Nieuws

donderdag 14 mei 2020

Samen met zijn broer en later met zijn zoon won hij veel, heel veel prijzen met zijn duiven en ze waren bekend tot in alle uithoeken van de wereld: Duivenmelker Adriaan Scheele uit Terneuzen is dinsdag op 82-jarige leeftijd overleden. Zaterdagochtend werd hij naar zijn laatste rustplaats gebracht. Iedereen noemde hem Arjaan. 
De Gebroeders Scheele; iedere duivenmelker heeft wel van ze gehoord tot in China en Japan toe. GO sprak met vriend, collega en kenner van het vak Frederik Dekker. ‘We hebben Cruijff in de voetbal, Merckx in de wielersport en Scheele in de duivensport,’ vertelt Dekker, ‘internationaal was hij heel bekend in het vak. Hij begon al met duiven toen hij 6 was en sindsdien is hij ieder jaar onafgebroken kampioen geweest. Hij maakte van elke duif als het ware goud.’

Topper
Adriaan Scheele was echt een topper in zijn vak: Omgaan met dieren had hij in de vingers, zeker als het ging om duiven.
Samen met zijn broer Piet verwierf hij wereldwijde faam als ‘Gebroeders Scheele’ en Adriaan bleef daar volgens Dekker
heel nuchter onder, al genoot hij wel enorm van zijn successen. ‘En ging het even wat minder, dan kwam hij een week later dubbel en dwars weer terug.’
Later, toen zijn broer overleed, ging zoon Jaap samen met zijn vader verder. Een echte duivenmelkersfamilie, want ook
Adriaans tweelingbroer ‘speelde met duiven’, volgens Dekker. ‘Het zijn allemaal toppers en ze hebben allemaal de gave om
met dieren om te gaan. Maar om al die  tijd aan de top te blijven, is echt een heel bijzondere prestatie.

'Van de buren tot aan de andere kant van de wereld: Iedereen
wilde zijn duiven hebben.'

Duivensport
Wie er eenmaal aan begint, is voorgoed verkocht. Duivenmelken is een prachtig vak. Het contact met duiven is enorm belangrijk, volgens Dekker: ‘Het zijn eigenlijk drie dingen: een sport, een hobby en een sociaal gebeuren met andere liefhebbers onderling. Maar de grootste kick geeft het kweken van kampioenen. Dat is werkelijk een fantastisch gevoel.’ 

Afscheid
Adriaan overleed dinsdag vrij plotseling op 82-jarige leeftijd. Dekker: ‘Hij was een groot voorbeeld voor andere duivenmelkers. Hij had respect voor anderen die met duiven bezig waren, had overal oog voor en wist ontzettend veel van het vak.’ Zaterdagochtend namen familie en vrienden, wegens coronamaatregelen in besloten kring, afscheid van Adriaan.

Luister hier naar een interview met vriend en collega Frederik Dekker:

 

 

 

 
 

woensdag 13 mei 2020

 

 
Mooi is het op de hokken, de jongen rijzen de pan uit. Ik sprak toevallig met Bram deze week, ook bij hem loopt het kweken meer dan voorspoedig. Ongetwijfeld zal daar de prachtig aprilmaand debet aan zijn. Uniek is de juiste omschrijving als we kijken naar het weer van de maand april. De boeren zullen daar overigens weer iets anders over denken, Vera en ik hebben er een mooi "thuiswerk" kleurtje aan overgehouden.
Dat wil niet zeggen dat het rustig is met werken de afgelopen weken, je merkt aan alles dat we steeds meer de weg in het nieuwe normaal gaan vinden, al blijft de discipline die we met elkaar moeten opbrengen toch nog een dingetje.

Gistermiddag reed ik door een naburig dorp, onderweg naar de voerboer voor de nodige aanvulling van de voorraad. Langs de weg dromden mensen samen. Ze deden dat om de laatste eer te bewijzen aan een overleden dorpsgenoot, hij werd door het dorp gereden voor hij naar zijn laatste rustplaats ging. De manier waarop men bij elkaar stond deed mij afvragen wie er over twee weken door het dorp gereden zou worden....

Hier op de hokken niets dan tevredenheid, rust en prachtig opkomende jongen. Veel hebben al de weg gevonden naar hun nieuwe hok, ook deze week zal ik weer veel jongen afgeven, hopend dat er een uitzonderlijke vlieger of kweker tussen zal zitten, waar de toekomstige eigenaar succesvol mee zal zijn. Daarbij ook nog vooruitzichten voor mijzelf op mogelijkheden voor volgend seizoen. Plannen maken, blijft mooi!

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

dinsdag 12 mei 2020

We hebben gisterenavond de site van de NPO ” Op de hoogte ” weer eens bezocht. Langzaam begint het nu bij mij toch ook echt weer te kriebelen. Duitsland is weer begonnen met de duivensport en onze noordelijke buren spelen ook weer met duiven. In België zie je vooruitgang en ook in Frankrijk wordt hard gewerkt om er dit jaar toch nog wat van te maken. Vandaar dat ik gisterenavond weer eens besloot de NPO site “Op de hoogte” te bezoeken. Zoals ik, en met mij heel postduiven minnend Nederland uitkijkt naar ontwikkelingen, hoopte ik wat te vinden waar ik misschien weer vrolijk van zou worden. Ik wilde dus “Op de hoogte zijn”  van de stand van zake. Toen ik begon te lezen las ik de volgende tekst.

“Vandaag is het 1 mei en dus de Dag van de Arbeid. Een dag die al sinds 1890 in ere wordt gehouden. Voor de duivensport in Nederland zou 1 mei 2020 wel eens als een gedenkwaardige dag de boeken in kunnen gaan. Een dag waar we weer aan terugdenken wanneer we het over de coronacrisis hebben die zeker weten in een ieders geheugen gegrift zal blijven. Met alle arbeid die wij met het NPO Covid-19 team samen met de betrokken instanties hebben bewerkstelligd, is een eerste positief resultaat bereikt.

“Gelukkig” dacht ik toen ik dit las, er is vooruitgang geboekt het NPO Covid- 19 team heeft goed nieuws .Ik voelde de spanning stijgen en ik las de tekst snel verder.

“Wij mogen als individuele duivenliefhebber in Nederland onze duiven weer individueel gaan opleren/africhten. Dat mag dus alleen individueel en hierbij dient volledig rekening gehouden te worden met de richtlijnen zoals het kabinet en het RIVM ze afkondigt.”

Ik wist niet wat ik las “We hebben dus van het NPO bestuur en het NPO Covid -19 team toestemming gekregen voor iets wat tot nu toe helemaal niet verboden was? Ik ken liefhebbers die al wekenlang individueel regelmatig hun duiven opleren zonder een wet of richtlijn te overtreden.Deze liefhebbers hebben alleen geen advies opgevolgd, niets meer en niets minder. En de richtlijnen zoals het kabinet en het RIVM heeft afgekondigd geldt voor iedere Nederlandse inwoner. En is dus ook niets nieuws!

Wat een geweldige domper na zo’n aanhef over 1 mei en de geweldige inspanningen( alle arbeid) van het NPO-Covid team, wat een geweldig fantastisch positief resultaat hebben onze bestuurders toch weer bereikt.( eigenlijk helemaal niets)

Bedankt NPO bestuur Frederik Dekker, Esther Noorderijk, Willem van Breene en Maurice van der Kruk voor de geweldige sigaar uit eigen doos.Jullie hebben ons weer hoop gegeven. En de mededeling dat toch vooral geen eigen initiatief moesten ondernemen richting overheid is ook “een goeie ouwe”.Jullie hebben zeker een lesje geleerd van enige jaren terug? Ook toen zaten we weken te wachten om te gaan vliegen( ik dacht MKZ crisis en Frankrijk) en het NPO bestuur kwam maar geen stap verder.Tot een Limburgse liefhebber het spuugzat werd en ging doen wat het NPO bestuur al die tijd nagelaten had. Hij ging netwerken en schakelde een bevriende Limburgse politici in en binnen een dag kreeg hij voor elkaar wat het NPO bestuur al wekenlang niet lukte!

Als je dan denkt dat je alles gehad hebt ben je er nog niet en krijg je een afsluiter waar je lekker van kunt slapen. Ik werd op deze site geconfronteerd met het meest negatieve interview betreffende de stand van zake coronavirus en duivensport. Waar krijgen ze zo’n interview gevonden?  Het betreft een Belgische topspeler die in een plaatselijke krant zijn verhaal doet over het duivensport /coronavirus.Ik zal een paar van zijn citaten uit het interview weergeven.

“Het zijn de inkorvingen waar het probleem ligt. Daar komen de liefhebbers samen. Zolang de horeca gesloten blijft, zit ook de duivensport in lockdown. Het opleren van de duiven kan niet doorgaan. Het is nu uitkijken naar de vluchtkalender, maar dat is wellicht pas tegen het eind van de zomer”, zucht meervoudig kampioen Rudi Stas in Munsterbilzen.”

Mijn commentaar: Deze Belg gooit de horeca en de duivensport op één hoop en dat is totaal onnodig en ook niet wenselijk. We kunnen in Nederland horeca en duivensport makkelijk gescheiden houden!!

We gaan nog iets verder met het interview en dan komt hij met de volgende uitspraak:

“Het gevaar zit hem uiteraard bij de inkorving van de duiven. De meeste duivenliefhebbers zijn 60 plussers. Om dan 4 tot 5 maal per week samen te komen om de duiven in te zetten is een enorm groot risico. De gezondheid van de liefhebbers is nu het allerbelangrijkst. Het zal wachten zijn tot de cafés en horeca terug open gaan. Maar wellicht zal ook de duivensport net zoals andere sportmanifestaties en evenementen nog een tijd geduld moeten hebben.”

Als ik dit lees wordt ik die Rudi Stas echt zat en snap ik totaal niet waarom dit stukje grote onzin op de officiële site van de NPO wordt geplaatst.

Mijn commentaar:  We kunnen duidelijk lezen dat we hier met een Belgische liefhebber te doen hebben. Waar kroegen en inkorflokalen vaak cultureel samengesmolten zijn en 4 keer per week wordt ingekorfd .Waarom komt de NPO nu precies met dit soort negatieve kulpraat aan die nog niet eens iets met de Nederlandse duivensport te maken heeft?

Is dit gedaan om de hoop die er langzaam weer aan het komen is onder de duivenliefhebbers weer even flink te temperen ? Ik vraag me af waarom nu precies zo’n waardeloos negatief stukje op deze site wordt gepubliceerd.

Zoals ik in één van mijn eerdere publicaties al heb geschreven “Met simpele richtlijnen is duiven inkorven vele malen veiliger dan veel door de overheid nu al toegestane handelingen tijdens deze lockdown” Zoals bijvoorbeeld het bezoeken van een supermarkt. Maar ja zo’n positieve benadering heb ik nog nergens gelezen.

Bedankt NPO bestuur Frederik Dekker, Esther Noorderijk, Willem van Breene en Maurice van der Kruk voor jullie geweldige positieve bijdrage. Geweldig om z’n bestuur te mogen hebben tijdens deze moeilijke dagen, En voor ik het vergeet ,die sigaar, steek die zelf maar op. Ik ben al een poosje gestopt met roken!

Martin van Zon.

vrijdag 08 mei 2020

hhoipfui

Voorwoord


Afgelopen week vormde de persconferentie het begin van perspectief. We zijn als Nederland toe aan een volgende fase binnen de coronatijd. Een fase die het mogelijk maakt om stappen te zetten en te kijken naar wat kan, in plaats van wat niet kan. Cruciaal zijn hierbij de effecten die eventueel optreden. Dit wil zeggen dat er komende weken stappen gezet worden, maar dat de ontwikkelingen kritisch gevolgd worden zodat wanneer het nodig is, er vertraagd kan worden of mogelijk zelfs stapjes terug gezet kunnen worden. "Voorzichtigheid (nu) is beter dan sorry achteraf", aldus premier Mark Rutte.

Wij zijn heel erg blij met deze nieuwe fase. En met dank aan de Covid-19 werkgroep en het vele voorbereidende werk dat zij afgelopen periode verricht hebben, kunnen we zelfs vanaf maandag 11 mei starten met vliegen. Een voorzichtige start van seizoen 2020. Uiteraard kan dit alleen als we het goedgekeurde protocol volgen. In deze ODH en op de website is alle informatie te vinden. De afdelingen, secties, platforms, en (reserve) afgevaardigden zijn via een aparte NPO Update geïnformeerd.

