Er zijn zo van die dagen dat ik minder goed uit de voeten kan. Letterlijk!
Dat het links en rechts begint te piepen en kraken hoort er bij als mensen wat ouder worden, maar ik heb er een fysiek ongemak bij: de benen. Voor de duiven zijn er dan gelukkig Simon en Roger en ook heb ik mijn boeken en schrijvers.  
Vroeger las ik graag Russische tot het me allemaal te somber werd.
De Maya’s, de Inca’s, het Perzische Rijk, het Collosseum, de Pyramiden, Stonehenge werden favoriete leesobjecten. Las ook graag Machiavelli en van meer recente datum Chomsky, Yuval Harari en, van een heel ander genre, Stieg Larsson met zijn Liesbeth Salander.
Ook kan ik nog altijd langere tijd in duivenkrantjes snuffelen.
Zoals gisteren. Daarbij zijn enkele zaken opgevallen.

JONGER
Is de gemiddelde duivenliefhebber wat ouder (dan zeg ik het nog eufemistisch) , dan geldt dat minder voor de gemiddelde kampioen. Dat zie je alleen al aan de foto’s.
Supermannen op leeftijd zoals Willem Minderhoud, Paul D’hondt (beide naar verluidt 86) en zeker legende Jantje Theelen zijn uitzonderingen. Krasse knarren die jong gehouden worden door duiven zo lijkt het. Wat ook verbaasde was hoe veel liefhebbers ‘Grootmeester’ werden die nog maar enkele jaren duiven hebben. Ik schreef eerder dat er vooral in België redelijk veel liefhebbers bij komen. Kan je nagaan hoeveel er afhaken.

ADENO COLI
Ander goed nieuws betreft Adeno Coli. Deze kwaal onder jonge duiven nam zulke vormen aan dat de vraag niet was of je er last van ging krijgen maar wanneer. In hele streken in Antwerpen en Nederland was het hok voor hok prijs.
Twee jaar terug dan werd het duidelijk minder en nu in 2023 oeps, ineens hoor je er niet meer van.
Het zal er nog wel zijn, maar mij zijn geen voorbeelden bekend.
Hopelijk gaat het dezelfde kant uit als geel (tricho), ooit ook een nachtmerrie voor velen maar nu nog enkel iets om in de gaten te houden.
Toegegeven, voor Adeno/Coli had je voortaan prima medicijnen maar gezond is het niet als een ziekte een vanzelfsprekendheid wordt. Ik hield vooral mijn hart vast als iemand met duiven begon. ‘Het zal toch niet’, dacht ik dan. Toch niet meteen al.  
Gaat dat goede nieuws ons ooit ook bereiken m.b.t. verliezen van jonge duiven?

Een beeld dat na vele jaren gelukkig aan het verdwijnen is. 

EEN FEIT
Wie in duivenland misschien wel de meest spraakmakende uitslagen boekt zijn Andre Leideman en zijn broer. En Andre kennende zal daar, helaas voor de concurrentie, niet gauw een einde aan komen. Die mannen hebben de gedrevenheid van met name de Eyerkampen, die nu al jaren nationale top zijn. Opvallend ook hoeveel goede duiven er vandaan komen. Men wordt er goed behandeld. Moet wel. 
In Brabant 2000 dan weer gejammer aan de noordoost kant. De regio Goirle en Tilburg wordt wekelijks weggespeeld door het westelijk front. Natuurlijk hebben mannen als P Jacobs, Ad van Loon, Embrechts Theunis, Adri de Dooy, J van Dongen goede, maar ‘Je moet goed hebben en al de rest is flauwe kul?’ Als je dan het weer maar niet bij 'al de rest' rekent.   

VOEREN, DUIVINNEN 
(Vervolg 'opvallends' in Sportblad De Duif).