met de 21-2101660. Nationaal nog bij de eerste 100 vermoedelijk op plaats 94.

Van de 44 deelnemende liefhebbers wisten er 33 één of meerdere duiven in de prijzen te klasseren. Ook in deze zware maar eerlijke koers (prijzen 1:4) waren er buitenom de winnaars weer uitblinkers. Joop Duinkerke haalde een score van 75% prijs met 3/4. A.J. Maljaars scoorde 62,5% met 5/8. Comb. Krijger en Zn. klokten er 6/10, dus 60% Een score van 50% werd er behaald door de navolgende liefhebbers J.J. Lindenberg 7/14; F.H. Janssens 3/6; Sjaak de Keijzer 2/4 en I. Vermeulen 2/4.

30 juni 2023 Agen oude duiven – 298 duiven – 44 deelnemers – IFC Zeeland:

1 Comb. Verhagen-Buyl; 2, 4, 6 J.J. lindenberg; 3 Arie Coppoolse; 5 J. Melis; 7 P. de Nooijer & Zn.
8 Joost Corré; 9 Eric Dek.; 10 Frank Calon.

IFC Zeeland
Jaap Bruggeman

Dit weekend hebben onze duiven Vierzon gevlogen omdat de dagfondvlucht Chateauroux die op het programma stond werd ingekort. Ik begrijp heel goed dat je met deze temperaturen geen jonge duiven vluchten moet organiseren, en zeker niet als jonge duiven nog in hun opleerfase zitten. Maar dat je dagfondvluchten rond de 50 km gaat inkorten terwijl de vluchten van 900 en 1200 km gewoon doorgaan is volgens mij behoorlijk vreemd, als je daar het label “hitte protocol” aanhangt.

Als we ervan uitgaan dat wij als duivenliefhebber weten wat we doen als we duiven voor Barcelona of Cahors gaan inkorven, mag ik er toch ook vanuit gaan dat we weten wat we doen als we duiven voor Chateauroux gaan inkorven.

Maar blijkbaar is dit niet zo en wordt er toch echt met andere maten gemeten. Maar het is zoals het is en onze duiven werden gelost in Vierzon met prachtig weer en een gevaarlijke wind. Zuidoosten wind is voor veel programma duiven een levensgevaarlijke wind. Dat bleek in de ochtend wel weer waar door de oude duiven vanuit Quievrain werd gevlogen. Dat werd ook geen gemakkelijke opgave, waar er ook nogal wat duiven achter waren met klok afslaan zo rond 17.00 uur.

We verwachtten de duiven vanuit Vierzon rond een uur of twee. Pascal was op vakantie en Nico is nog niet helemaal in goede doen dus kwam alleen Jochem rond een uur of één de duiven opwachten. We hadden het hele hok ingekorfd en dat waren er 41.

Oude duiven tussen de jonge duiven inkorven vind ik persoonlijk een vorm van competitie vervalsing en is volgens mijn weten door de NPO verboden maar daar hebben ze in Zuid-Holland lak aan. Het gevolg is natuurlijk dat de vlieglijn van de jonge duiven de eerste paar vluchten voor de rest van hun leven wordt bepaald. En die vlieglijn is daar waar de massa heen vliegt. Iedereen kan de rest zelf invullen.

Nogmaals mijn inziens een hele grote competitie vervalsing als de jonge duiven begeleid door honderden oude duiven de eerste leer vluchten naar huis worden gebracht. En dat gebeurt hier dus in Zuid-Holland.

Er was weinig actie te zien in de azuurblauwe lucht en de temperatuur was rond één uur extreem gestegen. Jochem en ondergetekende kropen rond half twee onder het schaduwdoek vandaan en vonden een plekje aan de waterkant, waar we in de schaduw van de bomen toch nog redelijk de duiven konden zien aankomen.

Rond twee uur riep Jochem “Ja daar komt er één en nog één” En even later zag ik twee duiven richting de klep vallen en allebei vielen ze er in één streep op.

Eentje ging er direct weer vandoor maar onze beste oude (2 jarige) duivin”Margot” bleef zitten en wipte snel door de drangers naar binnen. De spanning was gebroken en er werd even een foto gemaakt van de gegevens op de constateur om die door te kunnen geven.”Komt er weer één hoorde ik Jochem opgewonden roepen. En ja hoor daar zag ik nog net een prachtig blauwbont jaarling duivinnetje op de valplank vallen.”Nog één” riep Jochem en weer was ik net op tijd om dit keer een jaarling doffer te kunnen zien landen. Drie duiven in amper twee minuten is met dit weer en deze afstand heel bijzonder. Na melding bleken het 3 mooie vroege duiven te zijn en gingen we verwachtingsvol verder wachten.