Wij hopen dat u net zo blij bent als wij met deze nieuwe fase. Laten we er samen een succes van maken.

Frederik Dekker, Esther Noorderijk, Willem van Breene en Maurice van der Kruk
NPO bestuur
 
 

NPO BESTUUR
Corona update: starten met vliegen vanaf 11 mei

Net zoals de Covid-19 werkgroep hebben velen van jullie woensdagavond 6 mei waarschijnlijk naar de persconferentie van het kabinet over de coronacrisis gekeken. Minister-President Rutte en Minister De Jonge gaven hierin aan dat de eerste fase van de coronacrisis nu achter ons ligt.
 
Deze fase was gericht op het terugdringen van het virus, het beschermen van ouderen en kwetsbaren en het ontlasten van de zorg en IC’s. Ze vertelden hoe de Nederlandse samenleving de komende maanden op verantwoorde wijze weer open kan. Hierbij is bij herhaling door Rutte en De Jonge benadrukt dat we in deze nieuwe fase niet sneller kunnen gaan dan verantwoord is. Dat iedereen zich aan de regels moet blijven houden, omdat anders alles wat we met z’n allen de afgelopen maanden hebben bereikt teniet zal worden gedaan.
 
Alle Nederlanders zullen zich voor langere tijd aan deze situatie moeten aanpassen en we zullen ons dus moeten blijven houden aan de gedragsregels:
  • blijf en werk zoveel mogelijk thuis
  • blijf thuis met klachten
  • houd 1,5 meter afstand
  • vermijd drukte
  • bescherm de ouderen en kwetsbaren
  • hoest en nies in de elleboog
  • was vaak en goed je handen.
Goed nieuws
We hebben ons als werkgroep de afgelopen weken grondig voorbereid middels het maken van een protocol, overleg gevoerd met overheden (Veiligheidsregio’s en Ministerie LNV) en instructies voor leden, verenigingen en afdelingen uitgewerkt. Dit alles met als uitgangspunt: willen we met duiven kunnen vliegen, dan moeten wij ons aanpassen aan de regels van de overheid en niet andersom! Nu kunnen we de vruchten plukken van dit voorwerk. Ons protocol werd ingediend en beoordeeld door de overheden.
 
Het resultaat is:
 
We hebben als duivenliefhebbers nu zicht op het starten met de vluchten vanaf 11 mei.

Donderdagavond hebben we als werkgroep overlegd hoe we vanuit de NPO de duivensport in Nederland weer verantwoord kunnen opstarten. Dat kan alleen als we ons allemaal houden aan de spelregels die we onszelf hebben opgelegd in het protocol.
 
Iedereen moet zich hier aan houden.
 
Met betrekking tot de goedkeuring om weer te mogen vliegen zijn drie bepalingen cruciaal:
  1. De coördinatie moet in handen zijn van de landelijke bond, de NPO.
  2. Alle deelnemers houden zich aan het protocol voor inkorven zoals dat is goedgekeurd.
  3. We organiseren vluchten voor onze duiven, we houden zelf geen competitie.
Net als binnen heel veel andere sectoren is de ruimte om weer open te kunnen dus heel erg afhankelijk van onze discipline om dit op de juiste manier samen te doen. We gaan er als werkgroep vanuit dat deze spelregels het hele seizoen nog impact zullen hebben. Omdat België en Frankrijk op dit moment nog geen verruiming hebben gekregen om de grenzen op te stellen, zal er vooral gekeken moeten worden naar losplaatsen in Nederland en Duitsland, waarbij de verwachting is dat dit de gehele komende maand het geval zal zijn. We onderhouden uiteraard intensief contact met de betrokken landen en zodra we zicht hebben op meer ruimte dan worden de afdelingen direct geïnformeerd. Het is wel zaak om er rekening mee te houden dat de mogelijkheid bestaat dat we voor langere tijd vanuit een andere richting moeten vliegen dan we gewend zijn.

Hoe gaan we het organiseren?
We kunnen alleen duiven inkorven als we de besmettingsrisico’s zoveel mogelijk beperken. Het is daarom goed te beseffen dat de duivensport zoals we die voor de coronacrisis kenden, op dit moment niet is toegestaan. Inkorven van duiven in het verenigingsgebouw, met meer dan 3 mensen in het gebouw, zal niet terugkomen zolang het coronavirus nog rondwaart. De kantines blijven gesloten en ook buiten wordt de ruimte ingeperkt door de 1,5 meter samenleving en toepassing van andere coronamaatregelen.

Hiervoor hanteren we de volgende spelregels:
  • Vanaf 11 mei 2020 kunnen afdelingen toestemming vragen aan de NPO om weer te starten met vliegen. Hiervoor levert de afdeling een concreet plan van aanpak in die door de Covid-19 werkgroep wordt beoordeeld. Alleen bij goedkeuring krijgt de afdeling een lossingsvergunning.
    In dit plan van aanpak is in ieder geval opgenomen:
    • Een werkwijze om alle verenigingen te controleren of zij duiven kunnen inkorven volgens het vastgestelde protocol. De door de afdeling aangewezen contactpersoon levert dit aan bij de Covid-19 werkgroep.
    • Bewijs dat alle verenigingen voorafgaand aan de (eerste) vlucht zijn gecontroleerd, middels de getekende checklist.
    • Een werkwijze om steekproefsgewijs de verenigingen te controleren nadat de verenigingen hun goedkeuring hebben ontvangen. De door de afdeling aangewezen contactpersoon levert dit aan bij de Covid-19 werkgroep.
    • De afspraak om de Covid-19 werkgroep wekelijks op de hoogte te houden van de voortgang.
    • Duiven worden alleen vervoerd en gelost zoals toegestaan in Nederland en Duitsland.
  • Verenigingen moeten zich houden aan de voorschriften van de eigen afdeling en tekenen de checklist die de afdeling tijdens de controle gebruikt. Ze moeten de afdeling kunnen tonen dat ze alles op orde hebben om volgens het protocol te werken.   
  • Falco Ebben heeft het inkorfproces in een filmpje uitgebeeld. Dat vindt u hier: https://youtu.be/FyxtnsFrNeA
  • Samen met het protocol heeft de vereniging hiermee voldoende handvaten om dit te kunnen organiseren.
  • Liefhebbers hebben samen de verantwoordelijkheid om het vliegen mogelijk te maken. Wie zich niet aan de regels houdt kan niet inkorven. Als door het gedrag van één of meerdere liefhebbers de vereniging niet aan de eisen kan voldoen, dan heeft de hele vereniging geen toestemming meer om in te korven. Spreek elkaar daarom er op aan om volgens de regels te werken.
Op de website van de NPO zijn alle voorschriften en protocollen vanaf dit weekend te raadplegen. We verwachten dat afdelingen en verenigingen nog wel enige tijd nodig hebben om zich in te richten op de nieuwe situatie. Er is op dit moment geen sprake van competitie en daarmee ook niet van een landelijk vliegprogramma.

Als afdelingen klaar zijn om te beginnen kunnen zij toestemming krijgen van de NPO. Dat kan betekenen dat de ene afdeling eerder begint dan de andere en dat sommige verenigingen ook later starten dan anderen. Het belangrijkste is dat de duivensport weer veilig wordt opgepakt, niet de snelheid waarmee dat kan. We willen immers de kwetsbaren in onze sport beschermen. Daarom hebben de vluchten ook geen officiële status, we registreren de aankomsten en daarmee het vluchtverloop, maar we houden geen competitie. Met andere woorden er mag een aankomstlijst van iedere vlucht opgemaakt worden, maar er worden geen punten verdiend en er worden geen kampioenschappen berekend.
 
Dit is de stand van zaken op 8 mei 2020. Wij zullen ook met de route die het kabinet heeft uitgezet naar 1 juni, 1 juli en 1 september de mogelijkheden benutten voor de volgende stappen voor de duivensport in Nederland in deze tijden. Daarover zullen wij informeren zodra daarover nieuws te melden valt. Ondertussen zullen wij ook de secties Dagfond en Marathon en het Platform Transport vragen naar hun visie op mogelijke scenarios.
 
Samen doen
We sluiten graag af met de woorden van Minister-President Rutte: “We moeten het samen blijven doen… er is maatwerk nodig … en het begint en eindigt met het gedrag van ons allemaal.” We blijven hierbij op jullie support rekenen want “alleen samen krijgen we corona onder controle”.
 
Namens de Covid-19 werkgroep
 
Maurice van der Kruk
Rene Dalmolen
Gerald Ensing
Leo van der Waart
Theo Boelens
Wiebren van Stralen
Protocol inkorven, vervoer, lossen en afslaan
Technische toelichting op protocol inkorven, vervoer, lossen en afslaan
Checklist verenigingen
Inkorfproces in coronatijd (filmpje)

Protocollen en informatie duivensport in Coronatijd


Op www.duivensportbond.nl/corona is alle actuele informatie te vinden met betrekking tot onze sport in coronatijd. Hier vindt u ook de volgende actuele protocollen die van toepassing zijn:
 
Op deze pagina vindt u altijd de meest actuele informatie. 

De Covid-19 werkgroep coördineert alles met betrekking tot de duivensport tijdens de coronatijd. Alle vragen, opmerkingen, suggesties kunnen gestuurd worden naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. 
Actuele informatie m.b.t. duivensport en corona
NPO Update duivensport in coronatijd | 8 mei 2020
 

NPO BUREAU
Corona-update vanuit Frankrijk 


De voorzitter van de Franse Duivensportbond heeft kenbaar gemaakt dat met ingang van 11 mei de duivensport binnen Frankrijk weer hervat mag worden. Uiteraard zijn er strikte maatregelen hieraan verbonden. In de brief van de voorzitter vindt u meer informatie en de bijbehorende maatregelen. De brief vindt u hieronder. 
Originele brief Franse Duivensportbond 30 april 2020
Originele brief Franse Duivensportbond 6 mei 2020
Vertaling brief Franse Duivensportbond 6 mei 2020
Update Franse regering
Overzicht rode en groene zones Frankrijk
 

INGEZONDEN
Toekomst van de duivensport (deel 3)
 

Afgelopen weken heeft u in Op (de) Hoogte al de eerste delen van een ingezonden stuk kunnen lezen. Deze week deel 3, het laatste deel.

Vorige week gaven we inzicht in het ledenverloop van de afgelopen 10 jaar. De rode draad uit de cijfers is dat het natuurlijk verloop onverminderd groot blijft komende periode als we als sport niet in staat zijn om meer beoefenaars te trekken.
 
Wat kunnen we hieraan doen?
We bevinden ons met onze sport in een serie van verenigingen die het moeilijk hebben. Dit geldt bijvoorbeeld voor activiteiten als biljarten, dammen, schaken, muziek- en zangverenigingen klaverjassen, amateurtoneel, vogel en aquariumverenigingen. Het zijn de ontwikkelingen die gekoppeld zijn aan de veranderde omstandigheden van ons bestaan en de tijd waarin we leven.


Het was ooit voor geen enkele liefhebber aan de orde om in het seizoen met vakantie te gaan. Dat is nu voor een jongere gezinnen niet meer bespreekbaar. Het aantal liefhebbers, die het dan wel even willen overnemen, is heel schaars geworden. Daarnaast is het in veel gemeenten bijzonder lastig om überhaupt een vergunning te krijgen om een hok te plaatsen. Het duivenhouden van vroeger, zoals in de grote steden in kamers aansluitend op het balkon of op platte daken is door alle renovaties uitgesloten. In de nieuwere woonwijken is de gemiddelde tuin vanwege de enorm dure vierkante meterprijzen aanzienlijk kleiner geworden. Met als gevolg te weinig ruimte voor duiven, maar ook voor veel meer huisdieren!

Voeg daarbij dat de verdraagzaamheid er niet beter op is geworden, ergernis is er al snel. We zullen het moeten zoeken in zaken die onze sport aantrekkelijker maken, denken aan:
  • samenwerking met de KLN, dat is de vereniging voor KleindierLiefhebbersNederland. Een groep mensen met een vergelijkbare hobby waar samenwerking mee mogelijk is;
  • grotere en uitnodigende verenigingen met een goede uitstraling; zowel door het aantal leden als door de accommodatie;
  • het deelnemen aan of organiseren van éénhoksraces;
  • derden betrekken bij onze sport door wedmogelijkheden;
  • live wedstrijden volgen;
  • vluchten organiseren met prijzen voor supporters en toeschouwers.
Laten we eens nadenken hoe het mogelijk is dat het dartbord - dat ooit in een hoekje van sommige cafés hing - nu zo’n aantrekkingskracht heeft. En dat de dartsport is uitgegroeid tot een nationale sport die volle zalen trekt en regelmatig op de TV veel kijkers trekt.
Er is geen mens die weet hoe we het tij kunnen keren. Eén uitspraak uit een recente Ledenraad bezorgde mij koude rillingen, daar werd gezegd: “We moeten het natuurlijke verloop haar gang laten gaan”, dat niemand daar op reageerde is verbijsterend.
 
