De oude doos

https://youtu.be/raiLbURGT9A?si=iDxPx2dnmUu-1tv8&sfnsn=wa

Duivenmelkers   

Je alles ontzeggen voor duiven, zoals sommigen doen?
Dit is een vrij land, maar heb ik nooit gedaan.
Ik kan me goed voorstellen dat er voor mensen die dat wel doen een moment komt dat ze zeggen: 'Nu heb ik er mijn buik van vol, het is genoeg geweest, ik stop er mee.' Dat zal anderen, die weten te relativeren, minder snel gebeuren.
Met zo weinig mogelijk inspanningen zo goed mogelijk presteren, zo wilde ik het.
Maar wat moet dat moet en dat is voor mij al genoeg.
Met voetballen, vissen, wielrennen, schaatsen enzovoorts ben je geen 52 weken per jaar bezig. ’Een heel jaar iets om handen hebben’, is voor anderen dan weer een pre van duivensport. Verder beoefen je duivensport niet alleen.

LEEDVERMAAK
De kampioenendag in de eigen afdeling, (toen M Br) begon op zijn 'duivenmelkers'.
Een mij onbekend iemand sprak me aan en je voelde dat hij een bedoeling had. 'Bourges was niet best, hè?' Zijn ogen twinkelden.
'Nee, dat was niet best' zei ik, 'een rare vlucht'.
Maar dat bedoelde hij niet.
Ik had niet goed gespeeld had hij gehoord van iemand met centen met een hok vol peperdure duiven die zelf slecht gespeeld had. De goede duiven faalden overal die vlucht, hij moest maar eens op de uitslag kijken had die rijkaard gezegd, mijn naam zou hij niet tegenkomen.
Klopte. Ik had niet aan die vlucht deelgenomen.
Ik schrijf dat nu rustig op maar het kwam hard aan. Zo je frustraties afreageren?
Het is veel duivenmelkers eigen om bij een slecht resultaat te verwijzen naar anderen: ‘En die dan?’
Wat later schoof iemand anders aan.
Namen van sportgenoten vlogen over de bierglazen.
‘Jan speelde ook niet meer als vroeger, bij Piet was het om geld te doen, Kees was een krent want 'poulen durfde hij niet'. Vervolgens kwamen de bestuurders aan de beurt. 'Wat doe ik hier' ging het door me heen. Gelukkig maar even, het waren de enige dissonanten van die avond.

KAMPIOENEN
De reactie van de zaal bij de kampioenenhuldiging was zelfs hartverwarmend. Een ovatie en een lang 'lang zal ze leven' viel ze ten deel.
Een schril contrast met het begin en ik schrok daar niet van. De kampioenen werden pas laat op de avond gehuldigd, toen de zaal al half leeg was, en…
In onze sport hebben vooral zij respect voor elkaar. Vooral zij weten dat successen niet aan komen waaien.
Voor kwaadsprekers moet je trouwens oppassen. Ze roddelen tegen jou over de anderen maar amper hun kont gedraaid ben jij aan de beurt.

FORUM
In vroeger jaren zat ik elke winter wel enkele keren in een forum.
Daar was toen belangstelling voor. Want waarom spelen sommigen zo goed vroegen mensen zich wel eens af.
- Zijn die zo veel slimmer?
- Kennen die zoveel meer van voeren, medicijnen, selecteren en hokken?
- Weten die hun duiven zoveel beter te koppelen?
- Kennen die zoveel beter het verschil tussen een goede en een slechte duif?
Was zelf enkele keren forumleider in mijn woonplaats.
Dat de sport zo achteruit zou gaan was toen niet te zien. Zaal Olympia in B N was telkens barstensvol. Sommigen kwamen uit Friesland, Zeeland en zelfs Maurice, de voormalige voorzitter NPO was, toen nog als jonge gast, komen luisteren of je iets op kon steken, vertelde hij me later.
STOMVERBAASD
Tijdens een zo’n forum kwam iemand met een uitslag in handen op me toegelopen en wees naar de datum. 'Dezelfde vlucht op dezelfde dag dat jullie die ramp uit Pithiviers hadden.'
Ik herinnerde me die dag nog goed. Inderdaad weinig minder dan een ramp.
'Bekijk de uitslag eens goed,’ glimlachte de man.
Dat deed ik en mijn verbazing was groot.
Ik schrijf vaker dat concoursen vergelijken link is, maar dit sloeg alles. De vlucht kende daar een vlekkeloos verloop zonder verliezen!
De snelheid van de eerste duif hier was 872 mpm., de concoursduur bijna vijf uur, de verliezen waren enorm.
En dan te weten dat de vlieglijn dezelfde was met dat verschil dat hun duiven nog 100 kilometer verder moesten. Het verschil zat in een half uur eerder/later lossen. Zoals vaker gebeurt.

GEFOPT
Terug buiten werd ik opgewacht door iemand die me wat duiven in handen duwde.
Duur gekocht, zuiver ras X, hij zag het helemaal zitten maar wilde toch mijn mening weten. Nu ken ik weinig van duiven maar mee dat ik deze in handen kreeg wist ik het. Die befaamde 'eerste indruk' weet je wel.
Grote diepe duiven met harde pluimen waren het.
Ik woog mijn woorden om hem niet te ontgoochelen maar wilde hem toch duidelijk maken dat het duiven waren zonder toekomst.
De man (nog maar pas liefhebber) was puur afgegaan op stambomen en namen.
De duiven kwamen van een gewiekste verkoper die wist hoe hij beginners in moest pakken.

ELDERS
Ook die ‘duivenavond’ hartje winter in Vlaanderen herinner ik me nog. Ik kom daar graag, vooral in die kleine dorpjes waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan.
Je vermoedt achter elke knotwilg een uitgehongerde wolf en in de handtas van oude vrouwtjes een deegrol waar bloed aan kleeft.
Van op kilometers afstand was al hoorbaar waar ik moest zijn.
Vloekend, zuipend en woeste liederen zingend waren de 'duivensjappers' zeer aanwezig. Het rokerig lokaal met vergeelde duivenfoto's was geheel in stijl. Het was niet zo heel ver van de IJzer, de streek waar diverse veldslagen zijn gevoerd.
Belgen hebben altijd iets van krijgskunst gekend en ik deed maar beter mijn best niet te laten merken dat ik uit Nederland kwam.
Dat betekende wel mond dicht houden natuurlijk. Of misschien gaan ze daar niet verder dan hun broek laten zakken om de vijand te tonen hoe ze over hem denken.

KAMPIOENEN EN ANDEREN
In dat broeierige café zag je door de rook heen vedette X, andere kampioenen en gewone liefhebbers:
Ieder op de eigen plek, kampioenen bij kampioenen, ‘krabbers bij krabbers’.
Vedette X kon je niet eens aanraken. Die zat omringd door wat lijfwachten leken maar in werkelijkheid waren het slijmerds van wie Rutte nog zou kunnen leren.
Ze zaten naast X om te laten zien dat ze naast X zaten.
Zum Kotzen. Wat verder stonden ‘kampioenen’ folders uit te delen aan argeloze Duitsers. Met gemengde gevoelens reed ik huiswaarts. Duivendagen in het stille seizoen? Ik vind ze niet allemaal even tof, maar dat kan aan mij liggen.