De Belgische fondkampioen Jos Joosen is een beetje controversieel. Dat kan je immers wel zeggen als je een blik geworpen hebt in de drinkbak. Hij is (met mij) ook een van de weinigen die voor vrij paren is.  
Wat hij wel met veel sportgenoten gemeen heeft is dat hij graag om koppelt. Klak had destijds al slechte ervaringen met duiven die jaren lang gekoppeld waren.
Dat doen veranderen van partner, voor velen een nachtmerrie als duiven op hetzelfde hok zitten, is bij Jos een fluitje van een cent. Gewoon meer duivinnen op je hok zetten dan doffers.
Bijvoorbeeld, ik noem maar wat. 20 Doffers, 30 duivinnen.
Je zal al gauw 20 koppels hebben en het enige wat je later moet doen is gepaarde duivinnen van het hok nemen.
Uiterlijk twee dagen nadien heb je nieuwe koppels.  

OVER DE ROOIE   
Als ik dit schrijf is het donderdagavond laat. Ik heb de Duif nog niet gehad en zelfs de Duif van verleden week niet. Nu kreeg ik van twee liefhebbers, Nederlanders, een verwijtende mail dat ze ook geen krant gehad hadden. Alsof ik er iets aan kan doen. Een schreef zelfs ‘zelfde kant uit als NPO? Onder Jan zou zo iets nooit gebeuren’. Ben pisnijdig.

Zit echt niet op zulke mails te wachten. Zelfs Rik kan het niet helpen. Weet hoe die de Nederlandse post achter de vodden zit.

VERTROUWEN
‘Zet jij de mooiste in de mand voor deze mensen’ had ik Simon gevraagd. Die mand  hadden ze zelf mee gebracht. Wist dat het hem was toevertrouwd.
‘Deze mensen’ waren dhr. Floter en een vriend, Duitsers dus. Begin deze eeuw had de vriend hier wat duiven gehaald die ik toen in een doosje had klaar gezet.
Zonder er naar te kijken, zo veel vertrouwen had hij, werd het doosje in de auto gezet, ook de pedigrees werd geen blik waardig gegund. In 2019 maakten de nazaten hem 3^e Kampioen van heel Duitsland.
Nu dus dezelfde mensen en hetzelfde verhaal: Duiven mee genomen zonder die gezien te hebben. Ook de stamkaarten niet. 
Dan zijn er anderen. Die keuren, keuren opnieuw en dan nog eens. Sukkels.
MINDER VERTROUWEN
De Oost Europeaan wilde wat jongen. Of hij ook de ouders kon zien. Dat kon helaas niet. Die zitten, na de diefstal in B N, op een geheim adres’, zo zei ik hem.
Toen de vraag of we daar niet heen konden rijden. Komaan. Dat geloof je toch niet. 
Hij was de tweede dit jaar. Met de jongen kan ik nu een ander blij maken. Nou ja ‘blij’. Je kan enkel je best doen.