We moeten ons een spiegel voorhouden.
Alle goede bedoelingen ten spijt zijn we er niet in geslaagd om het tij te keren. Talloze nota’s en initiatieven hebben er niet voor kunnen zorgen dat ze veel verder zijn gekomen dan de vergadertafel van de Ledenraad en heel misschien nog bij enkele afdelingen. We herinneren ze ons beslist nog wel: ‘De vlucht naar de Toekomst’, ‘Op weg naar een perspectief’, ‘Werkgroep Sport en Spel’, ‘GPS2021’ en er zijn er nog veel meer. Het heeft de verenigingen niet bereikt en niets werd afgemaakt vanwege bestuursmutaties zowel bij afdelingen als het NPO bestuur.
 
Een ooit uitgevoerde NPO enquête wees uit dat:
  • 75% van de leden heeft voldoende aan de vereniging en eventueel een klein rayon;
  • 25% vindt de afdeling van belang; hoofdzakelijk vanwege het vervoer;
  • 38% zet vraagtekens bij het democratische gehalte van de besluitvorming;
  • 40% vindt de indeling in vlieggebieden onjuist;
  • het NPO bestuur scoort 40% op promotie van de duivensport;
  • het NPO Bureau scoort ruim voldoende;
  • het contact met de leden wordt door 39% gewaardeerd;
  • de besluitvorming scoort slechts 30%;
  • de vlieggebieden scoren onvoldoende;
  • de betrokkenheid is gering zowel voor de NPO als voor de Afdeling; beiden staan te ver van de liefhebber en missen draagvlak.
Het is slechts een greep uit zaken die veel tijd en geld gekost hebben zonder dat het onze organisatie (en dat zijn de leden) iets verder heeft gebracht.  
 
Er zijn meerdere conclusies mogelijk:
  1. verreweg de meeste verenigingen zijn niet of nauwelijks geïnteresseerd in de onderwerpen die landelijk spelen. Het gevoel “ver van mijn bed” overheerst;
  2. verenigingen zijn over het algemeen nauwelijks actief met promotie of ledenwerving;
  3. als 75% van de vereniging tevreden is met wat de vereniging doet dan blijven er maar enkele leden over om aan iets anders aandacht te besteden;
  4. de duivensport is dusdanig arbeidsintensief dat gewoon de tijd ontbreekt om meer extern de sport te promoten. Heel simpel duiven houden kost gewoon 3 uur per dag;
  5. afdelingen vergaderen ca. 2 keer per jaar met hun verenigingen. Dan is een wisselwerking uitgesloten, laat staan inhoudelijke discussies;
  6. afdelingsvergaderingen besteden mondjesmaat aandacht aan landelijke zaken, behalve wanneer men rechtstreeks betrokken is. Ook zij “vergaderen” slechts 2 keer per jaar met het NPO Bestuur;
  7. Op elk niveau – vereniging, afdeling en NPO - is het ontzettend moeilijk om bestuursleden te vinden, laat staan goede. Het draait overal om een klein groepje bestuursleden, die dan al snel het verwijt van dictatoriale neigingen opgespeld krijgen.
Hoe verder?
Dat is een vraag die een toekomstig NPO Bestuur zich moet afvragen. Laten we met elkaar het fatsoen opbrengen om in alle rust af te wachten hoe de voordracht voor een nieuw bestuur er uit komt te zien. Zodra we als organisatie weer mogen vergaderen maken we een keuze uit de voordracht die het NPO Bestuur doet, na voorbereidend werk en advies van de selectiecommissie.
Als we als organisatie echt een nieuwe en verfrissende start willen maken, dan zou niet alleen het bestuur moeten worden vervangen. Ook de Ledenraad zou zich moeten realiseren dat - met de steun en instemming van dat gremium - alle tekortkomingen en fouten van de verschillende besturen uit de afgelopen 10 jaar hebben kunnen gebeuren. Dat is een zaak die je je achteraf pas realiseert en heel duidelijk wordt als je de gebeurtenissen met enige aandacht volgt.
 
Vooralsnog zullen we allemaal in alle rust moeten afwachten wat het kabinet 13 mei gaat melden en hoe we de ontwikkelingen met betrekking tot het coronavirus onder de knie kunnen krijgen. Eén ding verwacht ik zeker, zodra er een medicijn is wordt onze samenleving weer normaler. Wij krijgen de kans om ons leven te beteren hoewel de offers die we hebben gebracht groot zijn. In het licht van die ontwikkeling die onze gezondheid en leven bedreigd(e) is duivensport slechts een leuke hobby maar niet meer dan dat!
Wij wensen u allen sterkte en wat geluk. Wees zuinig op uzelf en op uw naaste omgeving.
 
Het complete ingezonden artikel vindt u op de website
 

NPO BUREAU
Rectificatie: Terugblik op internationaal congres postduiven en hun ziektes 

Verslag van een internationaal congres over postduiven en hun ziektes

Mijn naam is Sandra van Iwaarden, geboren in Zeeland in het jaar 1996. Mijn vader, Andries van Iwaarden, had toen al duiven, dus u kunt zich voorstellen dat de liefde voor de duiven me met de paplepel is ingegoten. Toch duurde het een aantal jaren voor ik mijn eerste eigen duiven kreeg.

Toen ik 12 jaar was, overleed mijn cavia. In diezelfde periode ging mijn oudere broer het huis uit. Mijn vader probeerde het verdriet van het gemis van de cavia weg te nemen door me de toegang tot het kweekhok te verschaffen. Ik mocht de kwekers verzorgen. Dit deed ik met zoveel plezier dat ook al snel het jonge duivenhok onder mijn hoede kwam.

Een mooie tijd. Vroeg in de ochtend, nog in mijn pyjama, ging ik eerst de duiven verzorgen. Zodra ik uit school kwam begon ik aan de avondronde. En als ik tijd had, na mijn huiswerk, ging ik in de avond nog even het hok in. Dan ging ik op de vloer zitten of liggen, met de duiven bovenop me en om me heen. Ook het leven in de duivenvereniging was fijn. Ik was er bijna altijd de vinden, meestal aan het werk achter de computer, maar vaak ook even een praatje makend en een biertje drinkend met de andere leden.

Na de middelbare school ging ik Biologie en Medisch Laboratoriumonderzoek studeren in Rotterdam, met als specialisatie Life Science Research en proefdierkunde. Toen ik onderzoeksstages ging doen in het Erasmus MC moest ik al snel op kamers. Dit had als consequentie dat ik de duivensport zelf niet meer kon beoefenen. In deze periode las ik ergens iets over de WOWD. Voor mij een hele leuke combinatie: duiven en onderzoek doen. Na contact gelegd te hebben en een vergadering te hebben bijgewoond, ben ik nooit meer weggegaan.

Na het afronden van de laboratoriumopleiding had ik het idee dat ik nog niet klaar was. Ik had alles geleerd op een schaal van moleculen tot organen en systemen. Maar ik mistte nog iets. Het functioneren van een compleet organisme in zijn omgeving. Daarom ging ik naar de Universiteit van Utrecht om de master Environmental Biology volgen. Binnen de master heb ik me gespecialiseerd in ecologie, dierenwelzijn en data-analyse. Dit jaar hoop ik de master af te ronden.

Nu u mijn achtergrond weet, zal het u wellicht niet verbazen dat ik meteen geïnteresseerd was toen ik vernam dat er op 6 en 7 maart een congres zou plaatsvinden in Warschau van de International Veterinary Pigeons Association. Na overleg met Leo van der Waart (de voorzitter van de WOWD), prof. Piotr Szeleszczuk (de voorzitter van het organiserend comité) en het NPO bestuur werd duidelijk dat ik van harte welkom was op het congres namens de WOWD. Zodoende vertrok ik naar Warschau.

Het congres was een samenkomen van een divers gezelschap. Er waren, naast vele belangstellenden, professoren, doctoren en dierenartsen aanwezig uit verschillende landen. Waar Polen de hoofdleverancier was van de sprekers (o.a. Prof. Krzysztof Śmietanka), waren ook enkele bekende Duitse (o.a. Dennis Rubbenstroth), Belgische (o.a. Dr. Pascal Lanneau) en Nederlandse (o.a. Dr. Henk de Weerd) dierenartsen en onderzoekers present die hun kennis deelden met de aanwezigen.

De variëteit aan sprekers bracht dan ook een diversiteit in onderwerpen met zich mee. Waar de één zich richtte op vogelgriep, sprak een ander over de ziekte van Newcastle. Ook circovirus infecties en rotavirus infecties bij duiven werden besproken. Naast de welbekende virusinfecties werden ook enkele bacteriële infecties behandeld, bijvoorbeeld Enterococcus, Staphylococcus en Mycoplasma. Daarnaast werden ook praktische onderwerpen werden aangesneden. Zo nam Dr. Martin Pfützner ons mee op een virtuele rondleiding door zijn praktijk, sprak Dr. Pascal Lanneau over nieuwe richtlijnen voor DNA-testen (ouderschapsbepaling) bij postduiven en presenteerde Prof. Piotr Szeleszczuk namens meerdere onderzoekers de beschikbaarheid van geneesmiddelen in de Europese landen.

Persoonlijk ben ik weer een ervaring rijker. Het blijft toch spannend om als student tussen de professoren en doctoren te vertoeven. Gelukkig was de sfeer heel gemoedelijk en was de inhoud van het congres voor mij ook goed te volgen. Gedurende de pauzes heb ik mij onder andere kunnen voorstellen aan de bekende Duitse en Belgische dierenartsen. Er werd benadrukt dat de (wetenschappelijke) communicatie tussen verschillende landen verbeterd kan worden. In dat kader zijn dan ook contactgegevens uitgewisseld. Wellicht is dit het begin van een samenwerking tussen buurlanden om met elkaar onderzoeken uit te voeren en kennis te delen.



Laten we met elkaar ervoor zorgen dat de komende generaties ook nog zoveel plezier kunnen beleven in het duivenhok – Sandra van Iwaarden (2000)
 
 

IN MEMORIAM
Adriaan Scheele

De Scheeles spelen goed sinds ze duiven hebben.
Omdat ze “het” altijd zochten waar ze het zoeken moeten.
Dat weten de kampioenen best die bij de Scheeles over de vloer kwamen
Ze waren nooit op zoek naar geheimen, betere medicijnen, betere dierenartsen.
Waar ze al die jaren naar zochten was betere duiven.
Het resulteerde in een duivenloopbaan waarvan de meeste alleen maar van kunnen dromen.
 
Adriaan Scheele
9-2-1938  -  5-5-2020
 
Het was een schitterende dag met weer. Wel anders dan anders. Het was stil. En die stilte werd doorbroken met het bericht dat Adriaan Scheele op deze bevrijdingsdag was overleden. Een schok van ontzetting en ongeloof ging door iedereen die het hoorde. Zo sterk en zo levenslustig en zo plotseling ons ontvallen.

Arjaan werd door iedereen geliefd die hem goed kende. Hij was rustig, meelevend, zorgzaam, een harde werker en vooral een sportliefhebber met op plaats nummer 1: de duiven. Arjaan hield niet van grootspraak en groot doen. Zijn mening gaf hij niet vaak, maar wanneer hij dat deed was het duidelijk. Hij heeft zijn hele leven met beide benen op de grond gestaan, omdat hij ook wist dat het zo anders kon zijn. Hij was een markant persoon. Zijn hele leven lang gewoond in Terneuzen en daar de duivensport bedreven. Eerst op ‘Driewegen’ en later op ‘de Weitjes’. Het thuishonk van Arjaan. Van jongs af aan was hij een duivenliefhebber, maar ook met andere dieren kon hij als de beste overweg. Welk dier Arjaan ook onder zijn hoede kreeg. Ze blonken altijd en waren altijd gezond. Wanneer de duiven over het hok liepen, zag je Arjaan genieten. Een lust om naar te kijken! Hij haalde niet alleen zijn energie uit omgang met de duiven, maar ook zijn ‘groentenhof’ was bij iedereen bekend. Als de oogst goed geslaagd was, en dat was bij Arjaan altijd, dan deelde hij rijkelijk uit aan degene die er op bezoek kwamen. Het was net altijd iets lekkerder! Hij hield ook van een lekker stukje wild. Wat het ook was, als hij het klaar maakte op zijn eigen manier smaakte het heerlijk!