Zowel de eerste als de tweede duif waren dochters van Young Powerboy (Stoop van Huizen) die hier al aardig zijn stempel heeft gedrukt op onze hele kolonie! Deze superduif die al vader is van de 1^e NPO Gien afd. 5. tegen 12.689 duiven (loei zware vlucht) laat hier steeds meer zien ook een top kweker te zijn. Deze duiven kunnen dit soort klusjes aan zonder een krimp te geven. We moeten dan toch nog 12 minuten wachten op nummer 4 maar dan komen ze prachtig achter elkaar uit de blauwe lucht vallen en maken we een super mooie uitslag waar we tevreden mee kunnen zijn. In afd. 5 rayon oost stonden 1932 duiven in concours en daar vliegen we 22 prijzen en we beginnen met 12-17-20-86-92-102-111 enz. We missen op dit moment nog 2 jaarling duiven, Een 2-jarige duivin kwam vanmorgen helemaal onder de olie thuis en had zeker 1000 km gevlogen!! Op naar de 1^e jonge duiven vlucht volgende week, we kijken er weer naar uit.

1e prijs Vierzon 8 juli Samenspel Zuid Hollandse Eilanden 525 d. – 1328 meter / minuut

3e prijs Nationaal S2 Vierzon tegen 7435 duiven ( 698 liefhebbers)

Wederom een prachtige overwinning voor Riny IJpelaar uit Achthuizen of beter gezegd voor zijn blauwe doffer met ringnummer 2021-1168277.   De duiven stonden voor deze nationale sector vlucht in het Franse Vierzon.  Om 7.00 uur konden de duiven huiswaarts voor deze vlucht van 520 km. Het zou een zeer warme dag worden met een zuidelijke wind.

Om precies 13.31 uur zat de “277” weer in zijn broedhok.   Het bleek al snel de eerste duif van het samenspel Zuid Hollandse Eilanden en hij was daarmee voor de 5^e keer dit jaar de snelste duif in de vereniging te Achthuizen.  Een unieke duif, hierbij een overzichtje van zijn palmares dit jaar;

1^e prijs Vierzon 8 juli Samenspel Zuid Hollandse Eilanden 525 d. – 1328 meter / minuut

                3^e prijs Nationaal S2 Vierzon tegen 7435 duiven ( 698 liefhebbers)

1^e prijs Vierzon 27 mei SZHE – 1222 d – 1126 m / min.

2^e prijs Pont St. Max 13 mei SZHE– 4109 d. – 1117 m/ min.

2^e prijs Nevers 11 juni SZHE - 546 d. -1209 m/min.

4^e prijs Pointoise  2 juli SZHE – 3172 d. – 1099 m/min

Opvallend volgens Riny dat deze duif bij alle windrichtingen altijd exact uit dezelfde richting op dezelfde wijze komt aanvliegen.

 Afstamming

Deze winnaar heeft Riny gekregen van Adri Legierse uit Oude Tonge, in alle voorouders komt de lijn van de Superboy van Gebr. Scheele voor,  verkregen via Aren en Marcel Molenaar uit Herkingen met daarbij een vleugje van de Super Mario van Jan en Chris van der Made.  Een bewezen genen-mix die al vele jaren dominant is op de zwaardere dagfond vluchten.  

Afgelopen week kreeg de “277” een weekje rust en dat heeft hem zeker goed gedaan.  De duiven zijn niet verduisterd en hij had zijn derde pen al gegooid, maar ook hier blijkt weer dat een goede duif in conditie veel kan hebben.

Schuurtje

Omdat er teveel potentiele duiven waren heeft Riny in het schuurtje naast het hok een paar broedhokken over enkele doffers verdeeld en daar zit ook juist deze kanjer bij.  Golfplaatjes en de voorzijde naar het noorden.  Wie het weet mag het zeggen !  De duiven worden altijd kort getoond en hij zorgt ervoor dat ze niet kunnen treden.  De eerste nakomeling uit de “277” lijkt met enkele mooie prijzen ook uit het goede hout gesneden en mag nu nog een enkele midfondvlucht afwerken.  

Praktisch systeem

Riny is enkele jaren terug weer begonnen en ieder jaar gaat het beter. De doffers trainen hard en mogen s’ ochtends 30 minuten naar buiten voordat Rini naar het werk gaat en s’ avonds een uur.  Riny- 62 jaar- is nog fulltime werkzaam bij de Gemeente Goeree Overflakkee, dus moet het systeem praktisch en naast het werk realiseerbaar zijn.  Hij is dit seizoen met 23 doffers begonnen en op dit moment zijn er nog 22. Helaas is er 1 kwijt en dat was juist een prima prijsvlieger. Ze krijgen de gehele week  Sport Subliem van Mariman en wat snoepzaad en om de 4 weken een geelpil en daar moeten ze het mee doen.  Na de vlucht krijgen ze Belgasol en s’avonds is er weer rust op het hok.  Zondag een bad en dan begint de voorbereiding weer voor de komende week. 

Riny van harte proficiat !

Bram Koppenaal