Arjaan heeft zijn hele leven in kampioensstijl gevlogen. Als het een week minder ging stond hij de week nadien weer vooraan. In 1944 startte hij met broer Piet samen met de duiven en ze speelden samen tot 1962. Ook de tweeling broer van Arjaan, Marien, was fervent duivenliefhebber. In 1962 trouwde Arjaan met zijn geliefde Metje die de familie in 2012 is ontvallen. Samen kregen ze zes kinderen en hebben veel lief en leed gedeeld. Ook Metje steunde hem in het bedrijven van zijn geliefde sport en samen genoten ze van de vele contacten die daardoor werden opgebouwd. Sterk als hij was pakte hij het leven weer op. Moeilijk was het wel, maar hij bekeek het nuchter: Gaan zitten huilen helpt ook niet. In 1978 sloegen hij met Piet de handen weer in een en werd er gestart onder de naam Gebr. Scheele. Ook toen in 2009 Piet de familie ontviel blijf de naam Gebr. Scheele voortbestaan! Samen werden ze in 1981, ’84, ‘85 en ‘88 Generaal Kampioen bij de zaterdagvliegers. In 1986 wonnen ze de auto uit Troyes. Het ging bij Arjaan enkel en alleen om goede duiven en verder zocht hij niet. Had iemand anders betere dan stond Arjaan daar als eerste op de stoep. En of er nu 8 of 80 ingekorfd werden. De duiven van Scheele vliegen altijd voor de eerste prijs. Alleen al in de afgelopen decennia werden  daar Arjaan en Jaap meer dan 20 provinciale overwinningen geboekt! Ook in zijn jeugd jaren stak hij de senioren vaak de loef af. Vaak zei hij: Laat ze maar praten het komt nog wel.

Arjaan was in duivensport minnend Nederland en daarbuiten zoals Cruijf voor het voetbal en Merckx op de fiets. Een icoon die zijn weerga niet kent. Zowel op sportief gebied als wie hij was als persoon! Hij werd gemist wanneer hij ergens niet verscheen. Hij sprak met respect over de mensen die goed speelden met de duiven. Of dat nu een jaar of al jaren was, hij merkte het altijd op. De beurzen in Houten e.o. die hij in zijn hele leven gemist heeft zijn op een hand te tellen. Samen met Jaap, en het liefst nog iemand die ook mee ging,  naar de kampioenenhuldigingen, tentoonstelling of een feestavond,  waar ook in het land. Je hebt gewonnen dus je haalt je prijs af, was zijn stellige mening. 

Menig verhaal vertelde hij over de goede tijd die hij had met zijn duivenvrienden. Om nieuw ‘bloed’ samen met Willem van Hoeve of later met de regelmaat van de klok op bezoek bij wijlen Jo van Goethem en Annie waar hij een nauwe vriendschap mee onderhield. Zijn ‘Pioten’ van  Jas Haak, de ‘streken’ die onderling werden uitgehaald en de tentoonstellingen van weleer werden vaak verteld. Een duif die op Pau werd ingekorfd in 1985 en de eerste Provinciaal  en 6e Nationaal won. Of de 7 top 10 plaatsen Provinciaal vanuit Orleans in 2005. Of het nu 100 of 1000km was. Als Arjaan in het inkorflokaal verscheen ging hij voor de eerste prijs! Hij kon er stil van genieten. Vorige week haalde hij nog een vergeelde krant te voorschijn uit de 70-er jaren. Het stille bewijs dat zijn duiven ook toen de pannen van het dak vlogen! De laatste jaren deed hij het iets rustiger aan. Ik word wat ouder hè, zie hij. Toch genoot  hij nog van alles rondom hem. De Nationale huldigingen van afgelopen seizoen met de toppers Pink en Rico. Hij was er trots op! Tot hier plotseling een einde aan kwam. Hij zag uit naar het nieuwe seizoen: Ze zitten er klaar voor, zei hij. Zijn tuin was ingezaaid en gepland. Hij mag het niet meer maken. Een zeer geliefd mens en icoon in de duivensport is ons ontvallen. Rust in vrede!

We wensen die familie Scheele veel sterkte toe bij het dragen van dit grote verlies!

Frederik Dekker
Beste Sportvrienden,
 
Afgelopen dinsdag is op het aller onverwachts duivensport Icoon Adriaan Scheele ons ontvallen. Vanwege de maatregelen kunnen vele mensen niet bij de dienst op zaterdagmorgen aanwezig zijn. Omdat we toch op een waardige manier afscheid willen nemen van Arjaan, is er de mogelijkheid voor bekenden en (duiven) vrienden om op zaterdagmorgen Arjaan een laatste groet te brengen d.m.v. een erehaag. Arjaan en de familie vertrekken om 10 uur vanuit de Ferlemanstraat 11.

Laat ons samen als duivenliefhebbers eensgezind de laatste groet brengen en ook de familie op deze manier te steunen. Wilt u ook 1 duif meenemen!? En deze loslaten wanneer de auto u passeert, zodat er steeds duiven vliegen tijdens dit afscheid.

Ik wil u vragen om op tijd aanwezig te zijn, te letten om afstand te houden van elkaar en evt. aanwijzingen ook op te volgen.  Auto’s kunnen bij het ziekenhuis worden geparkeerd (5 min. lopen), zodat de straat vrij blijft. Ik reken op uw komst!
 
Frederik Dekker
 

 

Hartelijk dank voor de feedback


Naar aanleiding van de publicatie van de app hebben we vele opmerkingen en suggesties ontvangen. Dank daarvoor. We zullen op kort termijn de App trachten te verbeteren en aan te vullen.

Willem van Breene
 
 

NPO BUREAU 
Publicatie in Bosatlas van de Tweede Wereldoorlog


Door: Stefan Lambregts

In de nieuwe Bosatlas van de Tweede Wereldoorlog komen ook postduiven aan bod. Zie onderstaande publicatie: 

    

Bron: uitgever Noordhoff Atlasproducties. www.bosatlas.nl 
 

AGENDA

Activiteiten in het land

 

In verband met het coronavirus verzoekt NPO de afdelingen en verenigingen om de activiteiten te annuleren en de richtlijnen van het RIVM te volgen. 
 

DUPLICAAT AANVRAGEN

Aangevraagde duplicaten tot en met 6 mei 2020

 

Het kan gebeuren dat je een eigendomsbewijs kwijt bent. Of dat je een vreemde duif hebt die je wilt houden, maar het eigendomsbewijs niet van de vorige eigenaar hebt gekregen. In dat geval is het mogelijk om een kopie aan te vragen, ook wel duplicaat genoemd. 
 
Overzicht aangevraagde duplicaten
Nederlandse Postduivenhouders Organisatie
Papendallaan 60
6816 VD Arnhem
T (026) 48 34 150
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

zaterdag 02 mei 2020

 NPO Nieuwsbrief, uitgave 1 mei 2020 | week 18

Voorwoord


Vandaag is het 1 mei en dus de Dag van de Arbeid. Een dag die al sinds 1890 in ere wordt gehouden. Voor de duivensport in Nederland zou 1 mei 2020 wel eens als een gedenkwaardige dag de boeken in kunnen gaan. Een dag waar we weer aan terugdenken wanneer we het over de coronacrisis hebben die zeker weten in eenieders geheugen gegrift zal blijven. Met alle arbeid die wij met het NPO Covid-19 team samen met de betrokken instanties hebben bewerkstelligd, is een eerste positief resultaat bereikt.

Wij mogen als individuele duivenliefhebber in Nederland onze duiven weer gaan opleren/africhten. Dat mag alleen individueel en hierbij dient volledig rekening gehouden te worden met de richtlijnen zoals het kabinet en het RIVM ze afkondigt.

Verderop in deze editie van ODH vindt u de protocollen die u dient te hanteren bij het africhten en de voorbereidende werkzaamheden van dit seizoen. Ondertussen gaat de werkgroep verder met de activiteiten om een verdere verruiming te organiseren. Daarvoor vragen wij uw geduld en ook vertrouwen en niet onbelangrijk: gedraag u als een goed duivenliefhebber. Dat helpt ons in de vervolgstappen. Ga ook niet zelf met uw veiligheidsregio of andere overheidsinstelling bellen of mailen met vragen of opmerkingen over de duivensport. Dit kan het proces vertragen.

Overigens wordt er volgende week een pagina met vragen en antwoorden rondom het coronavirus in relatie tot de duivensport op onze website gelanceerd. Meer informatie hierover volgt. 


Een mooie week gewenst waarin herdenken en vrijheid centraal staan!


Frederik Dekker, Esther Noorderijk, Willem van Breene en Maurice van der Kruk
NPO bestuur
 
 
 
 

Duiven opleren/africhten weer toegestaan


Met ingang van vandaag (vrijdag 1 mei) is het opleren/africhten van duiven weer toegestaan. Dit bericht heeft het NPO Bestuur vandaag ontvangen. Hieraan zijn wel strikte voorwaarden verbonden. Het opleren/africhten van de duiven mag enkel individueel en hierbij dient men zich volledig aan de richtlijnen te houden zoals door het kabinet en het RIVM afgekondigd. Daarnaast dient u zich aan het protocol 'africhten duiven' te houden. Het protocol vindt u hieronder. 

Dat het opleren/africhten van duiven weer is toegestaan, is de eerste stap in de goede richting. Uiteraard begrijpen we dat u als duivenliefhebber staat te popelen om te starten met het vliegseizoen, maar dat zit er helaas nog even niet in. Voor nu zijn we blij met het groene licht om weer te starten met het opleren/africhten van duiven. 
Protocol africhten duiven
 

Coronacrisis en de duivensport: hoe nu verder? 

Door de werkgroep COVID-19

De werkgroep heeft de afgelopen weken tot in de late uurtjes gewerkt aan haar eerste belangrijke opdracht: het protocol Inkorven, vervoer, lossen en afslaan tijdens de coronacrisis afronden. Er is hard gewerkt aan het verwerken van de opmerkingen en aanvullingen vanuit de afdelingen, secties, verenigingen en individuele leden op het protocol. Hartelijk dank daarvoor!

Wij hebben overwegend positieve reacties ontvangen op het protocol en weten ook dat er nog vragen zullen zijn, die worden in de komende periode dan weer behandeld en voorzien van antwoorden.

De versie van vandaag van het protocol is ondertussen besproken met het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) en we verwachten in de loop van volgende week een definitieve reactie. Het is niet zo dat we vanuit het Ministerie van LNV een toestemming kunnen krijgen, dit loopt via de Veiligheidsregio's. Een afgestemd protocol door het Ministerie helpt ons bij het verkrijgen van een landelijke toestemming om weer vluchten te mogen organiseren.

Voor het welzijn van de duiven is het belangrijk dat ze niet alleen rond hun eigen hok kunnen vliegen, maar dat er ook mogelijkheden zijn om te trainen. Immers, postduiven danken hun bestaan aan de duivensport en het is daarom ook nodig, zeker ook voor jonge duiven, om vroeg genoeg te kunnen vliegen in grotere groepen zodat ze kunnen ontwikkelen tot volwaardige postduiven.

Uit het overleg komt nu alvast naar voren dat het opleren of zelf africhten van duiven door individuele liefhebbers wel weer mogelijk is. Dit alles wel binnen de nu geldende regels. Dat betekent thuisblijven als u of uw huisgenoten ziek zijn, ga niet te ver van huis en houd 1,5 meter afstand. Ook is belangrijk u te realiseren dat u niet met meerdere mensen op pad kunt en dat uw gedrag bepaalt hoe er tegen de duivensport wordt aangekeken als u besluit op te leren.

Hieronder vindt u de protocollen en we vertrouwen er op dat u zich houdt aan deze richtlijn en verstandig omgaat met deze ruimte.
Protocol africhten duiven
Protocol Protocol inleveren en controleren hoklijsten
Protocol instellen elektronische klokken en het koppelen van chipringen
 

NPO BUREAU
Corona-update vanuit Frankrijk
 

Nieuws uit Frankrijk - 30 april 2020 

Afgelopen dinsdag presenteerde de voorzitter van de Franse duivensportbond het protocol dat in acht wordt genomen wegens het coronavirus. Het plan is redelijk gunstig uitgevallen voor de duivenliefhebbers. 

De Franse Duivensportbond heeft iedereen gevraagd om de inperkingsmaatregelen tot 11 mei strikt op te volgen en staat erop dat de maatregelen tot het einde opgevolgd worden.  

Hoe gaan de Franse duivenliefhebbers verder na 11 mei? 
  • Individuele training (op minder dan 100 km van huis) kan met ingang van 11 mei beginnen;
  • Collectieve trainingen en wedstrijden beginnen op 11 mei binnen het door de premier vastgestelde kader, tenzij anders bepaald op 11 mei;
  • Verplaatsingen van mensen zijn toegestaan tot 100 km;
  • Bijeenkomsten van mensen zijn beperkt tot 10 personen; 
  • Wegtransport is toegestaan;
  • Feestzalen/veelzijdige zalen blijven gesloten;
  • De hoofden van verenigingen hebben contact met hun burgemeester voor opening van de gebouwen. 
Verder houdt men zich aan de verplichte gezondheidsregels, uiteraard met het doel om verdere verspreiding van het coronavirus proberen te voorkomen. 

Hieronder ziet u een overzicht van de Franse districten. Dit kaartje geeft een goed beeld van de intensiteit van de besmettingen:

 
 
Klik hier voor de brief van de Franse voorzitter
 

NPO BUREAU
De nieuwe Duivensportbond app is live


De nieuwe app van de Duivensportbond NPO is gelanceerd. Door middel van deze app heeft u alle actuele informatie binnen handbereik. Zo staat er in de app o.a. het laatste nieuws kunt u via de app overschrijvingen regelen. Zodra we weer mogen gaan vliegen, vindt u er ook informatie over de wedstrijden. Denk aan informatie over de lossingen, het vluchtschema en de uitslagen. De informatie die we op onze website plaatsen, verschijnt ook in de app. Door de lancering van de app hoeft u niet meer reactief op zoek te gaan naar informatie maar ontvangt u meldingen op uw smartphone zodra er nieuws gepubliceerd is. 

Hoe download ik de app?
De app is te downloaden in de App Store (Iphone) of Play Store (Androidtoestel). Typ bij de zoekfunctie 'duivensportbond' in. De app verschijnt in beeld. Klik vervolgens op downloaden. Daarna kunt u gebruik maken van de app.

Suggesties of opmerkingen?
Er is bewust gekozen om de app nu - in de coronaperiode - versneld te implementeren. Daardoor is het mogelijk dat de app nog niet helemaal werkt zoals we graag willen. De kans is dus aanwezig dat er e.e.a. aangepast moet worden. Mocht u suggesties hebben of onjuistheden tegenkomen in de app, stuur dan gerust een mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. .

 

Een impressie van de nieuwe Duivensportbond NPO app
 

Regels tegemoetkoming schade door coronacrisis 


We ontvangen de laatste tijd regelmatig de vraag van lokale duivenverenigingen of zij in aanmerking komen voor een tegemoetkoming wegens schade door de coronacrisis. Dat is helaas niet het geval. Zie hieronder de informatie waaruit blijkt dat hobbyclubs niet in aanmerking komen hiervoor:
 

INGEZONDEN
Toekomst van de duivensport (deel 2)
 

Vorige week heeft u in Op (de) Hoogte al het eerste deel van een ingezonden stuk kunnen lezen.
Deze week deel 2. 
 
De formatie van een nieuw NPO Bestuur is door alle ellende rond het coronavirus in iets rustiger vaarwater gekomen. Heel verwonderlijk is het te constateren dat men net doet alsof één of enkele personen in staat zouden zijn geweest om een belemmerende rol te kunnen spelen in een landelijke organisatie. Wie enigszins na kan denken weet dat dit niet zo is. Wie enigszins op de hoogte is van de duivensport en haar organisatie die zal moeten toegeven dat het beleid en alles wat daarmee te maken heeft, dient te worden aangedragen vanuit de basis. En de basis zijn de liefhebbers. Diezelfde liefhebbers zijn verenigd in een vereniging en een vereniging is weer vertegenwoordigd in een afdeling. In hoeverre er beleid wordt ontwikkeld in een vereniging of een afdeling is een vraag waarop het antwoord niet gegeven kan worden. Verschillen per vereniging en per afdeling zijn groot. Gaan we nog een stapje verder dan komen we tot de conclusie dat er 11 afdelingen zijn in Nederland en die 11 afdelingen hebben gemiddeld elk samen minder dan 1.000 liefhebbers die actief met duiven spelen. Die 11 afdelingen hebben samen 14 mensen in de Ledenraad zitten die met elkaar verantwoordelijk zijn voor het “beleid” of wat daar onder wordt verstaan. Nog simpeler: deze 14 mensen dragen een grote verantwoordelijkheid, zij moeten nadenken over onze sport vandaag en op wat langere termijn. Dan rijst de vraag natuurlijk gebeurt dat? Helaas stellen we vast dat de Ledenraad hierin enorm tekort schiet. Alle grote projecten die de duivensport achtereenvolgens heeft gekend kwamen geen van allen uit de Ledenraad. Het waren initiatieven vanuit het NPO Bestuur, al dan niet met hulp van externe adviseurs. Het is controleerbaar zo, dat er in geen 20 jaar daadwerkelijk door de Ledenraad structurele voorstellen tot beleidswijzigingen en beleidsvernieuwingen zijn ingebracht.

Wat willen we hiermee benadrukken?
Dat de rol van een ledenraad veel groter en meer inhoud zou moeten hebben om te komen tot een wezenlijke koerswijziging dan nu het geval is. Dan dient de vraag zich aan: “Is de huidige samenstelling hiertoe wel in staat?” Als het antwoord ja is, dan mogen we ons afvragen waarom het dan niet gebeurt. Is het antwoord nee, dan moeten we ons afvragen hoe we dit kunnen oplossen.
 
Hoe werkt nu eigenlijk onze duivensportbond (NPO)?
Elke organisatie heeft statuten en reglementen, huisvesting, kantoor en een bestuur. Onze NPO kent als organisatie een wat vreemde opbouw. Het belangrijkste zijn de leden, gewone natuurlijke personen. Daarnaast kent de organisatie afdelingen als leden en dat zijn weer dezelfde natuurlijke personen maar nu geografisch ingedeeld in 11 afdelingen. Vanuit die afdelingen wordt weer een Ledenraad benoemd en die vormt op haar beurt weer het eigenlijke bestuur van de NPO. Dat bestuur zou eigenlijk moeten bestaan uit leden die door de afdelingen naar voren zijn geschoven vanwege hun bestuurlijke capaciteiten en passend in de profielschetsen.
 
Alle afdelingen en dus de leden hebben er het grootste belang bij dat er een sterk en deskundig bestuur van een NPO is. Helaas is dit al gedurende een reeks van jaren een heikel punt. Het zoeken naar en het vinden van kwaliteitsbestuursleden voor de NPO is al 20 jaar een crime en de afdelingen spelen daar nauwelijks een rol van betekenis in. Sterker nog ze hebben dikwijls de handen al vol om voor de eigen afdeling een redelijk bestuur te vinden. Het is opvallend dat de Ledenraad zich nauwelijks toekomstgericht opstelt en zich in hoofdzaak richt op de Ledenraadvergaderingen die twee keer per jaar georganiseerd worden. Dat betekent dat in ledenvergaderingen van een afdeling het onderwerp NPO weinig tot geen bespreekpunt is en dus bij verenigingen al helemaal niet. Dat is zonde!
 
Het repeterende karakter van opgespaarde onvrede heeft er voor gezorgd dat we aan ons vierde bestuur toe zijn. Het is dan ook niet verwonderlijk dat vrijwel elke capabele bestuurder deze functie aan zich voorbij laat gaan. Een functie die naast het hebben van dagelijks werk, het houden van duiven en nog een normaal gezin niet is in te vullen!
Als we ons dan nog realiseren dat een bestuur van max. negen personen zelf alles bedenkt en en uitgevoerd moet zien te krijgen. Dan mag het geen verbazing wekken dat, bij ongewijzigd beleid, elk bestuur slechts een zeer beperkte houdbaarheidsdatum heeft. Daar komt bij dat de, in duivenland gebruikelijke, totale bestuurswisselingen gezorgd hebben voor geen enkele continuïteit. Hierdoor raken we maatschappelijk gezien steeds verder achterop. Want hoe ver staat het met de wens om aansluiting te vinden bij NOC*NSF? Wat is onze positie binnen het Immaterieel Erfgoed? Kunnen we bij het Openlucht Museum al vorderingen maken? En zijn er al gesprekken met het KLN over samenwerking met gelijkgestemden? 
 
Het past niet in een democratisch proces dat 14 kiesmannen ca. 15.000 leden vertegenwoordigen in de Ledenraad en zich dan beperken tot het beoordelen van wat het NPO Bestuur al dan niet verzint. Als er geen inbreng is vanuit de basis, kan dit systeem niet werken. Niet voor de leden, niet voor de afdelingen en niet voor het NPO Bestuur. Daar worden de gewone leden dan wel de dupe van, want wat wil het gemiddelde lid?
Duiven houden – inkorven – op tijd los – vroege prijzen pakken. Het napraten met een pilsje in de lokalen is grotendeels verleden tijd. Het is kort door de bocht maar wel waar.

Waar staan we nu ?
Om voor iedereen heel duidelijk te maken dat onze prachtige sport te maken heeft met een sterk afnemend aantal beoefenaars laten we u een overzicht zien van de afgelopen 20 jaar.
 
Overzicht Ledenverloop op 01-02-2020 over de afgelopen 10 jaar.

  • Het overzicht schetst een exact beeld van de populatie, verdeeld over de 11 Afdelingen
  • We dienen rekening te houden met 30% van onze leden die niet actief aan wedvluchten deelnemen.
  • Een voorzichtige schatting geeft aan dat ± 20% volledig het overnachtspel speelt
  • 9% van onze leden is 80 jaar of ouder dat zijn er ± 1375.
  • De gemiddelde leeftijd van onze leden in Nl. is 66 jaar.
  • De laatste 2 jaar zijn er 92 verenigingen die hun deuren hebben gesloten.
  • We hebben nu landelijk nog 570 verenigingen met gem. 27 leden
Conclusie
  • We moeten helaas vaststellen dat we nog ruim 10.000 echte beoefenaars hebben.
  • Met 1375 leden boven de 80 jaar moeten we helaas accepteren dat hiervan ons jaarlijks een belangrijk deel zal gaan ontvallen.
  • Met een gemiddelde leeftijd van ca. 66 jaar is het heel voorspelbaar dat de jaarlijkse terugloop van leden helaas voorlopig onverminderd doorgaat.
Eerder gepubliceerd: Toekomst van de duivensport deel 1
 
 

SELECTIECOMMISSIE
Stand van zaken aanvulling NPO Bestuur


Het NPO-bestuur bestaat al enige tijd uit vier personen. Dat is minder dan de statutaire ondergrens. Daarop is gereageerd door het benoemen van een commissie die als taak heeft meegekregen kandidaat-bestuurders en de blijvende bestuurders met elkaar in contact te brengen ten einde te komen tot een beleidsprogramma waar negen bestuurders gezamenlijk de schouders onder willen zetten.
 
Dit zou ter sprake komen in de door de coronaperikelen afgelaste vergadering van de Ledenraad. De commissie heeft haar opdracht aanvaard maar er kon alleen via telefoon en geschrift gesproken worden met de betrokken personen. Door middel van kennismakingsbrieven contact hebben met de kandidaat-leden en de blijvende bestuursleden. Door middel van een kennismakingsbrief hebben zij zich aan elkaar voorgesteld en zijn belangrijke uitgangspunten voor beleid op schrift gesteld.
 
De commissie is van mening dat teamvorming en beleidsuitgangspunten formuleren het beste kunnen gebeuren door de kandidaten zelf. Aan de kandidaat-bestuursleden Gerard van de Aast, Hans van Dijk en Ben Geerink is gevraagd om initiatieven op deze gebieden. Helaas is het op korte termijn nog niet mogelijk de betrokken personen samen te brengen en zal alles via telefoon en geschrift gebeuren. Dat werkt vertragend. De heren gaan echter voortvarend te werk en zullen aan de commissie rapporteren over hun bevindingen en voorstellen.
De commissie verwerkt een en ander in een eindverslag en brengt dit ter kennis aan het NPO-bestuur en de afgevaardigden in de Ledenraad.
 
De commissie
 
Jac van der Aa
Harrie Meijners
Danny van de Vrede
 
Klik hier voor de originele brief van de selectiecommissie
 

IN DE MEDIA
Voor de duivenliefhebbers is het duidelijk ‘dit wordt een verloren jaar’


Op de website van 'Het Belang van Limburg' (België) werd op dinsdag 28 april een interview geplaatst waarin Rudi Stas, de lokale kampioen van duivenvereniging De Kanaalduif.

"De duivenliefhebbers, meestal 60 plussers blijven in hun kot. De duiven zelf mogen het duivenkot verlaten maar echte wedstrijden zitten er niet in. “Het zijn de inkorvingen waar het probleem ligt. Daar komen de liefhebbers samen. Zolang de horeca gesloten blijft zit ook de duivensport in lockdown. Het opleren van de duiven kan niet doorgaan. Het is nu uitkijken naar de vluchtkalender, maar dat is wellicht pas tegen het eind van de zomer”, zucht meervoudig kampioen Rudi Stas in Munsterbilzen."

Via onderstaande button is het gehele artikel te lezen.
 
Complete interview Rudi Stas in Het Belang van Limburg
 
 

NPO BUREAU
Bureau gesloten op Bevrijdingsdag


In verband met Bevrijdingsdag is het NPO Bureau aanstaande dinsdag 5 mei gesloten. Op 4 mei zijn wij bereikbaar om uw vragen per mail te beantwoorden. Dat geldt overigens ook op alle andere werkdagen.

Algemene bereikbaarheid 
Wegens de maatregelen rondom de coronacrisis, zijn wij niet op kantoor werkzaam en daardoor niet in de gelegenheid om telefoontjes aan te nemen. De post, vaste voetringen en duplicaataanvragen worden evenals de mails gewoon verwerkt. 
 

NPO BUREAU
Aanmelding nieuw lid Stichting Nook


Onlangs heeft Stichting Nook een aanvraag voor lidmaatschap ontvangen van Eddy Dijkman, Sparrenlaan 18 3742 WG Baarn. Stichting Nook staat onder auspiciën van de NPO, waardoor aanvragen gecommuniceerd worden met de achterban. Eventuele bezwaren kunnen schriftelijk of per email voor 1 juni 2020 kenbaar gemaakt worden aan Stichting Nook, T.a.v. Leo Snel, Kemal Ataturkstraat 94, 3573 PB Utrecht, email: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
 
Voor huur van deze DVD. Klik hier
 

NPO BUREAU
Terugblik op internationaal congres postduiven en hun ziektes 

Mijn naam is Sandra van Iwaarden, geboren in Zeeland in het jaar 1996. Mijn vader, Andries van Iwaarden, had toen al duiven, dus u kunt zich voorstellen dat de liefde voor de duiven me met de paplepel is ingegoten. Toch duurde het een aantal jaren voordat ik mijn eerste eigen duiven kreeg.

Toen ik 12 jaar was, overleed mijn cavia. In diezelfde periode ging mijn oudere broer het huis uit. Mijn vader probeerde het verdriet van het gemis van de cavia weg te nemen door me de toegang tot het kweekhok te verschaffen. Ik mocht de kwekers verzorgen. Dit deed ik met zoveel plezier dat ook al snel het jonge duivenhok onder mijn hoede kwam.

Een mooie tijd. Vroeg in de ochtend, nog in mijn pyjama, ging ik eerst de duiven verzorgen. Zodra ik uit school kwam begon ik aan de avondronde. En als ik tijd had, na mijn huiswerk, ging ik in de avond nog even het hok in. Dan ging ik op de vloer zitten of liggen, met de duiven bovenop me en om me heen. Ook het leven in de duivenvereniging was fijn. Ik was er bijna altijd de vinden, meestal aan het werk achter de computer, maar vaak ook even een praatje makend en een biertje drinkend met de andere leden.

Na de middelbare school ging ik Biologie en Medisch Laboratoriumonderzoek studeren in Rotterdam, met als specialisatie Life Science Research en proefdierkunde. Toen ik onderzoeksstages ging doen in het Erasmus MC moest ik al snel op kamers. Dit had als consequentie dat ik de duivensport zelf niet meer kon beoefenen. In deze periode las ik ergens iets over de WOWD. Voor mij een hele leuke combinatie: duiven en onderzoek doen. Na contact gelegd te hebben en een vergadering te hebben bijgewoond, ben ik nooit meer weggegaan.

Na het afronden van de laboratoriumopleiding had ik het idee dat ik nog niet klaar was. Ik had alles geleerd op een schaal van moleculen tot organen en systemen. Maar ik miste nog iets. Het functioneren van een compleet organisme in zijn omgeving. Daarom ging ik naar de Universiteit van Utrecht om de master Environmental Biology volgen. Binnen de master heb ik me gespecialiseerd in ecologie, dierenwelzijn en data-analyse. Dit jaar hoop ik de master af te ronden.

Nu u mijn achtergrond weet, zal het u wellicht niet verbazen dat ik meteen geïnteresseerd was toen ik vernam dat er op 6 en 7 maart een congres zou plaatsvinden in Warschau van de International Veterinary Pigeons Association. Na overleg met Leo van der Waart (de voorzitter van de WOWD), prof. Piotr Szeleszczuk (de voorzitter van het organiserend comité) en het NPO bestuur werd duidelijk dat ik van harte welkom was op het congres namens de WOWD. Zodoende vertrok ik naar Warschau.

Het congres was een samenkomen van een divers gezelschap. Er waren, naast vele belangstellenden, professoren, doctoren en dierenartsen aanwezig uit verschillende landen. Waar Polen de hoofdleverancier was van de sprekers (o.a. Prof. Krzysztof Śmietanka), waren ook enkele bekende Duitse (o.a. Dennis Rubbenstroth), Belgische (o.a. Dr. Pascal Lanneau) en Nederlandse (o.a. Dr. Henk de Weerd) dierenartsen en onderzoekers present die hun kennis deelden met de aanwezigen.



Laten we met elkaar ervoor zorgen dat de komende generaties ook nog zoveel plezier kunnen beleven in het duivenhok – Sandra van Iwaarden (2000)
 

AGENDA

Activiteiten in het land

 

In verband met het coronavirus verzoekt NPO de afdelingen en verenigingen om de activiteiten te annuleren en de richtlijnen van het RIVM te volgen. 
 

DUPLICAAT AANVRAGEN

Aangevraagde duplicaten tot en met 29 april 2020

 

Het kan gebeuren dat je een eigendomsbewijs kwijt bent. Of dat je een vreemde duif hebt die je wilt houden, maar het eigendomsbewijs niet van de vorige eigenaar hebt gekregen. In dat geval is het mogelijk om een kopie aan te vragen, ook wel duplicaat genoemd. 
 
Overzicht aangevraagde duplicaten
Nederlandse Postduivenhouders Organisatie
Papendallaan 60
6816 VD Arnhem
T (026) 48 34 150
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
 

zaterdag 02 mei 2020

Auteur: 26 april 2020

Beste vrienden en vriendinnen van de Woudvliegers.

In 1966 zijn wij in Putten komen wonen aan de Postweg. Een verhaal is me altijd over die tijd bijgebleven.
Mijn schoonvader vertelde eens dat zijn ouders regelmatig ‘snachts er uit gingen omdat ze niet in slaap konden komen.
Wij dachten toen wat een onzin.
Nu is het zaterdagmorgen 03.25 uur en Gea en ik zijn er uit omdat we de slaap niet kunnen vatten.
Dat overkomt ons regelmatig en soms gaan we wel eens midden in de nacht even scrabbelen.
Nu zit Gea even te puzzelen en ik dacht weet je wat ik zal even een vervolg schrijven over mijn bevindingen die ik de laatste dagen heb opgedaan over mijn gesprekken met de meesten van onze leden.
Maak je geen zorgen over jullie voorzitter. Ondanks het feit dat we nu in een tijd leven, die niemand 2 maanden geleden zich zou kunnen voorstellen over het vreselijke virus Corona waar we dagelijks mee geconfronteerd worden. Wat een narigheid. Ondanks het feit dat we in deze tijd van het jaar helemaal op gaan in onze geliefde duivensport; worden we nu bepaald wat er zich allemaal om ons heen afspeelt.
Dit was voor mij een aanleiding om eens contact met onze leden te zoeken om te horen hoe zij de huidige tijd beleven.
Gelukkig was niemand direct of indirect binnen de familie betrokken bij de Corona.
Dat is toch iets om zeer dankbaar over te zijn.
Gezien over onze gemiddelde leeftijd van 70+ blijft het bij de probleempjes die bij deze leeftijd horen.
Alleen Peter van de Broek staat in het Isala Ziekenhuis in Zwolle te wachten op een buikoperatie. Door de Corona is dit al een hele tijd uitgesteld .
Gelukkig gaat het nu de goede kant op en wordt er weer aandacht aan de reguliere behandelingen besteed.
Wij wensen Peter veel sterkte toe.
Toch ervaren we deze tijd als het enig belangrijke feit of wij gezond door deze tijd mogen komen.
Het mooie weer van de laatste dagen en het moment waarop wij leven doet ons gevoel voor de duiven weer sterk toenemen.
Inmiddels is het bijna 4 uur en ga ik proberen even te slapen.
Om 7 uur weer op; oefeningen doen, even gezellig ontbijten met de krant er bij en vervolgens de duiven verzorgen.

Hoe nu verder.

Ik adviseer jullie zoveel mogelijk de sites te volgen van onze afdeling en de NPO.
Op initiatief van de afdelingen Noord Oost Nederland en Friesland is uiteengezet hoe wij de komende tijd met de duiven om dienen te gaan. Dit betreft alle facetten van onze hobby. Inmiddels heeft de NPO (voor wat er nog functioneert ) zich geschaard achter deze visie ook al is het nog een concept.
Ik adviseer jullie dit protocol te bestuderen. Hier zal de komende tijd veel over gediscussieerd worden.
Ook de voorzitter van de afdeling Midden Nederland heeft zijn visie gegeven in Het Spoor der Kampioenen van 24 april ll. Zijn visie zal op de site van de afdeling geplaatst worden.
Ik heb persoonlijk nog al wat op te merken over deze visie. Dus ook een punt voor onze leden er over na te denken.
Met name de start voor onze vliegduiven is koffiedik kijken. Het varieert vanaf juni tot helemaal niet. Persoonlijk denk ik dat ongeveer juni/juli de zaak op de rails komt.
Nog enkele ander zaken die ik jullie wil doorgeven:

* zoals vermeld worden de laatste jonge duiven geënt op dinsdag 12 mei.
Wij zullen een protocol uitwerken.
* de sportclubs, dus ook onze vereniging, zou in principe in aanmerking komen voor inkomstenderving van oa barinkomsten en de gemeentelijke vaste lasten. Dit gaan we onderzoeken.
* verder kwam ons ter oren dat Huib Bransen gaat verhuizen, wij wensen hem veel geluk in zijn nieuwe omgeving.
Vorig jaar zaten we nog met 4 liefhebbers binnen 150 meter van elkaar in de Stationsstraat.
Inmiddels hebben we afscheid moeten nemen van Lammert Brons en gaat Huib vertrekken. Nu moet ik alleen met Aart van Zoeren de degens kruissen om het Stationsstraatkampioenschap binnen te halen.
Je zult begrijpen dat dit een eitje is (lol).

Beste vrienden ik sluit deze bijdrage af met een hartelijke groet aan jullie allemaal en de wens dat wij nog in goede gezondheid met onze duiven kunnen vliegen.

                                                                                    HOUDT MOED

Gert Jan van Putten
Voorzitter

donderdag 30 april 2020

We hebben de laatste weken veel meer tijd aan facebook besteed dan normaal. Logisch is dat wel, want er is op dit moment weinig actie te beleven in onze mooie sport. We hebben afgelopen week weer wat over facebook bijgeleerd.We kunnen nu een fotootje/filmpje plaatsen en ook mijn eigen blog (op facebook) publiceren. Allemaal dingen die ik afgelopen week van Jochem en Pascal heb geleerd.Want ondanks dat ik best aardig met een computer om kan gaan ,kom ik heel veel kennis te kort. Normaal kijk ik dagen niet op facebook maar nu dagelijks en daar zien we vaak leuke discussies ontstaan. Steven van Breemen gooit regelmatig een balletje op en brengt graag een discussie op gang waar iedereen vaak wat van op kan steken.Verleden week plaatste Steven de volgende vraag als discussiepunt op facebook. “Waar zouden jullie duiven aanschaffen voor de dagfond” ? En dan maar één hok benoemen. Daar kwamen heel veel reacties op en sommige voorgestelde namen ken ik, maar ook veel namen die werden genoemd niet.Toen ik de reacties las moest ik natuurlijk direct denken “waar zou ik zelf duiven aan schaffen” als ik door omstandigheden zonder duiven zou komen te zitten.

Dit hele verhaal is natuurlijk sterk afhankelijk van het feit wat we willen of kunnen betalen. Ik zag namen voorbijkomen van liefhebbers waar je 4000 euro moet betalen voor een jonge duif van de kwekers. En namen van liefhebbers die elk jaar met 90 % jaarlingen spelen (in de hoop dat daar weer een talentje tussen zit).En dientengevolge elk jaar 300 jonge duiven moeten kweken voor eigen gebruik. Ik persoonlijk zou het op dit moment niet weten waar ik nieuwe duiven aan zou schaffen.Maar wat ik wel weet is het criterium dat ik zou hanteren als ik nieuwe duiven aan zou schaffen”.

“Aan de vruchten kent men de boom”.Dit spreekwoord zou voor mij een leidraad zijn als ik opnieuw met dagfond duiven zou moeten starten. Het is van origine een spreekwoord wat afgeleid is van een stukje Bijbeltekst. Een stukje Bijbeltekst waarin Jezus waarschuwt voor valse profeten en hoe je die kunt herkennen.Je kunt deze wijze uitspraak echter ook in de duivensport toepassen. “Als iemand pretendeert dat hij goede duiven heeft en verkoopt (Een goede boom is) dan zullen er ook veel liefhebbers met zijn duiven(vruchten) geslaagd zijn.Ik zou dus kijken of deze liefhebber veel referenties heeft van liefhebbers die onder dezelfde omstandigheden duiven houden zo als ik dat doe.

Ik durf te stellen dat ik al jaren lang (als één van de weinige) beschik over een eigen ras(soort) dagfond duiven. Ik heb in de 80 jaren van de vorige eeuw een fundament gelegd van een stam dagfond duiven die nu nog steeds met de beste mee kunnen. Omdat ik in verhouding met anderen maar heel weinig duiven verkoop blijken mijn vruchten toch regelmatig te laten zien van welke boom ze afstammen.

Ik zal in het kort vertellen hoe ik aan deze goede vruchtboom gekomen ben. Eind jaren 70 kwam Willem Nederstigt in Bergambacht wonen. Willem ontpopte zich direct als een groot kampioen die met een handje vol duiven geweldig uit kon halen. Ik speelde in die periode zelf uitsluitend grote fond maar zag ondertussen heel goed dat Willem over bijzondere goede duiven beschikte. Nadat ik op zijn uitnodiging in was gegaan en zijn duiven een keertje gezien had bleek mijn vermoeden bevestigd te worden. Eén koppel was ik echter helemaal gek van. Het koppel bestond uit een ongeringde kras doffer met verschrikkelijke goede super staal (appelbloesem) ogen en een donkerkras witpen duivinnetje met ook super staal ogen (vuile dubbeltjes kleur met een zilverenrand om haar pupil) een kweekkoppel met beiden staalogen dus maar wel één met grote variatie.

Uit dit koppel kwamen heel veel topduiven die kop vlogen op alle afstanden, duiven die ook echt vooruit konden vliegen als het een beetje zwaar (echt) duivenweer was. Willem noemde dit koppel zijn Havenith koppel. Er kwamen uit dit koppel ook veel vette blauwe duiven. Ik ben alle namen die Willem toen opnoemde vergeten maar ik weet zeker dat er 5 verschillende liefhebbers een 1e van een hele lossing hadden gevlogen met kinderen uit dat Havenith koppel. Niet veel later won Willem zelf ook de 1e Chateauroux van heel Zuid-Holland met de 01, een kraswitpen uit dat koppel en met de “537” een vette blauwe broer de 1e van Etampes in afd. west  Maar het mooiste bewijs dat dit één van de beste kweekkoppels was die er ooit zijn geweest vond een jaar later plaats.

Tijdens de prijsuitreiking van cc Zuid-Holland werd er aan Willem gevraagd om een bonnetje beschikbaar te stellen. Willem dacht ik doe eens gek en hij stelde 2 jonge duiven van de 3e ronde beschikbaar van zijn super Havenith koppel. Met de bijgeleverde info over wat kinderen uit dit koppel al hadden gepresteerd was dit het spektakel van de verkoop en er werd flink geboden die avond. Uiteindelijk was het de comb Loos uit Roelofarendsveen( tuinders volgens Willem)die de langste adem hadden. Toen de jongen speen klaar waren kwam er op een zaterdag (volgens afspraak) een meneer Loos naar Bergambacht om zijn jonge Havenith duifjes op te halen. Willem heeft mij dit verhaal diverse keren verteld en ik schiet nog steeds in de lach als ik die kop van Willem voor me zie als hij dit verhaal vertelde.

Er lagen 2 prachtige jonge duiven in het nest maar de ene was iets kleiner dan de andere. Dat gebeurt vaak als je maar één nestschotel in je broedbak hebt staan en er liggen 2 jonge duiven en 2 eieren in de schotel. Willem kwam trots met zijn 2 Havenith jonge op de broedschotel aanlopen en toonde ze aan meneer Loos. Deze inspecteerde de 2 jonge enigszins bedenkelijk en pakte de grootste van de 2 uit de schotel. “Deze wil ik wel hebben maar die achterblijver hoef ik niet” sprak hij terwijl hij het grootse jong in zijn mand zette. En hoe Willem ook probeerde om Loos te overtuigen dat dit duifje net zo goed was als zijn grotere nestmaatje, niets hielp. De heer Loos hoefde geen achterblijvers en hij mocht toen van Willem een andere duif uitzoeken. Loos nam een flinke grijze(ooievaar) doffer mee en liet de “achterblijver” in Bergambacht. Willem met een enigszins vervelend gevoel achterlatend.

Maar het leven gaat door en een dag later stond John Duyser voor de deur. John was de paard rijinstructeur van onze koninklijke familie geweest en was niet alleen goed met paarden maar ook met duiven. Toen hij met pensioen ging en in Soest ging wonen heeft hij dat wel laten zien ook. De oudere liefhebbers in de regio Soest en Baarn praten nog steeds met veel respect over hem. John was ook zeer succesvol met de Nederstigt duiven en kwam die Zondag een bonnetje bij Willem verzilveren. John had echter nog niets uit het Havenith koppel en was dus de koning te rijk dat hij een Havenith pieper mee kreeg voor zijn bonnetje. John had geen idee dat zijn duifje eigenlijk de geweigerde “achterblijver” was.

We zijn dan een paar maanden verder en de laatste vlucht met de jonge duiven zit er net op. Het was een zware vlucht geworden die zaterdag, warm weer met brandnevel en de jonge duiven waren dat weekend in heel Nederland tot op het bot toe getest. Willem komt net terug van het klok afslaan en de telefoon gaat. Hij krijgt John Duyser aan de telefoon. “Zet er maar weer een overwinning bij” waren de  eerste woorden die John tegen Willem sprak. “Hoe zo” vroeg Willem, want hij begreep echt niet wat John bedoelde. “Ik speel vanmiddag met dat “Havenith duifje dat ik op dat bonnetje van jou gekregen heb, de 1e prijs hier in de hele regio tegen een paar duizend duiven”.” Dus je kunt weer een totaal overwinning op het conto van jouw Havenith koppel zetten” vertelde John enthousiast verder. Willem feliciteerde John maar in gedachten was hij al op zoek naar het telefoonnummer van de combinatie Loos.

Het zat hem nog steeds dwars wat er was gebeurd en wilde zo snel mogelijk zijn gelijk halen. Willem draaide snel het nummer en de telefoon ging over. “Met Loos” hoorde Willem aan de andere kant van de lijn. “Ja met Willem Nederstigt uit Bergambacht” Ik heb wat leuks te melden sprak Willem verder. ” Weet je nog dat jij die “achterblijver” niet wilde hebben toen je hier die 2 jonge duiven kwam halen.” ” Nou die “achterblijver”  wint vandaag wel mooi de 1e van een paar duizend duiven in afdeling M ” ratelde Willem opgewonden verder. Het woord achterblijver werd steeds door Willem op een irritante langzame en benadrukkende manier uitgesproken.

Stilte aan de andere kant van de lijn, Willem dacht die Loos is zo geschrokken die moet even bijkomen.” Hallo heb je gehoord wat ik net zei” ging Willem verder, wachtend op hoe Loos zou reageren. Loos wachtte nog even en vroeg toen aan Willem wat hij daar nu eigenlijk mee wilde zeggen. “Nou” ging Willem verder “dat je het goed mis hebt gehad om die achterblijver van het Havenith koppel te laten zitten “Oh” sprak Loos, “is dat zo”? Als ik jou was zou ik morgen maar eens op de uitslag lijst van de “Kuststrook” kijken want ik win vandaag met de “Havenith” die ik uitgekozen heb ook de 1e tegen meer dan 10.000 duiven.Ik zie nog die kop van Willem als hij dit verhaal tegen mij vertelde.

Maar één ding was voor mij zeker toen ik dit verhaal door Willem hoorde vertellen. Dit moeten de beste duiven van de hele wereld zijn, dit zijn super vruchten van een superboom!! Ik nam me toen voor als ik ooit met programma duiven zou beginnen dan zou ik met deze duiven beginnen. Dat heb ik niet veel later ook gedaan en deze duiven hebben nu al 35 jaar mijn vertrouwen nooit beschaamd. En ze zijn nog steeds mijn solide basis waar ik altijd op kan vertrouwen. Om hier alle toppers die ik gefokt heb met dit “Havenith” bloed op te noemen zou niet leuk meer zijn. En meer op een reclame stunt lijken dan op een mooi verhaal toch wil ik een paar namen noemen van duiven die ik gekweekt heb uit deze Havenith duiven, zoals “Silverboy” die ik verkocht heb aan Vredeveld / Leemhuis en zijn broer die ook een eerste NPO gaf bij hun. Hayabusa king die maar liefst 6 maal de 1e priis in grootverband won en Kaja 1e NPO Tours en Dorethe 1e NPO Ruffec, Mirjam 1e NPO Peronne (Stok de Haan) en haar kleindochter Bonte Mirjam 1e NPO Bourges stammen allemaal van deze Havenith duiven af en nog veel, echt veel meer NPO winnaars voeren allemaal dit bloed.We sluiten af maar we kunnen bijna een boek over deze duiven schrijven. Op mijn face book pagina heb ik verleden week een foto geplaatst van een blauwe doffer die ik heb uitgeleend aan Martin Borsje. Een prachtige foto door Martin genomen van een prototype Havenith duif, de klasse en de natuurlijke gezondheid straalt er van af. Misschien leuk om deze foto eens te bekijken.

Fijne Zondag,

Martin

woensdag 29 april 2020

Hoe lang zal hetnog duren voordat we weer eens samen gezellig bij mekaar kunnen zitten.

Schouder aan schouder en zonder angst op een besmetting.

De gesteldheid van de mensen wordt door het coronadanig op de proef gesteld.

Omdat ze niet meerkunnendoen zo als ze dat normaal waren te doen.

Het virus dat rukt iedereen uit het normale ritme.

Als dit nog lang gaat duren dan dringen onzekerheid en angst zich bij de mensen op.

Op de loer liggen nu al depressies. Het houvast wat de mensen hebben begint te wankelen.

Hun leven is nu verandert in een chaos.

Alles staat haaks op wat ze normaal deden met gevolg dat ze zich geen raadweten.

Het doel en streven wat velen hadden is volledig weg.

Die het nieuws goed volgt die zal begrepen hebben dathet een groot probleem is om goed met de situatie om gaan.

Met veel interesse zien we uit naar het moment dat er een middel is uitgevonden tegen het virus.

De geleerden van het Leids Universitair Medisch Centrum zwoegen dag en nacht in hun laboratorium om medicijnen en vaccins tegen het coronavirus te vinden.

Met de hoop dat dit spoedig zal zijn zullen we ondertussen nog vele regels in acht moeten nemen.

Een andere keus hebben we helaas niet.

Voorde oudere mensen, en vooral demensen die in de verzorging en de verpleeghuizen wonen, komt de norm om afstandte houden, hard aan.

Het spaarzame verzet voor deze mensen bestaat immers uit de bezoekjes van hun kinderen en of andere familieleden en bekenden.

Nu de deuren van dietehuizen op slot zijn voor de bezoekers worden die oude en zieke mensen erg gestraft.

Maof Pais bijvoorbeeldjarig en nu kunnen weer niet naar toe om ze te feliciteren wordt geklaagd.

Dat wreekt en doet pijn.

De kinderen staan nu buiten voor het raam naar hunte zwaaien en gebaren te maken.

Met bloemen en tranende ogen.

Binnen achter het raam zit dan een eenzaam mens diedoor het virusniet meer even met hun geliefden ’n feestje kan bouwen.

De corona die laat niet toe dat ze dat laatste geluk in hun leven nu niet mogen proeven.

Bedroevender kan het niet meer. Voor de mensen die op hogere etages wonen isdat nog erger.

Die zijn hoegenaamd helemaal afgesloten van de wereld.

Toch wist men hier iets op te vinden.

Gisteren tijdens mijn kleine wandeling zag ik dat.

Met een hoogwerker, een machine die wel tot 20 meter hoog gaat, wist een familie hun moeder, op het balkon van vier hoog in het bejaardenhuis te bereiken.

Uiteraard op afstand. Beurtelings ging de kooi van de hoogwerker met een nazaaterinomhoog om met die ouder een praatje te maken en hun moed in te spreken.

Sommige die zongen ‘Lang zal ze leven in Gloria’.

Maar toch, die vorm van bezoek bleef voelen als half werk.

Als zwemmen zonder water! Ik stond er bijen keek er naar.

Ik zag menige van die familieleden van emotie vol schieten.

Het greep me aan. Hoe moet dat verder? Corona is een sluipmoordenaar.

Je ziet het niet, je hoort het niet, je weet het niet, maar het is er wel.

Je ziet tachtigplussers met bosjes omvallen. Het is een ‘hot item’.

Dat decoronacrisis een gouden tijd voor de journalistiekis dat ligt er dubbel en dik op.

De kranten hebben het bijna over niets andersmeer.

Over sport is niks meer te schrijven omdat dit niet meer wordt beoefent.Misschien < heel voorzichtig gezegd, weer na 28 april?

Pie.

woensdag 29 april 2020

De verwachting van de Duitse postduivenbond (VDB) is dat wanneer er geen extra maatregelen door de overheid worden uitgevaardigd er misschien op 5 of 6 mei weer kan worden begonnen met de duiven.
In Portugal ligt er een soortgelijk verwachtingspatroon. Daar denkt men vanaf 9 mei weer van start te mogen gaan.

Dat zijn tekenen aan de wand die weer een sprankje hoop geven.
Volgende week wordt het definitieve protocol voor onze duivensport op ministerieel niveau ingediend. Laten we duimen dat daar snel een besluit over wordt genomen.
Met een vergelijkbaar protocol heeft de paardensportbranche (maneges) goedkeuring gekregen om weer met de jeugd t/m 18 jaar aan de slag te gaan. Wel moet uiteraard de 1,5 meter afstand in acht worden gehouden en worden er nog verdere maatregelen uitgewerkt door de KNHS en FNRS.
Omdat wij als duivensporters geen persoonlijk contact met elkaar hoeven te hebben om onze sport te bedrijven is het wellicht mogelijk dat wij op basis van ons protocol ook resultaten boeken. Vooral als het protocol voldoende waarborgen biedt voor de ouderen en kwetsbaren onder ons.

Maar laten we vooral niet té enthousiast en té hard van stapel lopen. Het kan zomaar omslaan en die goedkeuring ligt er nog niet. Ook de grenzen zijn nog niet open.
Een klein sprongetje mag ons ‘duivenhart’ wel stiekem maken.
Verder is het geduldig wachten, maar dat zijn we wel gewend.

dinsdag 28 april 2020

We zijn weer een weekje verder en het gonst van geruchten binnen de duivensport, we starten met de vluchten over twee weken , Frankrijk is al gestart , Belgie start en we zouden erin mogen met de duiven , we gaan de oostlijn vliegen enz enz elke dag komt er wel een gerucht mijn computeke inwaaien. Naast de nodige mails om je geld uit de zakken te kloppen. Even nieuwe pas aanvragen bij de ABN bank terwijl ik geen klant ben bij deze bank. Of weer een incasso bureau dat ik nog een bekeuring heb openstaan  van te hard rijden op een weg die ik niet eens weet tevinden en deze week vroegen ze 2000 bitcorns anders sturen ze sexfoto’s van mij rond op internet naar mensen die me kennen, wordt ik naast een Benidorm Bastard ook nog een bekend pornoacteur want betalen doe ik nooit en heb gewoon schijt aan zulke lui , kunnen ze dat papierke waar ik mijn kont mee afveeg ook op internet zetten.

En zo zie je maar dat het leven gewoon veranderd is na de tijd dat geluk nog heel gewoon was, er is een tijd van lister en bedrog aangebroken en zulke dingen voel ik vaak al op afstand aan. Op facebook slingerde ik al de discussie aan dat hoewel het duurder zou gaan worden ik een groot voorstander ben van een vaste voetring waarin ook de chip verwerkt zit. Mede ingegeven door de waanzinnige procedure die het NPO van plan is te gaan volgen als er door de corona aanpassingen moeten worden gedaan bij het inkorven. We hebben geen wedvluchtreglementen voor niets opgebouwd door de jaren heen en een inkorver alleen is de kat op het spek binden zowel voor hem als voor zijn vrienden. Dit ken en mag niet , vertrouwen moet je hebben schreef een liefhebber mij. Ik weet nog dat we in de jaren 80 van dhr Donker(s) een film te zien kregen over een paar liefhebbers gebroeders die altijd vroege duiven pakte en ook hun bovenste en dus groot kampioen waren. Heel de vereniging was onthutst dat kon niet op die hokken en met die verzorging en die duiven , enkele jaren later vielen ze door de mand zoals ik er al vele door de mand heb zien vallen. Vertrouwen klinkt inderdaad prachtig maar als het om geld of roem gaat zijn er altijd zwakkelingen. Ook een antenne onder de reismand tijdens het inkorven die elke duif aangeeft  op de printer die in de mand komt zou al een hele oplossing zijn, op grond van het controle principe.  In de huidige aangedragen inkorf procedure kan ik mij zeker niet vinden , één inkorver , een computerman en een concoursleider die meer werk heeft om de liefhebber te roepen en de klok te laten rondgaan dan op de inkorver te letten. Nee, er moeten andere oplossingen zijn of gevonden worden.

Vanavond zou er op canvas een film zijn over Karel Meulemans dus ging ik er ff voor zitten, maar het was een pracht documentaire maar wat duivensport betrof weinig nieuws of lering. Het ging meer om menselijkheid en karakters.

Deze week kreeg het verhaal ,,Tilly,, weer een hele wending die ik als duivenmelker maar niet kan begrijpen. U weet nog dat de duif hier binnen liep en afkomstig was van de comb van Tilburg uit Nieuw Vennep . We maakte de afspraak dat ik de duif zou loslaten maar deze bleef hier en had het prima naar zij zin. Ik zou haar over twee jaar op de grote fond gaan spelen  , haar naam werd ,,Tilly ,, naar de kwekers. Na ruime tijd was Tilly in de avond niet op het hok , maar een dag later was ze er weer. De dag daarna ging ze er weer tussenuit en zat opeens weer in Nieuw Vennep, waar ze nu dagelijks haar rondjes maakt. Maar opeens kreeg ik deze week een berichtje van een liefhebber uit Scherpenisse in Zeeland dat er een duif van mij bij hem was gevallen , ik vroeg of ik het even mocht uitzoeken en zou hem dan terugbellen. Als snel had ik door dat het ,, Tilly ,,was en vroeg de liefhebber hem de andere dag los te laten. Ook de comb. van Tilburg gebeld en inderdaad was Tilly er tussenuit gegaan tijdens het trainen bij huis. Dus Tilly was weer naar Rotterdam gaan zoeken maar in Zeeland terecht gekomen. Maar gelost in Zeeland zat ze dezelfde dag weer in Nieuw Vennep, ook dit is duivensport en geloof me we zijn allemaal benieuwd hoe het verhaal Tilly gaat aflopen . En voor degene die zeggen dit wordt niks die hebben het verhaal van de 05 van Piet Brecht nooit gehoord ,één van de beste duiven die ooit in Rotterdam heeft gezeten.

Op duivenmarktplaats had ik een advertentie met de vraag om een viervelds benzing antenne geplaatst maar kreeg weinig respons. Maar eronder stond een melker die had van alles te koop , dus nam ik een vierveld en een verdeeldoos . Betaalde en kreeg alles netjes opgestuurd. De verdeeldoos werkte niet naar behoren en is dus terug en het geld kwam netjes retour, zo kan het toch ook in de duivensport.

Vandaag zijn mijn oude duiven met Ienepien mee geweest naar mijn zoon in Giessenburg en gingen daar los voor hun eerste trainingsvluchtje , eerst de duivinnen en een kwartier later de doffers, de doffers vlogen drie minuten sneller dan de duivinnen en kwamen met vier doffers voor de andere twaalf doffers aan. Ze zijn dus weggeweest en hebben weer even aan de mand kunnen proeven en nu moet ik ze dus aan de gang gaan houden.

Tot de volgende rondom.

Kees Commijs

Postduivencoach.

Subcategorieën

Spotlight Aantal artikelen:  1

Nieuwsbrief Peter Boskamp

peter praktijk
12 april 25
Peter Boskamp- Ornithosecomplex
Ornithose sec is de naam voor een infectie die veroorzaakt wordt door Chlamydiae bij duiven. Deze infectie wordt in zijn meest zuivere vorm vaak herkent in het najaar als de ‘one eye cold’. Een of...
Lees meer...

Columnist in Spotlight

peter hok
13 september 25
Peter Theunis - De Rui
Dit jaar kwamen de duiven weer super met...
Lees meer...
peter hok
06 september 25
Peter Theunis - We naderen de finish
Wij hadden zaterdag een terugvlucht van 250 km...
Lees meer...
peter hok
30 augustus 25
Peter Theunis - Wat een jaar…
Een jaar als dit heb ik nog nooit meegemaakt....
Lees meer...
peter hok
23 augustus 25
Peter Theunis - Châteaudun
We gaan ze weer op reis sturen. Nog vier...
Lees meer...
peter hok
21 augustus 25
Peter Theunis - Verliezen of uitvallers
Het is elk jaar hetzelfde deuntje, vaak onder...
Lees meer...
peter hok
16 augustus 25
Peter Theunis - Ouderwets weekend
De jonge duiven wonnen van Saint-Soupplets de 3e t/m...
Lees meer...
peter hok
02 augustus 25
Peter Theunis - Kommer en kwel
Het was me het jaartje wel met al die verliezen...
Lees meer...
peter hok
26 juli 25
Peter Theunis - Nog eenmaal
Gisteren ontving ik een telefoontje van Ruud...
Lees meer...
peter hok
19 juli 25
Peter Theunis - Men leert het nooit
Het was in mijn ogen (weer) een oliedomme...
Lees meer...

Colums in spotlight

Vrienden van Duivenvaria.nl

Promo185x75new Promo185x75new AddeJong185x75new Promo185x75new Promo185x75new Fondclubmiddenlimburg185x75new Promo185x75new Promo185x75new NPO185x75new Promo185x75new Promo185x75new MichelBeekman185x75new Promo185x75new AdSchaerlaeckens185x75new Promo185x75new Embregtstheunis185x75new Promo185x75new Fondclubgrootrotterdam185x75new Promo185x75new Duivenmarktplaats185x75new Promo185x75new LeoLronk185x75new Promo185x75new Promo185x75new GerardDekker185x75 Promo185x75new Promo185x75new BannervanAdrichem185x75 Promo185x75new Promo185x75new ZLU185x75new Promo185x75new Promo185x75new GJBeute185x75new Promo185x75new Promo185x75new

Meest gelezen berichten

Duif gevonden?

 

Via de zoekmachine van de NPO kunt u de eigenaar van een nederlandse of buitenlandse postduif achterhalen! 

Buienradar

Windy.com

Uitslagen

Compuclub250x80new

 

 

Afdelingen

Afdeling1 135x40Afdeling7 135x40
Afdeling2 135x40Afdeling8 135x40
Afdeling3 135x40Afdeling9 135x40
Afdeling4 135x40Afdeling10 135x40
Afdeling5 135x40Afdeling11 135x40
Afdeling6 135x40Afdeling12 135x40